​โอวาทสุดท้ายของอาจารย์หม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา

เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๘ เป็นวันที่อาจารย์หม่อมมีความสุขที่ได้มอบวรรณกรรมเด็ก ที่ท่าน และท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค เขียนขึ้นมาในวาระโอกาสต่างๆ กัน ให้กับสำนักวัฒนธรรม กีฬา และการของเที่ยว ของกรุงเทพมหานคร ไปแจกจ่ายให้กับโรงเรียนต่างๆ และเป็นวันที่พวกเราได้เห็นรอยยิ้มของท่านเป็นครั้งสุดท้าย

ท่านได้พูดถึงท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค ว่าเป็นเพื่อนที่รักกันมาก และเป็นแรงบันดาลใจให้ท่านเขียนหนังสือเพื่อเด็กในเวลาต่อมา

โอวาทสุดท้ายที่ท่านฝากไว้ให้กับพวกเราก็คือ

"...เด็กสามารถเรียนรู้ได้ตั้งแต่ยังไม่เข้าใจ เมื่อเขาได้เรียนรู้ เขาจะเก็บเอาไว้ในจิตใต้สำนึก

หนังสือหลายสิบเล่มที่เขียนขึ้นมา เป็นหนังสือเด็กจริงๆ เพียง ๔ เล่ม นอกนั้นเป็นหนังสือที่เขียนขึ้นเพื่อเป็นคู่มือครู สอนครูให้คิด ให้ตั้งคำถาม และให้รู้เทคนิคการสอนต่างๆ โดยใช้นิทานสอนทั้งเด็ก สอนทั้งครู ภาพประกอบของหนังสือนิทานเด็กที่พูดได้ สำคัญไม่แพ้เนื้อหา หนังสือนิทานหลายเรื่องเขียนขึ้นมาแล้วหาคนเขียนภาพประกอบไม่ได้ ต้องเก็บต้นฉบับเอาไว้หลายปี

หนังสือที่เขียนไว้ ควรอ่านให้ละเอียดเพื่อเรียนรู้จากหนังสือให้มากที่สุด

นิทานไม่ใช่แค่อ่านเพลิน แต่ควรทำกิจกรรมต่อเนื่องจากการอ่านด้วย เช่น สอนให้คิดตั้งคำถาม และอื่นๆ ต่อไปได้อีกมากมาย

...การเรียนรู้จากเด็ก คือการเรียนรู้ที่ดีที่สุด ครูควรเรียนรู้จากเด็กให้มากที่สุด..."

ครูใหม่ บันทึก