เวลาเข้ากรุงเทพฯ มีสิ่งหนึ่งที่ชอบๆ นั่งเรือไปเล่นๆไม่มีจุดหมาย ไม่รู้ว่าเป็นอย่างนี้เพราะร่ำเรียนอยู่ใกล้สายน้ำนานปีหรือเปล่า หรือว่าเป็นธรรมชาติที่ส่งมอบนิสัยชอบน้ำไว้ให้
ช่วงที่ยังร่ำเรียนอยู่แถวริมฝั่งน้ำ ไม่เคยเลยที่จะได้เห็นแสงอาทิตย์อัสดงยามเย็นเยี่ยงนี้ ก่อนลงเรือได้นั่งดูบ้างนี่รู้สึกสุขีๆ กอสวะที่ลอยล่องอยู่เต็มยังเห็นงามไปหมด จินตนาการเอาเถิดว่าระดับความสุขีนะมากเพียงใด
รู้สึกเหมือนได้กลับมาเยือนบ้านอันอบอุ่นแต่เก่าก่อน เมื่อได้เห็นบรรดาเรือที่ลอยล่อง ลงเรือได้ก็หาที่นั่งเหมาะๆปล่อยอารมณ์ ตาตื่นไปกับความเปลี่ยนไปริมฝั่งน้ำ ตึกสูงลิ่วปรากฏตัวขึ้นมาแทนที่บ้านหลังย่อมๆ ตระหง่านตัวเหยียดฟ้าเห็นชัดแต่ไกล
สีสันไฟอร่ามริมกำแพงวัด เติมความงามให้ริมฝั่งน้ำ หลากหลายศิลปะที่บรรจงสร้าง งามจับตาจับใจดีจริงๆ
ไม่มีความเห็น