ການຈັດການຮຽນ-ການສອນວິຊາຄະນິດສາດເລື່ອງ ”ການບວກເລກມີຈື່” ໂດຍເນັ້ນວິທີສອນແບບກຸ່ມສຳລັບນັກຮຽນ ຂັ້ນ ປ 3 ທີ່ໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານ ເລິງນົກທາ ເມືອງ ລະຄອນເພັງແຂວງສາລະວັນ ສົກຮຽນ 2014-2015.
ບົດນໍາ
1. ຄວາມເປັນມາແລະ ຄວາມສຳຄັນຂອງບັນຫາ.
ການຈັດກິດຈະກໍາການຮຽນ-ການສອນໃນຂັ້ນປະຖົມເລັ່ງໃສ່ເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນມີຄວາມຮູ້ແລະ ປະສົບການທີ່ຫຼາກຫຼາຍ, ສົ່ງເສີມໃຫ້ຜູ້ຮຽນໄດ້ມີການພັດທະນາແລະ ຮຽນຮູ້ຢ່າງຕໍ່ນື່ອງໂດຍການຖືເອົາຜູ້ຮຽນເປັນສໍາຄັນທີ່ສຸດ, ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນກໍຮັບປະກັນໃຫ້ຜູ້ຮຽນໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍການຮຽນຂອງຕົນເອງຕາມຄວາມສາມາດໃນການສຶກສາຮໍ່າຮຽນໃນລະດັບທີ່ສູງຂຶ້ນ, ມີຄວາມສົມສ່ວນລະຫວ່າງການພັດທະນາທາງດ້ານຮ່າງກາຍແລະ ຈິດໃຈ; ຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນໄດ້ພັດທະນາຄວາມສາມາດພື້ນຖານໃນການຈື່ຈໍາ, ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ, ມີການຄົ້ນຄິດແລະແກ້ໄຂບັນຫາໃນຊີວິດປະຈໍາວັນ. ນອກຈາກນີ້, ການຮຽນຄະນິດສາດໃນຊັ້ນປະຖົມແມ່ນແນໃສ່ເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນໄດ້ພັດທະນາຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບແນວຄິດພື້ນຖານທາງຄະນິດສາດເຊັ່ນ:ຈໍານວນ, ເລຂາຄະນິດແລະ ການວັດແທກພ້ອມທັງການນໍາໃຊ້ແນວຄວາມຄິດດັ່ງກ່າວເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂບັນຫາໃນຊີວິດປະຈໍາວັນ. ເພາະສະນັ້ນ, ໃນຕະຫຼອດຊີວິດທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນກິດຈະກໍາທາງຄະນິດສາດ,ເພາະວ່າຄະນິດສາດແມ່ນຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບຮູບແບບ, ລະບຽບການແລະ ມີສາຍກ່ຽວພັນກັບວິຊາຕ່າງໆເຊັ່ນ: ເສດຖະກິດ, ວິສະຫະກຳສາດ,ສະຖາປັດ ແລະ ອື່ນໆ ລ້ວນແຕ່ນຳໃຊ່ຄະນິດສາດເຂົ້າຊ່ວຍ”(1).
ສະພາບການຈັດການຮຽນ-ການສອນທີ່ຜ່ານມາໃນໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານ ເລີງນົກທາ ເມືອງ ລະຄອນເພັງ ແຂວງ ສາລະວັນແມ່ນໄດ້ເອົາຄູເປັນໃຈກາງອັນເນື່ອງມາຈາກວ່າອຸປະກອນການຮັບໃຊ້ໃນການຮຽນ-ການສອນບໍ່ພຽງພໍກັບຈຳນວນນັກຮຽນເຊັ່ນ: ປຶ້ມຕຳລາ, ປຶ້ມຄູ່ມືຄູ ຊຶ່ງຫຍຸ້ງຍາກໃນການຮຽນ-ການສອນໂດຍສະເພາະແມ່ນວິຊາຄະນິດສາດຊຶ່ງເປັນວິຊາສຳຄັນຫຼາຍໃນຊີວິດປະຈຳວັນ ແລະ ເວລາດຳເນີນການຮຽນ-ການສອນໄດ້ນຳໃຊ້ຫຼັກການສອນແບບດາວ 5 ແຈເຊັ່ນ: ການໃຊ້ຄຳຖາມ, ການຈັດກິດຈະກຳ, ການຈັດກຸ່ມ, ການສອນທີ່ຕິດພັນກັບຊີວິດປະຈຳວັນ ແລະ ການນຳໃຊ້ອຸປະກອນທັງໝົດທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ເຫັນວ່າມີຄວາມຈຳເປັນ ແລະ ສຳຄັນໃນການສອນວິຊາຄະນິດສາດໂດຍສະເພາະກໍ່ແມ່ນການບວກເລກມີຈື່ເພາະການບວກເລກເປັນການນຳໃຊ້ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ.
