ให้อาหารทางท่อดีหรือไม่: tube feed or NOT tube feed?

หมายเหตุ: บันทึกนี้เป็นเพียงเรื่องเล่าต่อเท่านั้น กรุณาอ่านเอกสารอ้างอิงเพิ่มเติมถ้าสนใจค่ะ

เพิ่งกลับมาจากประชุมแทนอาจารย์ที่ปรึกษาเรื่องการเตรียม PBL case สำหรับ interdisciplinary curriculum มาค่ะ 

ผู้เข้าร่วมประชุมคือแพทย์ พยาบาล OT PT Speech Language Pathologist นักโภชนาการ แล้วก็มีผู้เขียนที่เป็นทันตแพทย์  ทุกคนทำงานด้านผู้สูงอายุโดยเฉพาะ  

มาร่วมกันพัฒนาหลักสูตรการสอนสหวิทยาการเพื่อผู้สูงอายุ

วันนี้คุยกันเรื่องปัญหาการกลืนซะมาก เพราะเกิดขึ้นได้บ่อยๆในผู้ป่วยสูงอายุที่มีโรคประจำตัวหลายโรค โดยเฉพาะ กรณีทีมีการเสื่อมของสมอง

แล้วก็คุยกันว่า วัตถุประสงค์การเรียนรู้ข้อสำคัญข้อหนึ่งคือ การวางแผนการดูแลรักษาว่าจะให้อาหารทางท่อหรือไม่ เมื่อผู้ป่วยมีปัญหาการกลืน

ข้อสรุปในวงสนทนาวันนี้คือ ไม่มีหลักฐานแม้แต่น้อยว่า การให้อาหารทางท่อช่วยแก้ปัญหาทางโภชนาการ มีแต่ความไม่สบายตัวไม่พอใจของผู้ป่วย (มักจะพยายามดึงท่อออก) และที่สำคัญผู้ป่วยมีโอกาสเสียชีวิตได้เร็วกว่าการที่ไม่ใส่ท่อ  

ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องดูเป็นกรณีไป ว่าประโยชน์กับโทษอันไหนมากกว่ากัน  สรุปคือ ต้องประเมินดีๆ ไม่ใช่ว่า กลืนไม่ได้ก็ใส่ท่อเพราะนึกว่าดีกว่าไม่ใส่

[คุณ Speech Language Pathologist ที่มาร่วมประชุมวันนี้ดูเก่งดีมากค่ะ อธิบายเทคนิคการป้อนอาหารหลายๆแบบโดยที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน  ไม่ทราบว่าบทบาท  ของ Speech Language Pathologist ที่บ้านเราได้เข้ามาช่วยตรงนี้ด้วยรึเปล่าค่ะ  ถ้ามีก็ขอชื่นชมนะคะ ว่างานของคุณมีความหมายมาก สำคัญจริงๆ]

เอกสารอ้างอิงที่คุณหมอผู้ร่วมงานแนะนำให้อ่านคือ

• Tube Feeding in Patients With Advanced Dementia: A Review of the Evidence Finucane et al. JAMA.1999; 282: 1365-1370.

 

 

 

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

ขอขอบคุณอาจารย์มัทนา...

• ขอขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ โดยเฉพาะเรื่องการดูแลคนไข้โรคเรื้อรัง หรือคนไข้ระยะสุดท้าย ซึ่งเป็นปัญหาที่พบบ่อยขึ้นเรื่อยๆ...