จิตว่าง 2.1 : นายช่างผู้ทำเรือน

"เราแสวงหานายช่างผู้ทำเรือน เมื่อไม่ประสบ จึงได้ท่องเที่ยวไปสู่สังสาระ
มีชาติเป็นเอนก ความเกิด บ่อย ๆ เป็นทุกข์,
แน่ะนายช่างผู้ทำเรือน เราพบท่าน แล้ว,
ท่านจะทำเรือนอีกไม่ได้,
ซี่โครงทุกซี่ ของท่าน เราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว,
จิตของเรา ถึงธรรมปราศจากเครื่องปรุงแต่งแล้ว,
เพราะเรา บรรลุธรรมที่สิ้นตัณหาแล้ว"

เมื่อวานได้รับโจทย์ใหญ่ล่าสุด

เป็นโจทย์ที่มีพลังเพียงพอ ที่จะสั่นสะเทือนจิตใจให้วุ่นวายได้

ชวนจิต ออกมาช่วยได้ทัน พอผ่อนหนักเป็นเบาได้บ้าง

เมื่อเช้าจึงพอเคลียร์ใจได้บ้าง แต่ก็ยังไม่หมดเชื้อดีนัก

วันนี้จิตจึงตก ๆ ตั้ง ๆ วุ่น ๆ ว่าง ๆ ปนเปกันไป

นายช่างผู้สร้างเรือน ได้กลับมาอีกครั้ง

เพียรสักพัก ตอนเย็นจึงกลับมาว่างได้จนถึงตอนนี้ หนอ

ตอนที่นายช่างผู้สร้างเรือนกลับมาปรุงแต่งใจนั้น

โอ้โฮ! สลัดไม่หลุด ใจมันขุ่นมัว คันยุกยิก วุ่นวาย ยังกะหมาขี้เรื้อน หนอ

*** มีประเด็นสำคัญที่น่าสนใจ 2 ประการ ได้แก่

1. ในกรณีของผู้ปฏิบัติธรรม ใจจะคุ้นชิ้นกับสวรรค์ / ความว่าง / โลกสวย อะไรทำนองนั้น
แต่ถ้าบังเอิญ เ-ผ-ล-อ เห็นหรือสัมผัสความอยุติธรรมความจริงของโลกเข้าอย่างกระทันหันไม่ทันตั้งตัว
รับไม่ได้ รับไม่ทัน คราวนี้ล่ะวุ่นแน่ ๆ

2. ในกรณีของผู้ที่ไม่ได้ฝึกตน ไม่ได้ปฏิบัติธรรม
ยิ่งถ้าเป็นเด็กมัธยมแล้วด้วย โอกาสจะ "ดีแตก" มีสูงมาก
อันอาจสามารถทำให้ชีวิตล้มทั้งกระดาน หรือกลายเป็นพญามารได้ง่าย ๆ หนอ