ສະພາບການແລະ ບັນຫາການສອນບົດນີ້ອີງໃສ່ປະສົບການໃນໄລຍະການສອນຜົນຂອງການສຳພາດນັກຮຽນໃນກຸ່ມຕົວຢ່າງແລະ ການຕິດຕາມການຮຽນ-ການສອນຂອງຄູໃນເວລາດຳເນີນການສອນເຫັນວ່ານັກຮຽນຂັ້ນ ປ 3 ຂາດຄວາມສາມາດໃນການບວກເລກມີຈື່, ນັກຮຽນມີທັກສະການຄິດຄຳນວນໃນຂັ້ນພື້ນຖານທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຕາມກິດຈະກໍາຕ່າງໆທີ່ຄູກໍານົດໃຫ້ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ກໍບໍ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຕໍ່ການຮຽນວິຊາຄະນິດສາດ, ນັກຮຽນບໍ່ໄດ້ມີໂອກາດໃນການສົນທະນາກັນແລະ ການສ້າງກິດຈະກຳຂອງຄູເພື່ອເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮຽນໄດ້ສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຮ່ວມກັນບໍ່ໄດ້ດີ, ຄູບໍ່ໄດ້ສ້າງສື່ປະກອບການສອນ, ການນຳໃຊ້ວິທີສອນຂອງຄູບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຫົວຂໍ້ນີ້ ເພາະວ່າຄູບໍ່ໄດ້ໃຫ້ໂອກາດນັກຮຽນໃນການສົນທະນາ, ຄູກ່າຍບົດຮຽນໃສ່ກະດານໃຫ້ນັກຮຽນຈົດເອົາ.
ບົດຮຽນທີ 9 ”ເຕັກນິກການບວກ” ຂັ້ນຮຽນ ປ 3 ໜ້າທີ 34-35 ກໍຍິ່ງມີຄວາມສໍາຄັນ ແລະ ຕິດພັນໃນຊີວິດປະຈໍາວັນເຊັ່ນ: ການຄິດຄໍານວນໃນການຄ້າຂາຍ, ການຜະລິດວັດຖຸອຸປະກອນ,ການແລກປ່ຽນ,ການກໍ່ສ້າງເຄຫາສະຖານຕ່າງໆແລະ ອື່ນໆ;ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ, ມັນມີຄວາມຈໍາເປັນແລະ ສໍາຄັນທີ່ຈະຕ້ອງສອນເພື່ອເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດຄິດເປັນ, ເຮັດເປັນແລະແກ້ບັນຫາດ້ວຍຕົນເອງໄດ້. ເພາະສະນັ້ນ, ຜູ້ສອນຕ້ອງຕັ້ງໜ້າສົ່ງເສີມແລະ ພັດທະນາຜູ້ຮຽນໃນທຸກດ້ານເຊັ່ນ: ການເຝິກແອບນັກຮຽນໃຫ້ເກີດມີຄວາມຮູ້-ຄວາມສາມາດໃນການແກ້ໄຂບັນຫາຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ, ເຝິກແອບໃຫ້ນັກຮຽນຮູ້ຈັກຄິດ, ຮູ້ຈັກເຮັດ ຫຼື ປະດິດຄິດຄົ້ນສິ່ງຕ່າງໆດ້ວຍຕົນເອງໃຫ້ເກີດມີຄວາມສະໜຸກສະໜານ, ມີຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ, ມີຄວາມພູມໃຈແລະ ຮັກຫອມຕໍ່ສິ່ງທີ່ຕົນເອງໄດ້ຮຽນມາ”(2).
ຈາກສາຍເຫດທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ຜູ້ວິໄຈເລືອກເອົາໜຶ່ງສາຍເຫດຄື:ນັກຮຽນບວກເລກມີຈື່ບໍ່ໄດ້ມາເປັນສາຍເຫດຂອງການວິໄຈໃນຄັ້ງນີ້ຍ້ອນວ່າສາເຫດດັ່ງກ່າວເປັນສາຍເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາການຮຽນຄະນິດສາດຂອງນັກຮຽນບໍ່ໄດ້ດີເທົ່າທີ່ຄວນ, ດັ່ງນັ້ນ ຜູ້ວິໄຈຈິ່ງຄິດຫາແນວທາງແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວ ເພາະສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ກຳນົດເອົາຫົວຂໍ້ວິໄຈວ່າ: ການຈັດການຮຽນ-ການສອນວິຊາຄະນິດສາດເລື່ອງ ”ການບວກເລກມີຈື່” ໂດຍເນັ້ນວິທີສອນແບບກຸ່ມສຳລັບນັກຮຽນ ຂັ້ນ ປ 3 ທີ່ໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານ ເລິງນົກທາ ເມືອງ ລະຄອນເພັງແຂວງສາລະວັນ ສົກຮຽນ 2014-2015.
2. ຈຸດປະສົງຂອງການວິໄຈ
- ເພື່ອປຽບທຽບຜົນການຮຽນກ່ອນແລະຫຼັງການສອນກ່ຽວກັບບວກເລກມີຈື່.
- ເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດບວກເລກມີຈື່ໂດຍຜ່ານກິດຈະກໍາທີ່ສ້າງໄດ້.
- ເພື່ອພັດທະນາທັກສະການບວກມີຈື່ໂດຍວິທີການສອນແບບສາທິດ
3. ຂອບເຂດຂອງການວິໄຈ
3.1. ປະຊາກອນແລະກຸ່ມຕົວຢ່າງ
ກ. ປະຊາກອນ : ນັກຮຽນປະຖົມສຶກສາ ຂັ້ນ ປ 3 ຂອງໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານ ເລິງນົກທາ ເມືອງລະຄອນເພັງ ແຂວງສາລະວັນ ຈຳນວນ 17 ຄົນ, ຍິງ 8 ຄົນ.
ຂ. ກຸ່ມຕົວຢ່າງ : ນັກຮຽນປະຖົມສຶກສາ ຂັ້ນ ປ 3 ຂອງໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານ ເລິງນົກທາ ເມືອງລະຄອນເພັງ
ແຂວງສາລະວັນ ຈຳນວນ 2 ຄົນ, ຍິງ 1 ຄົນ.
3.2. ເນື້ອໃນທີ່ມາສອນ
ການເຮັດການວິໄຈໃນຄັ້ງນີ້ແມ່ນຜູ້ວິໄຈໄດ້ເລືອກເອົາວິຊາຄະນິດສາດຂັ້ນ ປ 3 ບົດທີ: 9 ຫົວຂໍ້: ເຕັກນິກການບວກໃນບົດນີ້ປະກອບມີ 1 ກິດຈະກຳ, ມີ 4 ຂໍ້ຍ່ອຍແລະ ມີເນື້ອໃນລວມຍອດດັ່ງນີ້:
- ທ້າວ ຄຳດີ ຂຸດຮ່ອງໄດ້ 7 ແມັດ, ທ້າວ ຄຳແດງ ຂຸດຕໍ່ອີກໄດ້ 5 ແມັດ ແລະ ນາງ ອາລີ ຂຸດຕໍ່ອີກໄດ້ 4 ແມັດ. ຖາມວ່າ ເຂົາເຈົ້າທັງສາມ ຄົນຂຸດຮ່ອງໄດ້ທັງໝົດຈັກແມັດ.
- ຈົ່ງບວກເລກລຸ່ມນີ້ແລ້ວຈັດລຽນລຳດັບຈຳນວນຜົນບວກ ແຕ່ໜ້ອຍ ຫາ ຫຼາຍ. ຖ້າເຮັດຖືກເຮົາຈະໄດ້ຄຳທີ່ມີຄວາມໝາຍ
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
ທ້າວ ຄໍາດີ
7 ແມັດ + ....... ແມັດ +........ ແມັດ = .......ເເມັດ
|
|||||||||
|
|
|
|||||||
9+3 = 10+7 = 11+11 = 15+13 =
ເຮົາໄດ້ຄຳວ່າ : ຄວາຍ
|
|
|
44+20= 20+20 = 40+36 =
3.ຈົ່ງສັງເກດຕົວຢ່າງແລ້ວຄິດໄລ່
ຕົວຢ່າງ: 1. 24 + 25 + 85
110
134
ກ. 30 + 11 + 99 =
ຂ. 112 + 25 + 228
ຄ. 343 + 117 + 50 =
4. ຈົ່ງສັງເກດການບວກເລກລຸ່ມນີ້
ຕົວຢ່າງ: 247 + 165
|
ຂັ້ນຕອນທີ 1 |
ຂັ້ນຕອນທີ 2 |
ຂັ້ນຕອນທີ 3 |
|
ບວກຫຼັກຫົວໜ່ວຍ 1 2 4 7 + 1 6 5 2 7 ບວກ 5 ເທົ່າ 12 ຂຽນ 2 ໃສ່ຫຼັກຫົວໜ່ວຍຈື່ 1 ສິບ |
ບວກຫຼັກຫົວສິບ 1 1 2 4 7 + 1 6 5 1 2 1 ບວກ 4 ເທົ່າ 6 ເທົ່າ 11 ຂຽນ 1 ໃສ່ຫຼັກຫົວສິບຈື່ 1 ຮ້ອຍ |
ບວກຫຼັກຫົວຮ້ອຍ 1 1 2 4 7 + 1 6 5 4 1 2 1 ບວກ 2 ບວກ 1 ເທົ່າ 4 ຂຽນ 4 ໃສ່ຫຼັກຫົວຮ້ອຍ |
- ຈົ່ງຄິດໄລ່ເລກຕໍ່ໄປນີ້:
354 368 471
+ + +
178 245 169
ການບວກເລກເຮົາຕ້ອງຂຽນຈຳນວນທີ່ເອົາມາ ບວກໄວ້ລຸ່ມໂດຍ ໃຫ້ຕົວເລກແຕ່ລະຫຼັກຢູ່ໃນຖັນດຽວກັນ.ເຮົາບວກເລກຈາກຂວາຫາຊ້າຍ ເລີ່ມບວກຫຼັກຫົວໜ່ວຍກ່ອນແລ້ວຈຶ່ງບວກຫຼັກຫົວສິບ,ບວກຫຼັກຫົວຮ້ອຍ ແລະ ບວກຫຼັກຕໍ່ໆໄປ.ຖ້າຜົນບວກໃນຫຼັກໃດຫາກເຖິງ 10 ຫຼື ກາຍ10 ຂຶ້ນໄປໃຫ້ຂຽນຈຳນວນທີ່ຢູ່ຫຼັກໜ່ວຍໃສ່ຫຼັກນັ້ນແລ້ວຈື່ຈຳນວນທີ່ຢູ່ຫຼັກສິບ, ຕົວເລກທີ່ຈື່ໃຫ້ບວກໃສ່ຫຼັກຖັດໄປທາງກໍ້າຊ້າຍຂອງຫຼັກນັ້ນ.
