​ชีวิตที่ "พอเพียง" คือ การอยู่กับธรรมชาติ แบบ "นกน้อยทำรังแต่พอตัว"

ชีวิตที่ "พอเพียง" คือ การอยู่กับธรรมชาติ แบบ "นกน้อยทำรังแต่พอตัว"

และ "ตัว" ก็คือ ความรู้ ความสามารถของตนเอง
************************
เท่าที่ผมศึกษามา พบว่าสาเหตุแห่งความผิดพลาดในชีวิตของคนเรา และอาจสร้างปัญหาให้กับตัวเอง และผู้อื่นได้มากมายนั้น สาเหตุหลักๆ ก็สืบเนื่องมาด้วยการกระทำที่ขาดสติ และขาดสัมมาทิฐิ (ความเข้าใจโลก ไปตามความเป็นจริงของธรรมชาติ)

ที่เมื่อลองสืบหาสาเหตุที่แท้จริง ก็จะพบว่าเป็นไปตามกฎแห่งกรรม ทั้งกรรมเก่า ที่มีผลในเชิงเริ่มต้น และกรรมใหม่ ที่มีผลในระยะต่อๆไป

เช่น กรรมเก่า ที่เป็นคนชอบเพ้อฝัน ไม่อยู่กับความเป็นจริง ใช้ชีวิตแบบหวังโชคลาภ ไม่เคยคิดพิจารณาให้รอบคอบในสิ่งที่ตัวเองทำ ก็เลยเป็นเหตุให้เกิดกรรมใหม่ และ นำทางไปสู่เหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ ที่เรียกกันว่า "ทุกข์"

ทั้งๆที่ทุกคนก็พยายามสร้างความ "พอเพียง" ครบถ้วน ให้กับตนเองและครอบครัวกันทั้งนั้น แล้วเกิดผลในทาง "ทุกข์" ได้อย่างไร
------------------------------------
แม้คนส่วนใหญ่จะชอบคำว่า "ความพอเพียง" แต่ก็มีคนไม่มาก ที่เดินไปสู่เส้นทางแห่งความพอเพียง

ทั้งนี้เนื่องจาก ทั้งความโลภ และความเข้าใจผิด หลงทาง ไขว่คว้า ค้นหา สิ่งที่ตัวเองไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ เลยทำให้ไม่พอสักที

และความเข้าใจผิดที่พบบ่อยที่สุดก็คือ การไปทำสิ่งนอกเรื่อง เพื่อมาสนับสนุนความพอเพียงของคน โดยทำเพียงบางส่วน ไม่ครบวงจร ไม่จบกระบวนการ เลยกลับสร้างปัญหาทับซ้อนมากขึ้นไปอีก

แต่แม้จะทำครบวงจร ก็ยังเป็น "ภาระ" ที่ต้องแบกรับ เกินกว่าความปกติธรรมดา ที่จำเป็นต้องทำ

ทั้งนี้เพราะการขาดสติ และปัญญา ที่จะหยั่งรู้ความสามารถของตนเอง ก็เลยผิดพลาด ทำให้เกิดทุกข์ขึ้นมาได้
-----------------------------------
ดังนั้น ชีวิตที่พอเพียง เป็นเรื่องที่ไม่ยาก สำหรับคนที่ทำทุกอย่างไปตามความรู้ความสามารถของตนเอง ที่ผ่านการพิจารณากลั่นกรองมาแล้วอย่างต่อเนื่อง
แต่จะยากสำหรับคนที่ชอบทำอะไรแบบสุ่มเสี่ยง หรือนอกประเด็นความจำเป็นของชีวิตจริงๆ

ที่นำไปสู่ปัญหาใหม่ๆ หาจุดครบวงจรได้ยาก และยากที่จะพอเพียง

จึงมาถึงจุดสรุปง่ายๆ ที่ว่า ความพอเพียง ก็เหมือน "นกน้อยทำรังแต่พอตัว" ซึ่งถ้าใครตัวใหญ่หน่อยก็ทำใหญ่หน่อย แต่ไม่ควรใหญ่เกินตัว (ความรู้ ความสามารถ) เท่านั้นเอง