เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวาน อยากจะนำมาขึ้นเป็นสิ่งเตือนใจและเป็นอุทาหรณ์ (ใช้คำเวอร์ไปหน่อย) คือตอนเล่นเอ็มกันนะเพื่อนคนนี้ก็เข้ามาเล่นด้วยเราก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นเขา เขาทำทีเป็นปรึกษาโน้นนี่และหรอกเราให้เชื่อ เราก็หลงให้คำปรึกษามากมาย แถมให้สัญญาว่าเป็นความลับ แต่แล้วสุดท้ายก็บอกว่าทั้งหมดที่พูดมาโกหก คิดดูนะทำกันได้ลง ขนาดเขารู้ว่าเราเกลียดคนโกหก เขาก็พูดขอโทษและพูดตามสไตรของคนที่โกหกทั่วไปชอบพูดกันเวลาเรารู้...รักหรอกจึงหยอกเล่น ตอนแรกก็กะจะให้อภัยอยู่หรอก ถ้าไม่เจอเขากับเพื่อนอีกคนที่เขามาขอโทษ ซึ่งนั้นก็แสดงว่าเขาไม่รักษาสัญญา เอาไปบอกคนอื่น แล้วให้เราสัญญาทำไม ปานนี้คงเอาเราไปหัวเราะแย่ เฮ้อ...เหนื่อยจังเรารึอุตส่าห์ไว้ใจแต่ทำกันได้ (พอได้เขียนเล่ารู้สึกดีขึ้นเยอะเลย) ชื่อบันทึกอาจแรงไปหน่อย แต่ก็โกรธมากเลย อย่างนี้ต้องเข้าสุภาษิตจีนที่ว่า แค้นนี้ต้องชำระ หรือไม่ก็ อีกสิบปีก็ไม่สายสำหรับการล้างแค้น (เอ๊ะ พูดถูกไหมนะ)
ความรู้สึกตอนนี้แย่มากๆ เลย มันทำให้เกิดความรู้สึกไม่อยากไว้ใจใครอีก และทำให้เราหมดความมั่นใจในตัวเอง อยากได้กำลังใจ แต่ก็ไม่อยากเล่าให้เพื่อนๆฟัง เดี๋ยวเพื่อนก็หาว่าเราคิดมาก เขาหลอกกันตั้งเยอะแยะ แค่โดนล้อเล่นแค่นี้ทำเป็นคิดมาก แต่คงไม่มีใครเข้าใจในความคิดของเรา การที่เราทุ่มเทให้กับเพื่อนมากมันผิดด้วยหรือ?
ไม่ผิดหรอกนะ ถ้าเราจะทุ่มเทและจริงใจกับเพื่อนนะคะ ให้คิดซะว่า คนเราก็เท่านี้ ?? เป็นกำลังใจให้นะคะ
พี่นิว