3.3. ເຕັກນິກ ແລະ ວິທີການສອນຫຼັກທີ່ນໍາໃຊ້ສິດສອນ.
ວິທີສິດສອນທີ່ນໍາມາທົດລອງໃຊ້ເຂົ້າໃນການວິໄຈໃນເລື່ອງ: ການຈັດກິດຈະກຳການຮຽນ-ການສອນວິຊາຄະນິດສາດເລື່ອງ: ” ການບວກເລກມີຈື່” ແມ່ນນຳໃຊ້ວິທີການສອນດ້ວຍການນຳໃຊ້ການຮຽນເປັນກຸ່ມ ເປັນວິທີການໂດຍເນັ້ນກິດຈະກຳຂອງຜູ້ຮຽນໂດຍອີງໃສ່ສາມວິທີດັ່ງນີ້ ວິທີສອນແບບທົດລອງ, ວິທີສອນແບບອະພິປາຍ ແລະ ວິທີສອນແບບໂຄງການ ການນຳໃຊ້ການຮຽນເປັນກຸ່ມເປັນວິທີການສອນໂດຍການແບ່ງກຸ່ມທີ່ເນັ້ນກິດຈະກຳກຸ່ມຜູ້ຮຽນ ໂດຍຜູ້ຮຽນຈະຕ້ອງຮຽນເປັນກຸ່ມຕັ້ງແຕ່ສອງຄົນຂຶ້ນໄປ ການຈັດກຸ່ມນັ້ນຕ້ອງພິຈາລະນາໃຫ້ເໜາະສົມກັບຈຳນວນນັກຮຽນໃນຂັ້ນຮຽນ ການຈັດກຸ່ມ 2 ຄົນ ອາດຈະໜ້ອຍເກີນໄປ, ການຈັດກຸ່ມ 3 ຄົນກໍອາດຈະເກີດບັນຫາຂຶ້ນໄດ້ວ່າຜູ້ຮຽນສອງຄົນອາດຈະປຶກສາກັນ ແລະ ປະໃຫ້ອີກຄົນໜຶ່ງໂດດດ່ຽວ ນັກຄົ້ນຄວ້າຕ່າງໆຢັ້ງຢືນວ່າການຈັດກຸ່ມ 4 ຄົນຈະໄດ້ຜົນດີທີ່ສຸດ ແຕ່ຄູພວກເຮົາກໍຕ້ອງອີງໃສ່ວັດຖຸອຸປະກອນ ຫຼື ສື່ການສອນທີ່ຫາມາໄດ້ເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນສັງເກດ ຫຼື ອະພິປາຍ, ຖ້າຈຳເປັນແທ້ກໍອາດຈະເປັນ 5 ຄົນ ຫຼື 6 ຄົນ ຖ້າຈັດກຸ່ມຫຼາຍເກີນໄປ ນອກຈາກຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນແລ້ວ ຍັງເຮັດໃຫ້ເສຍເວລາ ຫຼື ເຮັດໃຫ້ຫ້ອງມີຄວາມສັບສົນ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ໜ້າທີ່ຂອງນັກຮຽນ [1]
4. ຜົນປະໂຫຍດທີ່ໄດ້ຮັບໃນການວິໄຈ
- ຕໍ່ກັບຕົນເອງ(ຄູສອນ):
- ຕໍ່ກັບນັກຮຽນ:
- ຊ່ວຍໃຫ້ຄູມີຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈການສອນແບບກຸ່ມດີຂຶ້ນໄປເລື້ອຍໆ
- ຊ່ວຍພັດທະນາວິທີສອນແບບກຸ່ມຂອງຄູໃຫ້ດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ.
- ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ສອນກ່ຽວກັບການບວກເລກມີຈື່ໄດ້ມີບັນດາເອກະສານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສຶກສາແລະ ວິທີສອນທີ່ກໍານົດໄວ້ເພື່ອນໍາໃຊ້ເຂົ້າໃນການສອນຫົວຂໍ້ນີ້ແລະ ຫົວຂໍ້ອື່ນໆ ທີ່ຈະນໍາມາສຶກສາໃນຄັ້ງຕໍ່ໄປ
- ຊ່ວຍພັດທະນາການຈັດກິດຈະກໍາການຮຽນ-ການສອນກ່ຽວກັບການບວກເລກມີຈື່ໄດ້ດີຂຶ້ນ.
- ຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດບວກເລກມີຈື່ໄດ້ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດເຮັດກິດຈະກໍາການບວກໄດ້ດີຂຶ້ນ
-ເຝິກພື້ນຖານໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດບວກເລກມີຈື່ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດເຮັດກິດຈະກຳບວກເລກໄດ້ດີ
ຂຶ້ນ
5.ລາຍງານສະພາບການສອນຕົວຈິງ
wຂັ້ນນຳເຂົ້າສູ່ບົດຮຽນ.
- ເຮັດການທົດສອບກ່ອນການຮຽນ 10 ນາທີໃສ່ກະດານເພື່ອປະເມີນເບິ່ງຜົນການຮຽນຂອງນັກຮຽນໂດຍສະເພາະແມ່ນນັກຮຽນໃນກຸ່ມຕົວຢ່າງ
1). ຈົ່ງຊອກຫາຜົນບວກເລກດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ໃຫ້ຖືກຕ້ອງ
ກ.
ຂ.
ຄ.
wຂັ້ນສອນ.
- ຄູແບ່ງນັກຮຽນອອກເປັນ4 ກຸ່ມ, ກຸ່ມລະ 4-5 ຄົນ ( ນັກຮຽນໃນກຸ່ມຕົວຢ່າງເຂົ້າກຸ່ມທີ່ແຕກຕ່າງ
ກັນ ) ແລະແນະນໍາໃຫ້ນັກຮຽນແບ່ງໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງແຕ່ລະຄົນ.
- ຄູແນະນໍາໃຫ້ແຕ່ລະກຸ່ມຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບການບວກເລກມີຈື່ໃສ່ກະດານໃຫ້ແຕ່ລະກຸ່ມສັງເກດເບິ່ງ.
ກິດຈະກໍາທີ 1:
- ຄູຢາຍໃບງານໃຫ້ແຕ່ລະກຸ່ມເພື່ອຄົ້ນຄ້ວາເພືຶ່ອຊອກຫາຄຳຕອບເຊິ່ງກິດຈະກຳດັ່ງນີ້:
ຈົ່ງສັງເກດຕົວຢ່າງແລ້ວຄິດໄລ່
ຕົວຢ່າງ: 1. 24 + 25 + 85
110
134
1.
2.
3.
4. 354+178=
- ຄູແຕ່ງຕັ້ງນັກຮຽນກຸ່ມເປົ້າໝາຍເປັນຫົວໜ້າກຸ່ມເພື່ອຂຶ້ນລາຍງານ
- ຄູເລາະຕິດຕາມການຄົ້ນຄວ້າຂອງແຕ່ລະກຸ່ມ
- ພາຍຫຼັງແຕ່ລະກຸ່ມເຮັດສໍາເລັດຄູສະເໜີໃຫ້ແຕ່ລະກຸ່ມອາສາສະໝັກຂຶ້ນລາຍງານ 4 ກຸ່ມແລະ ກຸ່ມໃດທີ່ມີນັກຮຽນໃນກຸ່ມຕົວຢ່າງແມ່ນໃຫ້ເຂົາຕາງໜ້າຂຶ້ນລາຍງານ. ສ່ວນກຸ່ມທີ່ຍັງເຫຼືອຕິດຕາມ-ສອບຖາມ(ຖ້າມີບັນຫາ). ຜົນການລາຍງານເຫັນໄດ້ວ່າແຕ່ລະກຸ່ມແກ້ໄດ້ຖືກຕ້ອງດີ. ຄູມີຄຳເຫັນຕໍ່ຄຳຕອບ ແລະ ກ່າວຄໍາຂອບໃຈພ້ອມເຊີນຊວນທຸກຄົນຕົບມືຊົມເຊີຍໃຫ້ກັນແລະກັນ
wຂັ້ນສະຫຼຸບ.
- ຜ່ານຈາກການດໍາເນີນການສອນໃນກິດຈະກໍາເພື່ອເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດບວກເລກມີຈື່ໄດ້,ຄູ ແລະ ນັກຮຽນພ້ອມກັນສະຫຼຸບບົດຮຽນຈາກນັ້ນໃຫ້ນັກຮຽນຈົດເອົາໃຈຄວາມບົດຮຽນຢູ້ໜ້າ 36 ໃສ່ປຶ້ມໃຜລາວ:
wຂັ້ນວັດແລະ ປະເມີນຜົນການຮຽນ.
- ຄູຢາຍບົດທົດສອບຫຼັງການຮຽນໂດຍໃຊ້ເວລາ 10 ນາທີແລ້ວເກັບເອົາບົດທົດສອບໄປກວດເຊິ່ງບົດເລກດັ່ງນີ້
ກ.
ຂ.
ຄ.
wຂັ້ນຕັກເຕືອນ/ມອບວຽກບ້ານ.
