เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนอยากไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมหยกขาว

ฟ้าคราม...ถูกสอนมาจากย่าบุษ ให้หัดฟังบทสวดมนต์ตั้งแต่เล็ก ๆ

จนอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ซึมเข้าไปสู่ในใจของเธอเอง...เวลามาบ้าน

ที่พิษณุโลกกับย่าบุษ ก่อนนอน เธอจะบอกให้ปู่เร หรือย่าบุษเปิด

บทสวดมนต์ของเจ้าแม่กวนอิม...ให้เธอฟังก่อนนอนทุกคืน...หากบางคืน

ย่าหรือปู่เรยังไม่ได้เปิด เธอก็จะบอกว่า..."ปู่เรจ๋า...เปิดบทสวดมนต์

ให้ฟ้าฯ ฟังหน่อย"...นี่คือ อาการของเธอในวัย ๔ ขวบ...ย่าถามเธอว่า

"ชอบเหรอ?"...เธอพยักหน้า...ย่าคิดว่า...น่าจะเป็นเสียงร้อง เสียงดนตรี

ที่ทำให้เธอเพลินและก็หลับไปในที่สุด...มาคราวนี้ก็เช่นกัน ฟ้าคราม

บ่นบอกย่าว่า...อยากไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่เขาฯ ตั้งแต่ปีใหม่...

แต่รถมาก ย่าก็เลยบอกว่า เอาไว้ให้ไม่ใช่เทศกาลก่อนนะย่าจะพานู๋ไปไหว้

พอสัปดาห์นี้...เพื่อไม่ให้ผิดคำพูดที่รับปากฟ้าครามไว้...ย่าก็เลยบอกว่า

ย่าจะพานู๋ไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมกัน...สำหรับเธอก็หน้าบานเชียว...

ตั้งแต่ลุงภัครแต่งงานไป...เราก็ไปไหนเป็นครอบครัวมีปู่เร พ่อเพรียง แม่อ้อม

ย่าบุษ ฟ้าคราม...ไปเที่ยวไหน ๆ ด้วยกันเสมอ...ย่าหมู (น้องของย่าบุษ)

บอกย่าว่า...ตอนนี้เท่านั้นแหล่ะ!!! ที่พวกเราจะได้ไปไหน มาไหนด้วยกัน

อยากไปไหนก็ไปเสีย...ความสุขของครอบครัว ทำงานมาทั้งชีวิตไม่เคย

ได้ไปไหน มาไหน ด้วยกันเลย หาความสุขให้กันและกันบ้าง???...

อาจเป็นจริงตามที่ย่าหมูบอกย่าบุษก็ได้...เราได้แต่ตั้งหน้า ตั้งตาทำงาน

สมัยก่อนความพร้อมก็ไม่ค่อยจะมี...มา ณ บัดนี้ มีความพร้อมมากขึ้น

สิ่งที่ต้องการและอยากได้ นั่นคือ การหาความสุขในใจให้กันและกัน

เป็นความสุขทางใจระหว่างครอบครัวของเราเอง...และสร้างภูมิคุ้มกันทางใจ

ให้กันและกัน...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙

พอมาปีนี้...ย่าเห็นเธอ รูปร่างสูงมาก ๆ ดูแล้วเธอจะเป็นคนรูปร่างสูงเหมือนพ่อเพรียง

และลุงภัครนะคะ "ฟ้าคราม"...ปีนี้ ฟ้าคราม...โตมากขึ้นจริง ๆ คร่าาา...

ดูสีหน้าเธอ...งอมากกกกก...เพราะเธอเคืองพ่อเพรียง - แม่อ้อม

ที่แอบหนีเธอไปเคาะระฆังก่อน โดยที่สองคนนั้นไม่รอเธอ...คริ ๆ ๆ...

เสร็จจากที่พวกเราไหว้เจ้าแม่กวนอิมหยกขาวแล้ว...เราก็พากันมาที่เจ้าพ่อเห้งเจีย...

มาเพื่อสะเดาะเคราห์จากที่ย่าบุษ ปู่เร แม่อ้อม เกิดปีชง เพื่อเอาเคล็ดสักหน่อย

จริงหรือไม่จริง เราก็ขอทำเพื่อให้ใจเราสบายเป็นพอ...และเราก็บริจาคผ้าห่อศพไร้ญาติ

บุญ กุศล เราจะทำกันได้ก็ตอนนี้ ตอนที่เรายังมีร่างกายที่แข็งแรง รู้สึกตัว ถึงแม้จะทำบุญ

ไม่มาก แต่เราก็ถือว่าพวกเราได้ทำบุญ...บุญที่ได้เป็นสิ่งแรกเลย นั่นคือ บุญทางใจ

ทำแล้ว ทำให้ใจของพวกเราสบายใจ และมีความสุขทางใจ...

ปู่เรของฟ้าคราม...คู่รัก คู่กัด กับนู๋ฟ้าคราม คริ ๆ ๆ...

พ่อเพรียง - แม่อ้อมของฟ้าครามคร่าาา...