(121) พยาบาลจิตเวชเลี้ยงลูก : เมื่อพ่อแม่ต้องเป็นวัว-ควาย

เราสองคนจะลงคลานกับพื้น เป็นวัว-ควายให้ลูกขี่หลัง ชนวัวกัน ลูกๆ สนุกสนานมาก วัวตัวไหนชนะ คนขี่วัวจะได้กินข้าวคำโตๆ เป็นรางวัล

ช่วง 2-3 ที่ผ่านมา เมื่อดิฉันเริ่มยอมรับได้แล้วว่าตนเอง 'อาวุโส' ก็เริ่มจัดเวลาจัดกิจกรรมผ่อนคลายให้ตนเองมากขึ้น สัปดาห์ก่อน ดิฉันหาเรื่องไปใช้เงินที่ห้างเซ็นทรัล อุบลฯ อันที่จริงเจตนาไปเดินเล่นที่สนามหญ้าญี่ปุ่นหน้าห้างเพื่อผ่อนคลายมากกว่าค่ะ พื้นที่หน้าห้างฯ นอกจากจะมีสนามหญ้าญี่ปุ่นแล้ว ยังมี 'ลานน้ำพุ' สวยๆ เป็นแลนด์มาร์คของที่นี่ด้วย

ในภาพ พ่อแม่ผู้ปกครองเริ่มทะยอยพาเด็กมาวิ่งเล่นบริเวณลานน้ำพุ เด็กๆ พากันกระโดดโลดเต้นสนุกสนานมาก แต่ไม่มีใครวิ่งเล่นที่สนามหญ้าเลย น่าเสียดาย ถ้าเด็กๆ ได้ถอดรองเท้าวิ่งเล่นบนสนามหญ้า ที่มีหญ้าขึ้นหนาบางต่างกัน ฝ่าเท้าของเด็กได้รับรู้ถึงสัมผัสที่แตกต่างกันระหว่างอิฐ หิน ปูน ทราย หญ้าหรือโคลน ฯลฯ จะส่งผลให้เซลประสาทในสมองยืดยาวออกมามากขึ้น เชื่อมโยงกันมากขึ้น เมื่อเติบโตขึ้นเด็กจะฉลาด และมีพัฒนาการด้านการคิดวิเคราะห์เชื่อมโยงกันมากขึ้น มากกว่าเด็กที่สวมรองเท้าตลอดเวลา

นึกย้อนไปเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ลูกสาวสองคนยังเล็กมาก ยังต้องป้อนข้าวให้ทุกมื้อ ดิฉันกับสามีจะพาเธอไปวิ่งเล่นบนสนามหญ้าเปอร์เซีย บริเวณหน้าโรงพยาบาล เราสองคนจะลงคลานกับพื้น เป็นวัว-ควายให้ลูกขี่หลัง ชนวัวกัน ลูกๆ สนุกสนานมาก วัวตัวไหนชนะ คนขี่วัวจะได้กินข้าวคำโตๆ หนึ่งคำเป็นรางวัล เราจะผลัดกันแพ้-ชนะ ลูกจะได้กินข้าวมากขึ้นเพราะสนุกจนไม่อยากเลิก ไม่ต้องใช้อาหารเสริม และเด็ก ๆ จะมีพัฒนาการดี เพราะวัวตัวแพ้จะล้มกลิ้งลงกับพื้นหญ้า คนขี่วัวต้องไล่จับเพื่อขี่หลังวัวใหม่อีกครั้ง รำพึงถึงตรงนี้ มีชายคนหนึ่งจูงเด็กชายเดินลัดสนามผ่านหน้าดิฉันไป

"รีบๆ เดิน ไปนั่งทางโน้น"

เสียดายโอกาสของเด็กๆ นะคะ ขนาดดิฉันมีสมองที่หยุดการเชื่อมโยงแล้ว มีแต่จะฝ่อและเสื่อมลงเรื่อยๆ ยังอยากสัมผัสความแตกต่างที่ฝ่าเท้าเมื่อเหยียบย่ำบนหญ้าอยู่เลยค่ะ เหมือนที่ 'แม่ถัน' เจ้าของบ้านที่ดิฉันไปพักค้างคืนด้วยยามไปพักผ่อน ณ ชุมชน 'บ้านปะอาว' เล่าให้ฟังว่า 'คุณยายสำราญ' มารดาของเธอ หลังเกษียนตนเองจากไร่นา ก็ยังหาเหตุ 'ไปนา' อยู่เสมอ ท่านบอกว่า

"ได้เหยียบดิน เหยียบหญ้า เหยียบโคลน เหยียบฟาง มันรู้สึกดียังไงไม่รู้"

ท่านพยายามจะสื่อว่ามันมี 'พลัง' บางอย่างที่เกิดขึ้น เมื่อฝ่าเท้าได้สัมผัสสิ่งเหล่านี้ค่ะ ที่บ้านปะอาว ดิฉันก็ 'ไปนา' เหมือนกัน แต่ไปต้อนไก่ ไล่เป็ด วิ่งตามเด็กๆ จับกะปอม ขุดกะปู ฯลฯ ระหว่างรออาหารมื้อเย็นค่ะ (ฮา)