เพื่อนใหม่ในรถตู้

เรื่องที่ 4 ครับ ระหว่างที่ผมนั่งรถตู้เข้า กทม ผมก็ได้เพื่อนเพิ่มอีก 1 คน ชื่อพี่วิรัตน์ เป็นคนขับรถตู้ พี่เค้าเป็นคนนครปฐม แฟนเป็นคนกาญ แม่เป็นคนนครศรีธรรมราช กว่าเราทั้งสองคนจะได้รู้จักกัน ก็เข้าเขต กทมพอดี เพราะผมก็ไม่กล้าทักทาย(หยิ่ง 555) เราทั้งสอง ได้แต่มองหน้ากันและส่งรอยยิ้มให้กัน 555 (เขิล) แต่ก็เป็นผมที่เริ่มเปิดบทสนทนานี้ พอเริ่มคุยเท่านั้นแหละยาวเลยครับพี่น้อง 555 ผมถามพี่เค้าว่าปีนี้คนเดินทางน้อยกว่าปีที่ผ่านมามั้ย ซึ่งคำตอบของพี่เค้าก็สอดคล้องกับเจ้าหน้าที่อุทยาน พี่พรของผมเหมือนกัน และพี่เดชเจ้าหน้าที่ อบต วังกะ สังขละบุรีเช่นกันครับ ทั้งสามคนบอกเหมือนกันเลยว่าคนน้อยกว่าปีที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด ประเมินจากจำนวนและที่จอดรถ ที่กางเต้น พวกเราสรุปเหมือนกันว่าน่าจะเป็นผลมาจากสภาพเศษฐกิจที่ไม่ดีเอาเสียเลยในปี่ที่ผ่านมา ต่อมาก็คุยกันเรื่องไปเที่ยว เมื่อผมบอกพี่เค้าว่าผมไปที่ไหนมาบ้างพี่เค้าก็หัวเราะเสียงดังมาก จนผู้โดยสารคนอื่นๆเค้าหันมามองผมอย่างกับผมเป็น มาริโอ้ หรือ ณเดช ยังไงยังงั้นเลย (แต่หน้าตาผมคล้ายณเดชมากกว่านะ ผมคิดในใจ 555 ) พี่เค้าบอกว่ามาทำไมถ้ามาแค่นี้ แล้วพร่เค้าก็แนะนำสถาณที่ท้องเที่ยวในเมืองกาญมากมายซึ่งผมได้แต่ เงียบเพราะไม้รู้จักเลน 555 พี่เค้าเที่ยวมาหลายจังหวัดแล้ว อยากไปไหน ใช้เส้นทางไหน หลีกเลี่ยงรถติด หรือทางลัดเส้นไหน ต่างจังหวัดและ กทม ถามพี่เค้าได้พี่เค้ารู้จักหมดครับ สุดท้ายพี่แก่ให้เบอร์โทรผมไว้เผื่อผมจะไปเที่ยวครั้งหน้า จะได้โทรขอคำแนะนำจากพี่เค้าได้ # เรื่องนี้อาจมีสาระน้อยนะครับ แต่สำหรับผมแล้ว เพื่อนทุกคนสำคัญหมดไม่ว่าจะเพื่อนใหม่หรือเพื่อนเก่า คุยกันแค่ 20 นาที 2 ชม 1 วัน หรือทุกๆวัน ทุกคนคือเพื่อนผมทั้งนั้น # กระตูใจกลอนที่เปิดมันอยู่ข้างใน เราเท่านั้นที่จะเป็นคนมันได้ คนอื่นไม่สามารถเปิดได้หรอก สรุป อยากรู้จักใครอย่ามัวรอครับลุยๆๆ 555 #สรุป ไม่ได้ถ่ายรูปพี่เค้าไว้แต่จำหน้าพี่เค้าได้ดี พี่วิสุดหล่อ 555