๑๙. บอกลา..ปีการศึกษา ๒๕๕๘

เคยบอกตัวเองไว้ตั้งแต่ต้นปีการศึกษาว่าควร..ปล่อยวางกับงาน..เสียบ้าง..เพื่อสุขภาพและเพื่อการมีชีวิตอยู่ต่อไป..เพื่อจะได้ทำงานการศึกษา..ในโรงเรียนขนาดเล็กที่ขาดครูมาตลอด..พอเข้าสู่บรรยากาศแห่งการทำงานเข้าจริงๆ..มิเคย..ปล่อยวาง มิเคย..ลด..ละ อะไรได้เลย

ปีการศึกษา ๒๕๕๘..จึงเป็นปีที่กรำงานหนัก..อีกปีหนึ่ง ไม่ถึงกับต้องล้มหมอนนอนเสื่อ นอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล แต่ก็ต้องไปพบหมอ รับการตรวจสุขภาพ มากกว่าปีที่ผ่านมา..คุณหมอ..บอกว่า..เครียดกับงาน..ในใจก็ปฏิเสธและเถียงคุณหมอ..ผมไม่ได้เครียด..ผมทำงานได้ตามปกติ..และทำได้มากเป็นพิเศษด้วย ทั้งงานบริหารการศึกษา งานการเรียนการสอน และงานพัฒนาสิ่งแวดล้อม..

แต่คิดอีกที่..ความเครียด..ก็ทำให้เกิดคุณค่าแก่งานและชีวิตเหมือนกัน..เป็นบ่อเกิดแห่งความมุ่งมั่น ทุ่มเท..เพียงแต่..รู้ตัวว่า เครียดแล้ว..ก็ต้องหยุดและพอก่อน..ตั้งหลักและพักบ้าง เพื่อก้าวเดินต่อไป

ถามว่า..แล้วผลที่จะออกมา..จะคุ้มกันไหม.. จะเป็นที่น่าพอใจแค่ไหน ทั้ง การสอบ ONET ป.๖ NT ป.๓..ที่ผ่านพ้นไป..คำตอบคือ..ไม่แน่ใจ แต่ได้ทำดีที่สุดแล้ว ทั้งการสอนพิเศษตอนเย็นและวันเสาร์ ตลอด ๔ – ๕ เดือนที่ผ่านมา เรียกว่า..ลงทุนแทบจะหมดหน้าตักก็ว่าได้..

ในระหว่างปีการศึกษา มาจนถึงปลายปีนี้เล่า..มีผลงานอะไรที่เป็นที่น่าพอใจบ้าง ก็เป็นอีกปีหนึ่ง ที่มีรางวัลเป็นเครื่องการันตีถึง..คุณภาพทางวิชาการได้เหมือนกัน..เริ่มจาก..นวัตกรรมการบริหารจัดการ นวัตกรรมส่งเสริมการอ่าน และรางวัลนักเรียนที่มีผลการอ่านอยู่ในระดับยอดเยี่ยม ผ่านเกณฑ์ของเขตพื้นที่การศึกษา ตลอดจนรับการประเมินผลและจัดลำดับ ด้วยระบบการทดสอบนักเรียน ป.๑ – ป.๖ ทุกคน..เฉพาะโรงเรียนขนาดเล็กทั้งหมด ในรายการ “จิ๋วแจ๋วแข่งขันวิชาการ”.ของเขตพื้นที่ฯ..ผลที่ออกมาคะแนนเฉลี่ยทุกชั้น ติดอันดับต้นๆ จากทั้งหมด ๔๒ โรงเรียน เป็นที่เชื่อมั่นได้ว่า..โมเดลที่ใช้บริหาร ได้เดินมาถูกทางแล้ว

ภาพที่มองเห็นเด่นชัดที่สุดของปีการศึกษานี้..ที่มากกว่าทุกปีที่ผ่านมา หรือในรอบ ๑๐ ปีก็ว่าได้ กับโอกาสที่งดงาม..ที่ได้พัฒนาแหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อม ตามแผนงานโครงการของโรงเรียนและ..”ตามใจ”ตนเอง ที่อยากทำ(มานานแล้ว)และได้ทำในทันทีในปีนี้..

