ขนมจากญี่ปุ่น
น้องปอกลับจากญี่ปุ่นแล้ว พร้อมของฝากที่ตั้งใจนำมาฝาก โดยหลังกลับมาถึงมีแพลนที่จะเดินทางไปใหว้ยายที่กำแพงเพชรในช่วงวันแม่ ผู้เขียนได้วางแผนหยุดยาวติดต่อกันถึง 5 วันเลยทีเดียว
ถึงกำแพงเพชรน้องปอได้นำของฝากที่เตรียมไว้ให้น้องนนท์หลานชายตัวเล็กที่เรียนอยู่ชั้นป.2 ปอเข้าใจเลือกของฝากที่เหมาะกับน้องนนท์มาก เป็นสีเมจิก สำหรับวาดรูปซึ่งน้องนนท์ชอบมากกับการวาดรูประบายสี ปั้นสีน้ำมัน เข้าขั้นมือรางวัลเลยล่ะ และล่าสุดก็ระบายภาพได้รางวัลมาเป็นเงิน 40 บาท
น้องปอบอกว่า ให้มากกว่านี้ได้ไหมเนี่ย 40 บาท มันน้อยไปไหมกับรางวัลชนะเลิศ ผู้เขียนได้แต่ยิ้มๆด้ยความขำกับเรื่องราวนั้น ยายบอกรางวัลมันเยอะแจกทุกช่วงชั้น ท่ามากกว่านี้คงไม่มีทุนพอ
ผู้เขียนจึงเย้าน้องนนท์ว่า สีที่พี่ปอนำมาฝากเนี่ย ต้องให้ได้มากกว่า 40 บาทนะน้องนนท์ ทำให้หลายคนหัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก
ส่วนของยาย น้องปอได้นำขนมมาฝาก ทุกคนไม่รู้จักว่ามันคือขนมอะไรรวมทั้งน้องปอผู้ที่หอบหิ้วมาจากญี่ปุ่นก็ไม่รู้จัก จะอ่านก็อ่านไม่ได้ แต่ที่รู้เป็นขนมที่มีการหุ้มห่ออย่างสวยงาม ประณีตจนแทบไม่อยากแกะออกมากินกัน
ภาพขนมที่นำออกมาจากกล่อง ห่อหุ้มด้วยกระดาษมีตัวหนังสือญี่ปุ่นสวยงาม....
ภาพขนมหลังคลี่ห่อออก คล้ายซาละเปาใส้ถั่วแดง...
แม้ขนมของฝากจากญี่ปุ่นของน้องปอจะไม่มากมายจนแจกกับใครๆได้ครบทุกคน แต่ความประทับใจที่ยายได้รับมันมากกว่าขนมของฝากก็คือความสำเร็จเล็กๆที่น้องปอได้นำมาสู่ครอบครัวก็คือ การฝักใฝ่แสวงหาความรู้ การได้ไปเรียนรู้ถึงต่างแดน แม้จะได้ทุนเพียงน้อยนิด แต่พ่อแม่และญาติๆทุกๆคนต่างภาคภูมิใจ
......................
ความเห็น (3)
จำได้ว่าเขียนรูปปู่รูปแรก ย่าให้รางวัลมา20 บาท จ้ะ...
ราคาไม่สำคัญค่ะ สำคัญที่น้ำใจ
ของฝาก คือ น้ำใจ ราคาไม่สำคัญเท่าคุณค่าแห่งน้ำใจนะ
ญี่ปุ่นเป็นชาติที่มีศิลปะในการห่อของอยู่แล้วนะจ๊ะ
จัดดอกไม้ก็สวยงามด้วย