นึกถึงครู
“สมัยเด็กๆ”
ครูมีนา สอนวิชาดาราศาสตร์ ทำให้ผมยิ้มและสนุกสนานได้ทั้งชั่วโมง ไม่เบื่อ ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ครูพาพวกเราไปทัศนศึกษาที่ท้องฟ้าจำลอง แม้จะต้องกลับมาเขียนรายงานส่ง แต่ก็รู้สึกว่าเป็นรายงานที่ผมสนุกที่จะเขียน อยากให้ครูชอบรายงานของผม
ครูบานเย็น สอนวิชาภาษาไทย ครูเก่งมาก สามารถสอนเป็นกลอน ฉันท์ กาพย์ได้ทันที โคลงกลอนต่างๆ ของโรงเรียน ครูบานเย็นเป็นผู้แต่งหมด
ครูสุจินต์ สอนศิลปะ ชอบตั้งโจทย์แปลกๆ มาให้เราวาดรูป มีอยู่ครั้งหนึ่งครูขยำกระดาษแผ่นหนึ่งแล้ววางบนโต๊ะ บอกให้เราวาดและแรเงาให้เหมือน ครูทำให้ผมรู้จักกับการใช้จินตนาการของตัวเอง วาดภาพที่ไม่ต้องมีจริง
ครูสุเทพ สอนวิทยาศาสตร์ ให้เราไปหาลูกอ๊อดมาเลี้ยงจนกลายเป็นกบตัวน้อยๆ จำได้ว่าผมตื่นเต้นกับทุกวันที่ตื่นขึ้นมา เพื่อไปดูว่าลูกอ๊อดในตู้กระจกของเรามีขางอกออกมาหรือยัง ล้วรีบจดการเปลี่ยนแปลงที่เห็นส่งคุณครู
ครูสมบัติ สอน conversation ชอบเอาเพลงพื้นเมืองสนุกๆ มาให้เราหัดร้อง มีเรื่องราวของเพลงมาแปลให้เราฟัง มีเกมส์ภาษาอังกฤษมาเล่นในห้อง เผลอแป๊ปเดียวก็หมดชั่วโมง
ครูกระสานต์ ครูประจำชั้น บอกเราว่า ถ้าเราร่วมเป็นนักดนตรีวงดุริยางศ์ของโรงเรียน จะให้ เอ วิชาภาษาอังกฤษ ทำให้ผมได้รู้จักเล่นดนตรี เป็นทักษะติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้
ยังมีครูสมัยเด็กๆ อีกหลายท่านที่ผมไม่ได้กล่าวถึง ซึ่งล้วนแต่เป็นจิ๊กซอว์ในการทำให้ผมได้มีวันนี้ ในโอกาสวันไหว้ครูปี 2558 ผมขอกราบระลึกถึงพระคุณของครูทุกท่านด้วยความรักและเคารพ
และที่จะไม่มีวันลืม คือคุณพ่อ คุณแม่ คุณป้า ที่เป็นครูคนแรกของผม
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น