คนมีกรรม

ช่วยให้รอดตาย

นักเรียนที่เรียนตอนม. 2  เมื่อครั้งที่เรียนงานเกษตร แถวริมคลองแสนแสบ มีนักเรียนคนหนึ่งยืนริมสันเขื่อนริมคลอง ถูกเพื่อนแกล้งโยนตัวตั๊กแตนใส่ ทำให้ตกใจเผลอตัวตกคลองแสนแสบ ทั้งๆที่น้ำในคลองตื้นๆ เธอไม่มีแรงยืนขึ้น ทำท่าจะเป็นลม ไม่มีใครช่วย ครูจึงต้องลงไปช่วยพาขึ้นมาจากน้ำคลองที่เหม็นเน่าหน่อยๆ พอขึ้นมาได้สักครู่ เธอก็หัวเราะร่า  แล้วบอกว่า เฮ้อ ฉันรอดตายแล้ว  เขารอดตายแล้ว แต่เราสิเหม็น ๆๆ กลับบ้าน

[ดุษดี สุขสวัสดิ์]

เป็นอีกตัวอย่างของ"ความเป็นครู" ที่มักจะนึกถึงนักเรียนก่อนตัวเองเสมอ...ทำดี...มีแต่กรรมดีค่ะ