"จุดสิ้นสุดของการจากลา...ไม่มีจริง" ... (นิ้วกลม)

สิ่งที่ "นิ้วกลม" ได้เขียนเอาไว้เมื่อไม่กี่นาทีก่อน
มันทำให้ผมมองเห็นภาพอะไรบางอย่าง

จุดสิ้นสุดของการลาจาก
ไม่มีจริง

เมื่อสองคนพบกัน
มีความทรงจำร่วมกัน
ลึกซึ้งซึ่งกันและกัน

เราอาจห่างกัน
ค่อยค่อยห่างกัน
กระทั่งไม่พบกัน
ตลอดกาล

แต่ความห่าง
มิได้นำไปสู่ความสิ้นสุด
ของความทรงจำ

ไม่เลย,
ช่วงแรกของการห่างกัน
ยิ่งทำให้ความทรงจำชัดเจน
ช่วงต่อมาอาจจางลง
เราลืมกันบางวัน
แต่ในบางวัน เราจะนึกถึงกันอีกครั้ง
ครั้งแล้วครั้งเล่า

คล้ายการเดินห่างจากกัน
ของคนสองคน
ที่เคยแนบชิด, ลึกซึ้ง
ค่อยค่อยเดินจากกัน
ในแผ่นดินกว้างโล่ง
เมื่อหันหลังมา
ทั้งคู่เห็นว่า
ต่างห่างกันมากขึ้นเรื่อยเรื่อย
เรื่อยเรื่อย
เรื่อยเรื่อย
และเรื่อยเรื่อย

ต่างคาดหวังว่า
ถึงวันหนึ่ง
อีกคนจะหลุดพ้นไปจากสายตา
มองไม่เห็นกันอีกต่อไป
ต่างคาดหวังว่า
วันนั้นจะเป็นจุดสิ้นสุด
ของการลาจาก

ทว่า แม้จะเดินห่างจากกันมากเท่าไหร่
ทั้งคู่ก็ยังคงมองเห็นกันอยู่เสมอ

ในทุ่งโล่งของความทรงจำ
จุดสิ้นสุดของการลาจาก
ไม่มีจริง.

(อ้างจาก https://www.facebook.com/Roundfinger.BOOK/posts/12...)

อย่างไร มันไม่เคยหายไปจากความทรงจำ
เพียงแต่จะจำได้น้อย หรือ จำได้มาก
ก็เท่านั้น

มันเป็นเช่นนั้นเองเสมอ
ผมก็คิดได้แค่นี้

...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน เรื่องเล่าหลังต้นไม้

คำสำคัญ (Tags): #วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#นิ้วกลม#จุดสิ้นสุดของการจากลา

หมายเลขบันทึก: 604882เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2016 23:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 เมษายน 2016 23:05 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน