ไปไม่ถึงเส้นขอบฟ้า
ฝูงมนุษย์ชุดกากี
ดาวบนฟ้ามีประดับใส่
หญิงชายสวนกันพลันไป
เวียงผารามให้...คับแคบ
ฉันชื่อ...พิมพ์ปภัสสร....
รานแรมรอนสัญจรหา
หมู่วิหคครุฑนกพยัคคา
สู่บันไดฟากฟ้า...คว้าพัศดี
ฝูงมานุดเดินดันเฮ...สู่ห้องสอบ
ตัวตึกสองชั้นรอบ...นั้นสอบใหญ่
หอมกลิ่นสีกากี...ล้อมรอบไป
ความฝันอันยิ่งใหญ่...กาถูก...กา
ฉันเห็นเพื่อนคนนั้นโน้น
มาจากทะเลโพ้นทะเลเขา
หอบความฝันอันทอเงา
สู่พัศดีดาว...เจิดจรัส.........
สิบหกสามสิบ
รามหยิบใบประกาศ
ติดชื่อราชทัณฑ์ราช
สิงห์ผงาดประกาศนาม
บรรดาคนอ่านต่างหน้าเศร้า
แววตาไร้วาววิบวิบไหว
ตกกันระนาว...ร้าว...รวดใจ
ฉันก้าวไป...ไม่ถึง...."พัศดี"....
พิมพ์ปภัสสร หอมหวล
ความเห็น (4)
เป็นกำลังใจให้นะครับ
..
ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งนะครับว่า..
เมื่อวันนั้นมาถึง...ทุกอย่างก็ง่ายไปหมดครับ
สู้สู้ นะครับ
" ด้วยคารวะ "
กราบขอบพระคุณสำหรับกำลังใจอันมีค่าค่ะ
พิมพ์ปภัสสร หอมหวล
บางครั้งทางที่เราก้าวไปไม่ถึง อาจเป็นเพราะมีทางที่ดีกว่ารออยู่ข้างหน้า เหมือนดังที่ผู้เขียนเคยประสบมาหลายครั้งในชีวิตอันยาวนาน .. ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
เจ้าของหลักสูตรเองจะเอาตัวรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ....... ขออนุญาตเอาไลน์ที่เขาแชร์
กันให้ดูน่ะ " จากอิงเกณฑ์มาเป็นอิงกลุ่มกำหนดมาตรฐาน 75%... งานนี้ กรมฯ ถูกวิจารณ์เละครับ งานเข้า ..ปัญหาตามมาแน่นอน กรมฯ ต้องยึดถือตาม เกณฑ์ประกาศไว้ มิใช่เห็นคะแนนออกมาแล้วไม่มีใครผ่านก็แก้ปัญหาโดยการออกประกาศใหม่ (ดูเหมือนจะเป็นการเพิ่มปัญหามากกว่า) ทำเพื่อประโยชน์ อะไรมองไม่เห็น อ้างว่าเพื่อความคุ้มค่าและประโยชน์ของทางราชการสูงสุด ฟังไม่ขึ้นครับ(งานนี้ กรมฯ ระบุชัดเจนว่าผู้เข้าสอบใช้งบของตนเอง) ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นครั้งนี้ ทีมงานที่เขียนโครงการฯ ไม่คิดให้รอบครอบ การจะทำให้หน่วยงานอื่นยอมรับเรา ต้องทำในสิ่งที่ถูกต้องให้คนในองค์กรของเรายอมรับเสียก่อน งานนี้ถ้าแก้ปัญหาให้ถูกทางฝ่ายสรรหา จะต้องเสนอยุติในการสอบภาคต่อไป..ง่ายๆ คือ กลับสุ่สถานะเดิม (บ้านใครบ้านมัน) ยอมรับในสิ่งที่ผิดพลาด แล้วนำสาเหตุ/ปัญหา ที่เกิดขึ้นมาเป็นบทเรียนถือเป็นกรณีศึกษา (ขออภัยทุกๆ ท่านมา ณ โอกาสนี้ ส่วนตัวผมขอแสดงความยินดีกับผู้ที่เข้าทดสอบวิ่งในวันนี้ สำหรับท่านใดที่ไม่มีรายชื่อท่านไม่ต้องเสียใจ ทำดีที่สุดแล้ว ประการสำคัญทุกๆ ท่าน ไม่ผ่านตามเกณฑ์ฯ ถือว่างานนี้ไม่มีใครที่มีความสามารถมากกว่ากัน ครับผม)"