"แม่เทียมและแม่แท้"
จากยูทุบ
๑) แม่เทียม
เพศหญิง คือสิ่งบอก สถานะ
รับภาระ รักษาเชื้อ หน่อเนื้อไข
อภิบาล อนุบาล และกายใจ
ให้สายใย กลายกล้า เป็น"นา"คน
แม่จริง แม่แท้ มีแม่เดียว
แม่เหนียว แม่แน่น เหมือนแผ่นสน
แม้กว้าง แม่กก แม่ปกชนม์
แม่หนึ่งคน ค้นไม่เจอ เธอคนเดียว
แม่นอกนี้ มีชื่อ คือแม่เทียม
ยังไม่เยี่ยม สุดยอด ปลอดคดเลี้ยว
เป็นแม่ช่วย แม่ชู อยู่ยาเยียว
เป็นแม่เกี้ยว แม่ยก แม่พกยอ
เป็นแม่หญิง ที่จริงใจ ในคราวหนึ่ง
แต่ไม่ซึ้ง ถึงแกน แดนสมอ
เป็นแม่คน ให้ยลยิน สิ้นสตอ
คนยกยอ ปอปั้น แม่ฉันท์มิตร
เป็นแม่เลี้ยง เพียงกาย ให้ใหญ่ยิ่ง
เป็นแม่หญิง จริงเทียม เตรียมจริต
มีหน้าที่ ชี้กรรม ทำเป็นนิตย์
ไม่มีสิทธิ์ เหนือใจ ให้กระทำ
เป็นแม่ลูก ผูกกาม ตามสามี
มีหน้าที่ ผลิตลูก ปลูกเชื้อน้ำ
เรียกว่าเมีย เดียร์ของพ่อ ทอความงาม
ยังไม่ล้ำ งามแท้ เหมือนแม่ตน
เป็นแม่ยาย ใหญ่โต โชว์อำนาจ
เที่ยวตะหวาด คาดโทษ ทำโกรธก่น
เป็นแม่เมีย อาจละเหี่ย เพลียใจตน
ยังเป็นคน ไม้ล้นแม่ แม่ชีวา
เป็นแม่ครู ผู้ให้ มลายโง่
ผู้ตัดโซ่ ความเขลา ให้เราหนา
ผู้ชี้ทาง สว่างโล่ง ดงวิชชา
มีปัญญา อนาคต อันสดใส
เป็นแม่ชี ผู้ชี้ทาง กระจ่างจิต
เป็นดั่งมิตร เมตตา อัศยาสัย
คอยอบรม บ่มเพาะ สร้างเกราะใจ
เป็นผู้ให้ ใจเป็นพระ วิชาธรรม
เป็นแม่บ้าน การกิจ พิชิตกอบ
เป็นผู้รอบ รู้งาน กาลเช้า-ค่ำ
ผู้รักษา อาคาร บ้านเรือนงาม
เป็นผู้นำ กำลัง ให้ร่างยืน
เป็นแม่ทัพ จับศึก ข้าศึกรุก
เป็นผู้ปลุก ให้รุกสู้ ให้รู้ตื่น
ประเทศชาติ ขาดแม่ แพ้พังครืน
คนแสนหมื่น ที่ยืนได้ เพราะใครกัน
นี่คือแม่ แเผ่ปก ในรกชาติ
แม่คือบาท "อาตมา" รักษาท่าน
เป็นแม่เทียม ที่เยี่ยมยอด ให้ปลอดพาล
ให้ชีวัน ฟันฝ่า รักษาตัว
จากยูทุบ
๒) แม่แท้
เป็นแม่แท้ ที่แคร์ครรภ์ คือบ้านเกิด
แม่ประเสริฐ เลิศล้ำ ทำกุศล
เป็นแม่พระ โพธิสัตว์ ในอัตม์ตน
ให้ผองชน คนลงเกิด กำเนิดกาย
ให้เลือดเนื้อ เชื้อไข กายใจก่อ
จากเชื้อพ่อ มาก่อร่าง ฝังขยาย
จนเติบโต โผล่คลอด จนปลอดภัย
แม่ก็ใช้ น้ำนม บ่มเลี้ยงมา
เมื่อสายใย ไขเชื้อ เป็นเนื้อน้ำ
เป็นรากค้ำ น้ำใจ ให้ศึกษา
เป็นสายโยง วงวาน สกุลา
เป็นกันยา เด็กหญิง กิ่งแม่พันธุ์
จนเติบโต โชว์สัดส่วน มวลจากแม่
ชายเหลียวแล แคร์มอง ต้องกระสัน
แรงกระตุ้น ที่รุนแรง แทงรุมรัน
คิดหมายมั้น มาพันผูก ปลูกลูกตัว
เมื่อตกลง ปลงใจ หมายเป็นคู่
มาสมสู่ เป็นคู่ครอง คลองคู่ผัว
มาสร้างสม กลมกรอบ เป็นครอบครัว
มาสร้างขั้ว เชื้อไข เหมือนยายตน
เมื่อมีลูก มีหลาน กาลก็เปลี่ยน
โลกหมุนเวียน เปลี่ยนไป กลายเป็นผล
กายก็แก่ แปรเปลี่ยน เฆี่ยนผองชน
ให้สุกล้น จนร่วงหล่น ตามกลกาล
จากวัยเด็ก ถูกเสกกาย กลายเป็นสาว
จากวัยสาว ก้าวไปสู่ ลู่วัยผัน
ธรรมชาติ จัดระบบ สยบมัน
คือชีวัน กาลกายแม่ แปรตามกรรม
(๑) แม่ที่แท้ คือแม่กาย ให้กำเนิด
ให้ลูกเกิด เปิดกาย เคลื่อนย้ายย้ำ
สัตว์โลก จึงยกย่อง มองแม่งาม
ว่าเลิศล้ำ ทำคน ให้เป็นคน
ใครคิดหลุ่ สู้แม่ อ่อนแอนัก
ชีพจะหนัก ตักไม่เต็ม เค็มทุกหน
ไม่เจริญ เดินสดุด สุดจะทน
เพราะว่าผล คนเป็นแม่ แพ้ภัย"คุณ"
(๒) แม่ที่แท้ คือแม่กรรม ย้ำในผล
ในตัวตน คนเรา มีเค้าหนุน
มีผลกรรม ตามสนอง ประคองคุณ
มีผลบุญ คุณโทษ คอยโจทก์ฟ้อง
ต้องคอยถม ปมกรรม ที่ทำก่อ
ต้องคอยทอ ก่อกรรมดี มิให้หมอง
คุณแม่กรรม ตามติด ประชิดมอง
จะสนอง เมื่อตรองดี แม่มีตา
(๓) แม่ที่แท้ คือแม่กาล ผูกมัดสัตว์
ที่รู้ทัศน์ จัดการ ชันษา
วางกรอบกฎ เป็นบทบาท ศาสตร์ชีวา
มีมรณา เป็นอายุ ลุกฎเกณฑ์
สัตว์ทั้งหลาย ได้กาล เป็นฐานเกิด
อย่าเตลิด ว่าเกิดกาย แล้วตายเล่น
อย่าสนุก สนาน ในกาลเย็น
จงมองเห็น เป็นฉลาด อย่าประมาทกาล
(๔) แม่ที่แท้ คือแม่กฎ เป็นบทบาท
กฎธรรมชาติ จัดสรรเรา ให้เข้าฐาน
เป็นแม่แท้ คอยแก้ไข ให้ไกลมาร
ให้ลุผ่าน ปัญญายอด จะปลอดภัย
กฎ ๓ กล พลสัตว์ จึงขัดข้อง
ที่เกี่ยวข้อง สัมพันธ์ อย่างมั่นหมาย
คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตต์ไตร
เป็นแม่ใหญ่ ในทุกสิ่ง ที่จริงจัง
(๕) แม่ที่แท้ คือแม่ธรรม ตามสนอง
ใครรู้ครอง ท่องทำ ตามที่หวัง
จะได้เห็น เป็นแม่ ไม่แพ้พัง
จะอยู่ยั้ง ยืนยง คงพระคุณ
แม่ในตน มีมนต์ขลัง พลังยอด
คือแม่ปลอด อวิชชา มาเสียดหนุน
แม่ปัญญา คือแม่แท้ ดูแลคุณ
โลกจะวุ่น ขุ่นข้อง มองเห็นทาง
แต่ส่วนลึก จิตใจ เวไนย์สัตว์
มีแม่ขาด ปราศปัญญา มาขัดขวาง
เป็นแม่มาร มาวานเว้า ให้เราพัง
มาส่อสร้าง วางฐาน อกตัญญู
เนื่องวันแม่ เราแลเห็น แม่เด่นไหม
แม่ทั้งหลาย ใช่แม่ ที่แลอยู่
แม่หญิงนั้น อาจพลิกผัน อกตัญญู
แม่ยอดชู้ อาจดูห่าม ทำไม่ดี
ฐานแม่จริง ยิ่งกว่า แม่ทั่วไป
คือฐานใจ ฐานจิต เป็นมิตรนี้
แม่มีคุณ หนุนนำ ค้ำชีวี
คือแม่ศรี มีปัญญา สถาพรเอย
------------๑๑/๘/๕๘-----------
