หัวหน้าครับหัวหน้า

เรื่องที่ 5 นี้เป็นคลิป ที่ผมอัดไว้ตอนได้เจอกับพี่เดช พี่เค้าเป็น เจ้าหน้าที่ บริการนักท่องเที่ยว ของ อบต วังกะ สังขละบุรี พี่เดชเป็นคนใจดีมากครับ ขอย้อนไปตอนผมถึงตัวเมืองกาญ จะมุ่งหน่าสู่ สังขละบุรีหน่อยครับ ตอนนั้นผมก็ได้โทรไปหา อบต วังกะเพื่อสอบถามเรื่องที่พัก เจ้าหน้าที่ที่ผมติดต่อได้ให้เบอร์พี่เดชมา และนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของพี่เดชกับผมที่ได้รู้จักกัน ผมโทรไปหาพี่เดช แล้วสอบถามเรื่องที่พักว่ามีว่างหรือเปล่า ถึงในใจผมได้แต่คิดว่าต้องเต็มแน่ๆ ไม่มีที่ว่างแน่ๆครับ และคำตอบที่ได้คือ "มีที่ว่างครับหัวหน้า เดี๋ยวผมจองไว้ให้ริมน้ำใกล้ๆกับสะพานมอญเลยนะครับหัวหน้า หัวหน้ามาถึงกี่โมงครับ เดี๋ยวผมจะรอนะครับ" (พี่เดชพูด) เป็นคำพูดที่ผมจำได้แม่นยำทุกคำ ผมรู้สึกตัวเองโชคดีมากๆ เมื่อฟังจบผมได้แต่ขอบคุณพี่เค้าด้วยความดีใจจนลืมถามเรื่องอื่นๆต่อ 555 แล้วผมก็นั่งรถไปยังสังขละบุรี สุดสายของรถตู้ครับ ระหว่างนั่งรถผมได้แต่คิดเรื่องที่พี่เดชเรียกผมว่าหัวหน้า ในใจผมคิดว่าพี่เค้าต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ อาจจะเป็นตอนที่ผม โทรไปแล้วผมบอกพี่เค้าว่าผมได้เบอร์จาก อบต วังกะหรือเปล่า เลยทำให้พี่เค้าเขาใจว่าผมเป็นเจ้าหน้าที่ อบต พี่เค้าจึงเรียกผมว่าหัวหน้า คิดไปคิดมาก็ถึง สังขละบุรีพอดี พอผมถึงผมก็โทรหาพี่เดช เพื่อจะถามว่าผมจะไปหาพี่แกได้อย่างไร นั่งรถอะไรต่อ คำตอบคือ"อ่อหัวหน้ามาถึงแล้วหรอคับ หัวหน้าอยู่ตรงไหนครับ" (ระหว่างนั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึงพูดขึ้นมาว่า "หัวหน้ามาแล้วเตรียมของเลย") พี่เดชพูดต่อ "หัวหน้ารออยู่ตรงนั้นนะเดี๋ยวผมเอารถไปรับ หัวหน้ามากี่ท่านครับ หัวหน้าหาอะไรทานก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมไปรับ" ตอนนั้นทำให้ผมคิดหนักเข้าไปอีก ต้องเป็นการเข้าใจผิดกันแน่ๆ ทั้งเอารถมารับ ทั้งเตรียมของให้พร้อมหัวหน้าและที่ทำให้ผมคิดมากมาตลอดคือคำว่า "หัวหน้า" นี้แหละ ด้วยความที่ผมคิดมากกลัวเป็นการเข้าใจผิดผมเลยตัดสินใจโทรหาพี่เดชแล้วถามพี่แกว่า "อ้อ พี่เดชครับผมไม่ใช่เจ้าหน้าที่ อบต นะครับผมเป็นนักท่องเที่ยวเฉยๆครับ ผมมาคนเดียวด้วย ไมาทราบว่าที่พี่เรียกผมว่าหัวหน้านี้หมายความว่าอะไรหรอครับ" คำตอบที่ได้คือ "อ่อเปล่าครับผมเรียกนักท่องเที่ยวทุกคนว่าหัวหน้าครับ เป็นการให้เกียรติเฉยครับ" เมื่อพี่เดชพูดจบผมก็หัวเราะตัวเอง 555 ช่างเป็นเรื่องที่ตลกมากๆ คิดเองเออเองเครียดเอง ตลกตัวเองว่ะ 555 สุดท้ายผมก็หายเครียดละ สรุปผมกับพี่เดชเข้าใจตรงกันละครับ หลังจากนั้นผมก็ไปหาข้าวกิน แล้วมายืนรอรถพี่เดชที่จะมารับผม ซึ่งก่อนหน้านี้ผมโทหาพี่เค้า พี่เค้าบอกรถติดมาก ให้ผมรออีกสักพักใหญ่ ในใจผมคิดตอนนั้นต้องเป็นรถเก๋ง หรือไม่ก็รถกระบะ ต้องอลังการแน่ๆ รถติดสะด้วย ระหว่างที่ผมยืนมองหารถก็มี ใครไม่รู้ขับรถมอไซค์พ่วงมาข้างหลังผมจะชนก้นผมละ และนั้นและครับคือรถของพี่เดชที่มารับผม 555 ผมหัวเราะตัวเองเสียงดังมาก 555 ผมเป็นคนที่ช่างเก่งเรื่องการมโน คิดไปเองจริงๆ 555แล้วเราก็เดินทางไปยังที่พักด้วยหน้าที่แตกยับเยินของผมเอง 555555 # สรุป อย่าคิดอะไรเอง อย่ามโน สงสัยอะไรถามเลยครับ แล้วคุณจะไม่หน้าแตกเหมือนผม 5555 #ผมชอบเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ตลกมาก 555 สุดท้ายจบด้วยการทีปมได้เพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคน คราวหน้าจะไปก็แค่โทรหาเดี๋ยวพี่แกจัดการทุกอย่างเลย 555 จบเรื่องนี้..