- ຄູຕັກເຕືອນນັກຮຽນທຸກຄົນໃຫ້ມີຄວາມດຸໝັ່ນໃນການຮໍ່າຮຽນແລະ ຊ່ວຍວຽກຄອບຄົວຂອງຕົນເອງ
- ຄູແນະນຳໃຫ້ນັກຮຽນແກ້ບົດເຝິກຫັດໜ້າທີ 36-37 ຢູ່ເຮືອນໂດຍສະເພາະແມ່ນນັກຮຽນກຸ່ມເປົ້າໝາຍ.
6. ສະຫຼຸບຜົນການດຳເນີນການວິໄຈ:
ການດໍາເນີນການວິໄຈໃນຫົວຂໍ້: ການຈັດການຮຽນ-ການສອນວິຊາຄະນິດສາດເລື່ງ: ”ການບວກເລກມີຈື່”ໂດຍເນັ້ນວິທີສອນແບບກຸ່ມສຳລັບນັກຮຽນ ຂັ້ນ ປ 3 ທີ່ໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານເລິງນົກທາ, ເມືອງລະຄອນເພັງ, ແຂວງສາລະວັນສົກຮຽນ 2014-2015; ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມພາກພູມໃຈເປັນຢ່າງຍິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ການວິໄຈປະສົບຄວາມສໍາເລັດເຖິງວ່າການວິໄຈໃຊ້ເວລາທີ່ສັ້ນ ແລະ ວິໄຈໃນຂັ້ນຮຽນແຕ່ມັນແມ່ນໝາກຜົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈທີ່ໄດ້ສ້າງກິດຈະກໍາໃນການຮຽນ-ການສອນແບບກຸ່ມ, ຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈໃນການປະຕິບັດຂັ້ນຕອນຂອງການເຮັດການວິໄຈ, ການເກັບກໍາຊອກຮູ້ຂໍ້ມູນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການວິໄຈຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈໃນການສ້າງເຄື່ອງມືເກັບກໍາຂໍ້ມູນແລະ ນໍາຂໍ້ມູນມາສຶກສາວິເຄາະເພື່ອຂຽນບົດລາຍງານໄດ້ທ່ວງທັນເວລາຕາມແຜນທີ່ກໍານົດໄວ້.
ຜົນຂອງການວິໄຈທີ່ນໍາໃຊ້ການຮຽນແບບກຸ່ມ ແລະ ຄຳຖາມໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່ານັກຮຽນມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຕໍ່ການຮຽນຫຼາຍກວ່າຜ່ານມາ, ນັກຮຽນມີຄວາມມ່ວນຊື່ນແລະ ພູມໃຈຕໍ່ຜົນງານຂອງກຸ່ມນັກຮຽນທີ່ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າຮ່ວມກັນໂດຍສະເພາະນັກຮຽນໃນກຸ່ມຕົວຢ່າງມີຄວາມສາມາດບວກເລກມີຈື່ໄດ້ຖືກຕ້ອງຊັດເຈນທີ່ສຸດ. ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ມີຄວາມປະທັບໃຈເປັນພິເສດແມ່ນນັກຮຽນໄດ້ມີຄວາມສາມັກຄີຮັກແພງກັນ, ເຄົາລົບນັບຖືຄວາມຄິດເຫັນເຊິ່ງກັນແລະ ກັນ, ມີຄວາມຫ້າວຫັນໃນການຄົ້ນຄວ້າຮໍ່າຮຽນແລະ ຂຶ້ນລາຍງານຜົນງານການຄົ້ນຄວ້າຕາມຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດແທ້ໆພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ, ນັກຮຽນທຸກຄົນສາມາດບວກເລກມີຈື່ໄດ້.