ขณะที่ทำ..ก็นึกถึงและขอบคุณภาคเอกชน ชุมชนท้องถิ่น ผู้ปกครอง ที่เข้ามามีส่วนร่วมด้วยช่วยกัน เขาเหล่านั้นให้ทั้งงบประมาณและกำลังใจ จึงทำให้งานการพัฒนาในโรงเรียนขนาดเล็กก้าวรุดหน้าไปได้อย่างรวดเร็ว

บางครั้ง..การทำงานที่มีวัตถุประสงค์ ก็อดที่จะถามตัวเองว่า..เราตอบโจทย์ได้ถูกต้องตรงประเด็นหรือเปล่า..พัฒนาโรงเรียนให้เป็นปัจจุบันไปเพื่ออะไร..แน่นอนที่สุด..มั่นใจได้ว่า ไม่ได้ทำเพื่อการปรับปรุงตำแหน่งให้ได้เป็นผู้บริหารสถานศึกษา วิทยฐานะเชี่ยวชาญ (ระดับ ๙) ตัดคำตอบข้อนี้ได้อย่างมีความสุข..แต่ในเส้นทางการทำงาน ยิ่งได้ลงมือพัฒนาคุณภาพ..ก็เหมือนตกเป็นเหยื่อของนโยบายที่ต้นสังกัดกำหนดไว้..ไม่ให้ด้อยคุณภาพในทุกด้าน ความจำกัดและขาดแคลน จึงไม่ใช่ข้ออ้าง.. การไม่ถูกยุบ ควบ รวม ก็ไม่ได้หมายถึงว่า..จะไม่ถูกจัดอันดับ การจัดการศึกษาในโรงเรียนขนาดเล็ก ที่ถูกประเมินและแข่งขันตลอดเวลา..เหมือนต้อง..ดิ้นหนีตาย..ทุกวัน

แต่ที่กล่าวมา ก็เป็นเพียงปัจจัยเล็กน้อย ที่ต้องนึกถึงบ้าง เป็นส่วนหนึ่งที่มิอาจทำงานได้อย่างมีความสุขมากนัก แท้ที่จริงแล้ว..การดำเนินงานอันหลากหลายในช่วงเวลา ๑ ปีการศึกษาที่ผ่านมา ก็เพื่อวางรากฐานให้โรงเรียน..มั่นคง..มีความพร้อม..มากกว่าที่เป็นอยู่ ให้สมกับที่ผู้ปกครอง ผู้ซึ่งเป็นลูกค้าคนสำคัญ..ไว้วางใจและศรัทธามากขึ้นเป็นลำดับ..ในการส่งลูกหลานมาเรียน ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในทางบวก..ของอาคารสถานที่ ความสะอาด ร่มรื่น สีสันอันสวยงามของสิ่งแวดล้อมที่ยังจำเป็นอยู่ตลอดกาล

ที่สำคัญอย่างยิ่ง..เมื่อพร้อมแล้ว ตั้งแต่ปีนี้ ปีการศึกษาหน้า ๒๕๕๙..จะขอก้าวเข้าสู่การบริหารจัดการทางวิชาการอย่างเต็มตัว..โรงเรียนจะต้องปลอดนักเรียนที่อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ นักเรียนต้องมีทักษะชีวิต คิด วิเคราะห์ จากการเรียนรู้คู่การปฏิบัติอย่างแท้จริง..มากกว่าปีการศึกษา ๒๕๕๘ นี้... ที่กำลังจะผ่านไป....

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๐ มีนาคม ๒๕๕๙

[คุณมะเดื่อ]

ท่านตั้งเป้าหมายกับปีการศึกษาใหม่แล้ว...

สำหรับคุณมะเด่ื่อยัง งง ๆ มึน ๆ กับทึศทางเหมือนเดิม !