ภาพใหม่ของการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัด
เวลา ๓ วัน ที่ผมร่วมทีมประเมินภายนอกของ สมศ. เยี่ยม ๓ เขตการศึกษา ที่ยังไม่เติบโตเป็นวิทยาเขตของ มอ. ได้แก่ ภูเก็ต ตรัง และสุราษฎร์ธานี ผมได้เรียนรู้ภาพใหม่ของการเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของเด็กในต่างจังหวัด
นักศึกษาบอกผมว่า มอ.เป็นมหาวิทยาลัยระดับคุณภาพสูง ใครเข้าได้ถือว่ามีความสามารถ พ่อแม่ภูมิใจ ใครจบเป็นบัณฑิต มอ. จะได้รับการยอมรับจากสังคม
ผมนึกถึงสมัยกว่า ๓๐ ปีมาแล้ว ตอนผมไปทำงานที่ มอ. หาดใหญ่ มอ.ไม่มีชื่อเสียง อาจารย์ของมหาวิทยาลัยบางคนกล่าวเยาะเย้ยดูถูกมหาวิทยาลัย และแสดงท่าทีและคำพูดเป็นทำนองว่า ตนเองเป็นผู้เสียสละที่ยอมออกทำงานในมหาวิทยาลัยบ้านนอก
ผมเรียกอาจารย์ที่แสดงท่าทีฟาดหัวฟาดหางเช่นนี้ว่า "เทวดา" แต่ มอ. ก็โชคดี ที่มีคนเหล่านี้ไม่มากนัก และการณ์ก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป จนเวลานี้ มอ. มีชื่อเสียง ใครได้เข้าไปทำงานหรือเรียนก็รู้สึกภูมิใจ
ผมได้เรียนรู้ว่า ชาวบ้านเขารู้กันทั่วไปว่า อุดมศึกษามีคุณภาพหลายระดับ มหาวิทยาลัยแต่ละแบบต่างก็มี "ตลาด" หรือ niche ของตนเอง นักศึกษาเขาก็เลือกเรียนในสถาบันอุดมศึกษาที่เหมาะต่อเขา
ผมจึงไม่เห็นด้วย ที่มีคนพยายามทำให้สถาบันอุดมศึกษาเหมือนกันหมด
วิจารณ์ พานิช
๙ พ.ย. ๔๙
ความเห็น (4)
ดิฉันชอบมอ.มากค่ะ มอ.กลายเป็นเหมือนบ้านแล้วค่ะ ส่วนตัวแล้วดิฉันคิดว่า มอ. ดูแลความเป็นอยู่ของอาจารย์ได้ดีมากๆ ค่ะ ขอบคุณผู้บริหาร มอ. ค่ะ :)
ปล. PSU rain ค่ะ http://gotoknow.org/blog/think/48883
ศิษย์เก่า มอ.ก็ภูมิใจในความเป็นมอ.ครับ
และในฐานะที่เป็นผู้บริหารคณะ ในมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด ก็มีเห็นภาพที่ต่างไม่จากที่หลายคนมองครับ
ผมเชื่อและได้พิสูจน์ส่วนตัวแล้ว ว่า อาจารย์ที่อยู่กับมหาวิทยาลัยเล็กๆ ไม่ได้ด้อยคุณภาพ แต่เขาเลือกที่จะมาอยู่กับเรา ด้วยอุดมการณ์ และพร้อมที่จะได้รับการส่งเสริม
และโอกาสของบางคนก็เนื่องจากชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย ในทางกลับกัน ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยก็มาจากอาจารย์
และผมพร้อมกับทีมงานของผมจะเป็นอย่างที่สองครับ เพราะเราคือคนสร้างตำนาน
โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยอิสลามยะลา มหาวิทยาลัยเล็กๆ อยู่ภูธร แถมด้วยมีความไม่สงบ แต่เราคือทางที่ชุมชนและสังคมเลือก
งาน