ສິ່ງທີ່ປະກົດໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງອີກອັນໜຶ່ງແມ່ນຜົນຂອງການທົດສອບກ່ອນແລະຫຼັງການຮຽນນັກຮຽນໃນກຸ່ມຕົວຢ່າງ 2 ຄົນ, ຍິງ 2 ຄົນ, ເຊິ່ງຜົນການວິເຄາະຄະແນນຈາກແບບທົດສອບກ່ອນ ແລະ ຫຼັງ ໂດຍນໍາຄະແນນຈາກແບບທົດສອບຂອງນັກຮຽນທັງ 2 ຄັ້ງ ມາວິເຄາະຜົນສະຫຼຸບດັ່ງຕາຕະລາງລຸ່ມນີ້:
ຕາຕະລາງ 1 ການບວກເລກມີຈື່ໂດຍການຈັດການຮຽນ-ການສອນແບບແບບກຸ່ມ
|
ຄົນທີ |
ຄະແນນຄວາມສາມາດການຮຽນກ່ອນສອນ ( 10 ຄະແນນ ) |
ຄະແນນຄວາມສາມາດການຮຽນຫຼັງສອນ ( 10 ຄະແນນ ) |
ຄະແນນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ |
|
1 |
4 |
7 |
3 |
|
2 |
2 |
6 |
4 |
|
3 |
1 |
6 |
5 |
|
4 |
3 |
8 |
5 |
|
5 |
4 |
9 |
5 |
|
6 |
2 |
5 |
3 |
|
ລວມ |
16 |
41 |
27 |
|
ສະເລ່ຍ |
2,66 |
6.83 |
4.5 |
ຈາກຕາຕະລາງ 1 ພົບວ່າ ຄະແນນສະເລ່ຍກ່ອນຮຽນຂອງນັກຮຽນເທົ່າກັບ 2.66 ຄະແນນສະເລ່ຍຫຼັງຮຽນເທົ່າກັບ 6.83 ດັ່ງນັ້ນ ນັກຮຽນມີຄະແນນສະເລ່ຍເພີ່ມຂຶ້ນເທົ່າກັບ 4,5 ສະແດງວ່າ ພາຍຫຼັງການຈັດການຮຽນການສອນໂດຍໃຊ້ວິທີສອນແບບກຸ່ມນັກຮຽນກຸ່ມຕົວຢ່າງສາມາດບວກເລກມີຈື່ໄດ້.ເຊິ່ງເໝາະສົມກັບທິດສະດີຂອງຫຼາຍທ່ານດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ສະໜອງອິນລະຄອນໄດ້ຂຽນທິດສະດີຂອງການນໍາໃຊ້ການຮຽນ-ການສອນເປັນກຸ່ມໄວ້ວ່າ: ” ການສອນແບບກຸ່ມເປັນການສອນທີ່ນັກຮຽນທຸກຄົນມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຮັດກິດຈະກໍາ, ຮ່ວມວິເຄາະ ຫຼື ອະພິປາຍແລກປ່ຽນຄວາມຄິດກັນພາຍໃນກຸ່ມເພື່ອໃຫ້ເກີດການຮຽນຮູ້. ເພາະສະນັ້ນ, ນັກຮຽນທຸກຄົນຕ້ອງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຮັດກິດຈະກໍາຢ່າງຈິງຈັງ, ກິດຈະກໍາທີ່ຈະຈັດຕ້ອງມີຈຸດມຸ້ງໝາຍສອດຄ່ອງກັບເນື້ອໃນທີ່ຈະສອນ; ໃນການຈັດກິດຈະກໍານັ້ນຄູສອນເປັນຜູ້ກະຕຸ້ນແລະ ສ້າງແຮງຈູງໃຈໃຫ້ນັກຮຽນໄດ້ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກນຶກຄິດອອກມາແຕ່ບໍ່ແມ່ນຄູເປັນຜູ້ບອກຫຼື ອອກຄໍາສັ່ງທີ່ມີລັກສະນະບົງການໃຫ້ເຮັດ; ໃຫ້ນັກຮຽນມີບົດບາດໃນການເຮັດກິດຈະກໍາ, ມີບົດບາດໃນການວິເຄາະ ຫຼື ອະພິປາຍເພື່ອແລກປ່ຽນຄວາມຄິດລະຫວ່າງກຸ່ມກັບກຸ່ມ”(1).
ທິດສະໜາ ແຂມມະນີ ໄດ້ຂຽນທິດສະດີການຮຽນຮູ້ແບບຮ່ວມມືເຊິ່ງມີບາງຕອນວ່າ ” ກຸ່ມການຮຽນຮູ້ແບບຮ່ວມມື ຈະຕ້ອງເນັ້ນໜັກວ່າ ສາມາຊິກກຸ່ມທຸກຄົນມີຄວາມສຳຄັນ ແລະ ຄວາມສຳເລັດຂອງກຸ່ມ ຂຶ້ນກັບສາມຊິກທຸກຄົນໃນກຸ່ມໃນຂະນະດຽວກັນສາມາຊິກທຸກຄົນຈະປະສົບຄວາມສໍາເລັດໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອຄວາມສຳເລັດຂອງບຸກຄົນ ແລະ ຂອງກຸ່ມຂຶ້ນຢູ່ກັບກັນ ແລະ ກັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຮັບຜິດຊອບໃນບົດບາດໜ້າທີ່ຂອງຕົນເອງ ແລະ ໃນຂະນະດຽວກັນກໍຕ້ອງຊ່ວຍເຫຼືອສາມາຊິກຄົນອື່ນໆ ເພື່ອຈະໄດ້ຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ...”(2).
ອີງຕາມທິດສະດີທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນ, ການຈັດກິດຈະກໍາການຮຽນ-ການສອນແບບກຸ່ມ, ຈຶ່ງມີບົດບາດສໍາຄັນຫຼາຍທີ່ສຸດໃນວົງການສຶກສາຂອງລາວແລະໂດຍສະເພາະໃນວິທະຍາໄລຄູສາລະວັນທີ່ເປັນບ່ອນກໍ່ສ້າງຄູໄປສູ່ໂຮງຮຽນກໍຍິ່ງມີຄວາມສໍາຄັນແລະໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ຢ່າງກວ້າຂວາງເລິກເຊິ່ງແລະ ທັງເປັນເກນການປະເມີນການຮຽນຂອງນັກຮຽນຄູນໍາອີກ. ເພາະສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈິ່ງໄດ້ນໍາໃຊ້ວິທີສອນແບບກຸ່ມມາທົດລອງໃຊ້ເຂົ້າໃນການວິໄຈໃນຫົວຂໍ້: ການຈັດການຮຽນ-ການສອນວິຊາຄະນິດສາດເລື່ອງ ” ການບວກເລກມີຈື່” ໂດຍເນັ້ນວິທີສອນແບບກຸ່ມສຳລັບນັກຮຽນຂັ້ນ ປ 3 ທີ່ໂຮງຮຽນມູນລະປະຖົມ ບ້ານເລິງນົກທາ, ເມືອງລະຄອນເພັງແຂວງສາລະວັນຈົນບັນລຸຜົນສໍາເລັດເປັນທີ່ໜ້າເພິ່ງພໍໃຈທີ່ສຸດ.
7.ຂໍ້ສະເໜີແນະ.
- ຕໍ່ກັບຜົນຂອງການວິໄຈ: ຄວນນໍາໄປເຜີຍແຜ່ໃຫ້ຄູ-ອາຈານໃນໂຮງຮຽນບ່ອນທີ່ສອນພ້ອມທັງມີການຖອດຖອນບົດຮຽນໃຫ້ເລິກເຊິ່ງ.
- ຕໍ່ກັບບົດຮຽນໃນການວິໄຈ: ຄວນມີການຈັດຕັ້ງການດໍາເນີນການວິໄຈໃນໂຮງຮຽນສາມັນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫຼັກສູດສ້າງຄູ ແລະ ສາມັນເຊື່ອມໂຍງກັນ.
8.ເອກະສານອ້າງອີງ
1. ທອງເຄນ ຄຳສຸກຖາວົງ ແລະ ຄະນະ, (2008), ວິທີສອນຄະນິດສາດ 1 ,ພິມທີ່ Nhan Dan Printin House HCMC,
2. ສະໜອງອິນລະຄອນ,(2546) ເຕັກນິກວິທີການແລະ ນະວັດຕະກໍາທີ່ໃຊ້ຈັດກິດຈະກໍາການຮຽນ-ການສອນທີ່ເນັ້ນນັກຮຽນເປັນສູນກາງ, ສຶກສານິເທດກົມສາມັນສຶກສາອຸບົນຣາຊະທານີ້,
3. ທິດສະໜາ ແຂມມະນີ, (2552),ສາດການສອນ, ຈຸລາລົງກອນມະຫາວິທະຍາໄລ, ປ
4. ສີມຸງຄຸນ ວົງຈໍາປາ ( ສ.ວ.ສ) ແລະ ຄະນະ,(2009), ແບບຮຽນຄະນິດສາດຊັ້ນປະຖົມປີທີ 3, ພິມທີ່ວິສາຫະກິດໂຮງພິມສຶກສາຕາມ ລທບ 286 ພຈ 280.
5.ສີມຸງຄຸນ ວົງຈຳປາ ( ສ.ວ.ສ) ແລະ ຄະນະ, (2009) .ຄູ່ມືຄູຄະນິດສາດຊັ້ນປະຖົມປີທີ 3, ພິມທີ່ໂຮງພິມ Eastern printing public Co Ltd 51/29 Moo 3 soi Saimsamakee W iphawadee Rangsit Road Talad Bangkhen Laksi Bangkok 10210
(1)ກະຊວງສຶກສາທິການ,2010,ຫຼັກສູດຊັ້ນປະຖົມສຶກສາ, ສະຖາບັນຄົ້ນຄ້ວາວິທະຍາສາດການສຶກສາ, ໜ້າ 27.
(2)ທອງເຄນຄຳສຸກຖາວົງແລະຄະນະ,2008 ວິທີສອນຄະນິດສາດ1ສ້າງຄູມັດທະຍົມຕົ້ນ,ພິມທີ່Nhan Dan Printin House HCMC,ໜ້າ12.
ທອງເຄນ ສຸກຖາວົງ ແລະ ຄະນະ 2009 , ວິທີສອນຄະນິດສາດ 1 ສ້າງຄູມັດທະຍົມຕົ້ນ,ພິມທີ່ Nhan Dan Printin House HCMC, ໜ້າ66[1]
(1)ສະໜອງອິນລະຄອນເຕັກນິກວິທີການແລະນະວັດຕະກໍາທີ່ໃຊ້ຈັດກິດຈະກໍາການຮຽນ-ການສອນທີ່ເນັ້ນນັກຮຽນເປັນສູນກາງ,ສຶກສານິເທດກົມສາມັນສຶກສາອຸບົນຣາຊະທານີ້, 2546, ໜ້າ101.
(2)ທິດສະໜາ ແຂມມະນີ, ສາດການສອນ, ຈຸລາລົງກອນມະຫາວິທະຍາໄລ, 2552, ໜ້າ 99.
ความเห็น (1)
สะบายดีไหมครับ