จากวันนั้นถึงวันนี้ 7 ปีกับการต่อสู้กับมะเร็งสมอง
ต้องยอมรับว่าปัจจุบันการเจ็บป่วยของผู้คนนั้นเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก เนื่องจากสภาพแวดล้อม อาหารการกิน การดำเนินชีวิต ซึ่งเป็นปัจจัยที่ส่งผลให้ผู้คนมีภูมิต้านทานน้อยลง สามีดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ได้ประสบกับปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ ซึ่งเมื่อ 7 ปีก่อนก็ได้ตรวจพบว่าเป็นเนื้องอกในสมอง เมื่อตรวจพบได้ทำการผ่าตัด ครั้งแล้ว ครั้งเล่ารวม 4 ครั้ง เนื่องจากตรวจพบว่าเป็นมะเร็ง หากเป็นเนื้องอกธรรมดา ผ่าครั้งเดียวก็จะหายไป ในระยะเวลา 3-4 ปี ตั้งแต่ปี 51-54 จนในปัจจุบันปี 2558 รวมเวลาตั้งแต่เจ็บป่วยมาก็ 7ปีแล้่ว แต่โชคยังเข้าข้างเรา หลังผ่ารอบที่ 4 แล้ว(ในปี 2554) หมอนัดเช็คอาการและทำการแสกนสมองพบว่าบริเวณผ่าตัดสมองไม่มีเนื้องอกเพิ่มมาจากเดิม ทำให้เราฐานะคนข้างกายมีกำลังใจมากขึ้น ตลอดระยะที่ผ่านมาดิฉันได้เขียนบันทึกไว้มาระยะหนึ่่ง เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้ที่ประสบปัญหาสุขภาพที่คล้ายคลึงกัน ทำให้มีผู้คนจากหลายจังหวัด หลายภาคได้ติอต่อทางเมล์ ทางมือถือเพื่อขอสอบถามรายละเอียด ขอคำแนะนำ ดิฉันก็ได้ให้กำลังใจไปเป็นส่วนใหญ่ และเล่ารายละเอียดสิ่งที่เกิดขึ้นให้ฟัง ส่วนคำแนะนำเรื่องการรักษานั้นก็ต้องบอกว่า ดิฉันไม่กล้าฟันธงและแนะนำได้ เนื่องจาก แต่ละคน แต่ละอาการอาจไม่เหมือนกัน ส่วนใหญ่เป็นการให้กำลังใจ โดยเฉพาะคนที่ต้องดูแลผู้ป่วยสำคัญที่สุด ที่จะต้องมีสติ สมาธิและอดทน อดกลั้น ต่ออุปสรรคปัญหาที่กำลังเผชิญ เพราะเราต้องแสดงให้ผู้ป่วยคลายความกำลังวลใจหลายๆอย่าง...ดังนั้น ในมุมมองของดิฉันจึงคิดว่าการเป็นกำลังใจให้ผู้ป่วยนั้นคนในครอบครัวต้องรับรู้ ทำความเข้าใจ และร่วมมือกัน ทำให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าไม่ได้เป็นภาระ หรือ ลำบากใจใดๆ สามีดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ใจสู้มาก แม้ว่าช่วงสามีป่วยดิฉันกำลังตั้งท้อง ซึ่งภาวะหลายๆอย่างกดดันเข้ามา แต่ดิฉันก็เรียนรู้ไปพร้อมๆกัน จึงทำให้เราต่างได้ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านความเจ็บปวด ผ่านอุปสรรคนานา เพียงแค่อยากจะบอกว่า หากท่านใดที่กำลังพบเจอปัญหาคล้ายๆเราให้เข้มแข็ง และก้าวผ่านปัญหาเหมือนกับเรา ตอนนี้ดิฉันกับสามีก็เดินทางไปพบหมอที่ รพ.รามาธิบดีปีละครั้งเพื่อติดตามอาการ และตรวจดูว่าเซลล์มะเร็งเติบโตขึ้นไหม แต่ 4 ปี ที่ผ่านมานี้ ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ควบคุมได้ ทำให้เราเรียนรู้ว่า ทุกเวลานาทีของเรามีค่ามากมายแค่ไหน ...เราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด..เพื่อเวลาที่มีอยู่ของเราเป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่าที่สุด....
. 
ความเห็น (4)
ผมให้กำลังใจมาก ๆ นะครับ กำลังใจจากคนที่รักมีค่า พอ ๆ กับทุกวินาที ของคนไข้ สู้ ๆ นะครับ แล้วจะผ่านพ้นความไม่สบายไปพร้อม ๆ กันครับ
มาให้กำลังใจ
อาจารย์หายไปนานมากๆ
คิดถึงๆครับ
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีครับ
ขอบคุณคุณทิมดาบ และ อ.ขจิตมากๆนะคะสำหรับกำลังใจ และความห่วงใย
