อนิจจัง ล่วงไป ไม่เคหยุด
ใครจะฉุด สังขารไว้ ใช่ไหมหนอ
การแพทย์รุด ก้าวหน้า หวังชะลอ
มิให้ก่อ ความแก่เจ็บ ไปตามวัย
จะฉุดได้ ก็กิเลส ตัวตนนี้
ฉุดไว้ที่ ความหลง ในสังขาร
ว่าสวยหนุ่ม งามเลิศ ไม่ประมาณ
เมื่อคืนวัน ล่วงไป ไม่สังวร
จนวันนั้น คืบเข้า ได้มาถึง
ค่อยคำนึง ร่างนี้ไม่ จีรังหนอ
ต่อให้อยาก ยื้อยุด ฉุดให้พอ
ทำบุญต่อ เพื่อหวังสืบ ในชะตา
อันว่าบุญ ต้องค่อยก่อ ค่อยสะสม
แต่ตัวตน ต่างต้องละ ต้องวางหนอ
ทำให้ถูก พร้อมกัน สองทางรอ
ฝ่ากงล้อ กงเกวียน ให้เพียรทำ
รู้ให้แน่ ทุกอย่าง อนิจจังล้วน
อย่าเรรวน การละวาง ในสังขาร
ทุกคืนวัน ล่วงไป ปล่อยวางกัน
เพื่อมุ่งมั่น ดำเนินไป ในนิพพาน
ไม่มีความเห็น