.....วัวสันหลังหวะ..... ( กลบท นายโรงลืมกรับ )

.....คนทำผิดคิดร้ายไม่อายบาป

คล้ายถูกสาปตราบที่มีลิขิต

จะหวาดหวั่นพรั่นพรึงถึงชีวิต

กลัวคนติดตามฆ่าปานว่ายักษ์

.....ความระแวงแฝงตัวกลัวไปหมด

ความสุขลดร้างหวัวกลับกลัวหนัก

สิ่งในใจไร้แลแม้ความรัก

คงประจักษ์เห็นได้ใช่สาทก

.....เปรียบดังเช่นเป็นวัวสันหลังหวะ

ก็คงจะตื่นตัวกลัวตระหนก

เห็นกาโฉบบินเฉี่ยวแล้วเลี้ยววก

ก็เพ้อพกอกสั่นพรั่นใจนึก

.....กลัวจะโดนโผนรี่โจมตีจิก

กายระริกสั่นกลัวเจ้าวัวถึก

กลางหลังยังเป็นแผลแหวะจนลึก

ทำให้ตรึกตรองตัวกลัวยิ่งนัก

.....ก่อเวรกรรมทำชั่วมั่วสิ่งผิด

ชอบยึดติดต่ำตมมุ่งจมปลัก

กลอุบายหลายผูกถูกแช่งชัก

จิตใจมักฉ้อฉลบนความทุกข์

.....ความเลวทรามต่ำช้าพาให้จิต

มุ่งแต่คิดผิดทางห่างความสุข

กลัวมีคนจับได้ก็ใกล้คุก

ระแวงลุกนอนนั่งระวังทวิ

.....วัวหลังหวะประพฤติยึดผิดแผก

จะจำแนกบุคคลมิพ้นอริ

มองทุกผู้ทุกนามทรามอภิ

ก็เพราะริเดินสู่ประตูนรก

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์