๙. นิราศ...เขาแหลม

จวบจนถึงเขาแหลมแรมนิราศ พฤกษชาติแกล่งไกวในสิงขร ฝูงนกกาลาลับกลับรังนอน ห่วงอาทรคนไกลใครดูแล

เมื่อความรักผลิบานสราญจิต

เฝ้าแต่คิดพร่ำเพ้อเธออยู่ไหน

พอได้พบสบตาพาสุขใจ

แม้เป็นภาพห่างไกลให้คำนึง

เคยใกล้ชิดสนิทแนบแอบชมโฉม

เคยประโลมวาจาว่าคิดถึง

เคยตอบถ้อยคอยฟังซ้ำย้ำตราตรึง

เคยซึ้งซึ้งบางคำชื่นฉ่ำทรวง

ยามห่างหายใจเหม่อชะเง้อหา

คอยตั้งตาถ้าไม่เห็นให้เป็นห่วง

นี่คือรัก..ใช่เล่น..ลิ้นลมลวง

สุดจะหวงแน่นัก..ด้วยรักจริง

เวลาผ่านพ้นไปได้พิสูจน์

สิ่งที่พูดนำพาว่าทุกสิ่ง

ยังคงหมั่นมาชิดใกล้ได้แอบอิง

วันไหนทิ้งก็ไม่ท้อ...จะรอคอย

พอถึงวันต้องพรากจากไกลบ้าง

สุดอ้างว้างเดียวดายให้เหงาหงอย

บอกตัวเองว่าอย่าให้..ใจหลุดลอย

แค่เศร้าสร้อยอย่าถึงเพ้อ..เดี๋ยวเธอมา

เห็นรอยยิ้มพิมพ์ใจในไลน์ภาพ

ได้ซึมซาบความสุขสุดหรรษา

ยังคงจำยิ้มใสแจ๋วของแก้วตา

แต่วันนี้ยิ้มนั้นหนา..พาอาวรณ์

จวบจนถึงเขาแหลมแรมนิราศ

พฤกษชาติแกล่งไกวในสิงขร

ฝูงนกกาลาลับกลับรังนอน

ห่วงอาทรคนไกล...ใครดูแล

ถ้าอยู่ด้วยคงสุขสมชี้ชมป่า

ท้องธาราสดใสกว้างใหญ่แท้

บรรยากาศสุขสำราญบ้านริมแคว

อาบน้ำแร่แช่น้ำอุ่นละมุนกาย

อย่าลืมเลือนเตือนจิตให้คิดถึง

คนที่ซึ่งซึ้งใจไม่ห่างหาย

อยากห่มผ้าก่อนนอนให้ผ่อนคลาย

อย่าแหนงหน่ายคิดถึงสาว..เฝ้ารำพัน

พี่ส่งเธอได้เท่านี้..สุดที่รัก

เมื่อประจักษ์แก่สายตาว่าสุขสันต์

นิราศลงเขาแหลมแรมร้างกัน

แต่รักพี่...คงมั่น..ทุกวันเอย

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๓๑ มกราคม ๒๕๕๙

เขียนใน GotoKnow โดย ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ใน ไดอารี่สีแดง

คำสำคัญ (Tags): #รัก#คิดถึง#เขาแหลม#สุดที่รัก

หมายเลขบันทึก: 600212เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2016 11:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2016 08:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน