๑๕๐. กาพย์ฉบัง ๑๖ : ราตรีกาล

กาพย์ฉบัง ๑๖ : ราตรีกาล

ตะวันคล้อยเคลื่อนลาฟ้า........เหล่าสกุณา

โผผินโบยบินคืนรัง

จั๊กจั้นเรไรร้องดัง..................ร้องเตือนเหมือนสั่ง

รีบกลับคืนรังเรือนนอน

อาทิตย์ลับลาจากจร.............จิตใจอาวรณ์

อ่อนล้าอยากพักฤาทัย

คืนค่ำหนาวเหน็บกายใจ.........อุราหวั่นไหว

เดียวดายอ้างว้างอาดูร

มิตรภาพกลับสิ้นสูญ..............เคยให้เกื้อกูล

แปรผันปันใจห่างกัน

สิ้นเยื่อขาดใยผูกพัน..............ดวงจิตโศกศัลย์

จำใจออกห่างร้างลา

หวนคิดใคร่ครวญศึกษา.........พิจารณา

เหตุการณ์ผ่านมาทบทวน

มองโลกสดใสเกินควร...........หลงสิ่งเหย้ายวน

พลาดพลั้งต่อเกมชีวี

ความเงียบในยามราตรี..........แนะนำวิถี

สะสางปัญหาเบาบาง

จวบจนอรุณรุ่งสาง...............นภาสว่าง

ชี้ทางสร้างสุขสดใส

(อร วรรณดา ๒๗-๕-๕๘)

[คุณมะเดื่อ]

มาให้กำลังใจและชื่นชมจ้ะ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะ คุณครูมะเดื่อที่ให้กำลังใจ

[อร วรรณดา]

ขอบคุณค่ะคุณวันปีย์

[อร วรรณดา]

ขอบคุณนะคะ อาจารย์ ดร.จันทวรรณ