๖๗๒. กลัวหรือไม่?...หากตาย
ย่างเข้าช่วงวัย ๕๓...มีอะไรให้ฉันได้ค้นพบเจอมากมาย...
สิ่งหนึ่งที่สมัยเด็ก ๆ ฉันไม่เคยพบเจอ นั่นคือ...การค้นพบ
เรื่อง "สัจธรรม"...ฉันไม่เข้าใจว่า สัจธรรม คืออะไร?
รู้เพียงแต่ว่า...พ่อ - แม่ สอนให้ฉันรู้จักไปวัดเพื่อทำบุญ
เก็บแต่ความสงสัยไว้ในตัวเสมอมาว่า...ทำบุญไปเพื่ออะไร?
ไม่เข้าใจ...งงค่ะ...เมื่อผ่านพ้นวัยเด็ก สู่วัยรุ่น...ก็ยังไม่เข้าใจ
การทำบุญ คืออะไร? ทำไปทำไม?...สู่วัยผู้ใหญ่ตอนต้น
ก็อีกแหล่ะ!!! ยังไม่ค่อยเข้าใจ...ประสบการณ์ต่าง ๆ ฉันสะสม
อยู่ในตัวของฉันมากขึ้น ๆ...มันพอกพูนขึ้น โดยฉันก็ไม่รู้ได้ว่า
มันเกิดเป็นองค์ความรู้ใหม่...อีกเรื่องหนึ่ง...มาสู่วัยผู้ใหญ่ตอนปลาย
ฉันมีประสบการณ์มากขึ้น...เข้าใจชีวิตมากยิ่งขึ้น...
ทำให้ฉันเข้าใจ "สัจธรรม"...ความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์มากยิ่งขึ้น
เริ่มเรียนรู้ความสุข - ทุกข์...จิตที่สงบ จิตที่นิ่ง ใส มากขึ้น
พร้อม ๆ กับการรู้จัก แบ่งปัน ไม่ว่าจะให้ความรู้ เพื่อเป็นวิทยาทาน
การแบ่งทรัพย์ให้กับผู้อื่นที่ด้อยกว่า...การให้ความรัก เมตตา
การให้ความช่วยเหลือผู้อื่น...การวางตัวเป็นกลาง...การรู้สึกยินดี
กับผู้อื่นที่ดีกว่าตัวเรา...สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ นี่คือ การปฏิบัติธรรม...
จากตัวของเราเอง...เข้าใจชีวิต...เข้าใจธรรมชาติ...เข้าใจความ
เป็นมนุษย์...เข้าใจโลก...ฉันได้มาเรียนรู้ในบั้นปลายของชีวิต
นี่กระมัง...ที่เขาเรียกว่า...ผู้ที่เข้าถึงซึ่ง "ธรรมะ"...รู้จักแม้แต่
การให้อภัย...การปล่อยวาง...การไม่ยึดติด...ไม่หลง ไม่โลภ...
ทำได้ตามคำพระท่านสอน...ในตอนแรก ๆ ทำไม่ค่อยได้...
หากเราฝึกตัวเราเองไปเรื่อย ๆ จะสามารถทำได้เอง...
สุดท้าย...ผลที่ได้ คือ ใจนิ่ง เย็น สงบ...กลายเป็นคนเห็นใจผู้อื่น
ยิ้มง่าย เพราะเข้าใจผู้อื่น...คนอื่นมองว่าเป็นคนใจดี...
นี่คือ "บุญ"...บุญ คือ ความสุขภายในใจของเราเอง...
มีบางคนถามฉันว่า...กลัวตายหรือไม่...ฉันตอบเขาว่า
กลัวทำไม?...พร้อมที่จะตายทุกเมื่อ...เพียงแค่รู้ว่า...
คนเราเกิดมาก็ต้องตาย...แต่ไม่รู้ว่า เมื่อไร? เท่านั้นเอง...
สิ่งที่คิด นั่นคือ...ใครได้ทำอะไรเพื่อภพ ชาตินี้แล้วหรือยัง?
กับการได้กระทำดี...สำหรับฉัน...หากดูย้อนหลังในการรับราชการ
ฉันถือว่า...ได้ทำดีมาตลอดเกือบ ๓๐ ปี ที่ทำให้กับบุคลากรที่ฉันเอง
ได้รับผิดชอบ...อีกทั้งในระดับประเทศอีก...ถือว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว
กับการได้เกิดมาในชาตินี้...ประวัติชีวิต อ่านได้ในพื้นที่แห่งนี้
Gotoknow ได้รวบรวมประวัติชีวิต ประวัติการทำงาน การคิด
การปฏิบัติที่ได้กระทำของฉันเองไว้หมดในพื้นที่แห่งนี้...
สำหรับครอบครัว...ก็ได้ทำเรื่องต่าง ๆ โดยไม่ให้ลูก ๆ เดือดร้อน
ถือว่าเป็นพ่อ - แม่ ที่ทำให้ลูก ๆ มีพร้อมแล้วสำหรับชาตินี้
เพียงแต่พวกลูก ๆ หลาน ๆ ต่อยอด...ชีวิตเพิ่มเติมก็แล้วกัน
ปฏิบัติธรรมก็ปฏิบัติต่อยอม สะสมไว้ภพหน้าแล้ว...
ไฉนไยจึงต้องกลัวเรื่อง "ความตาย"...เพียงแค่รู้ว่า...คนเรา
ไม่ตายช้าก็ตายเร็วเท่านั้นเอง...ไม่ผูกมัด ไม่ยึดติดในสิ่งต่าง ๆ
บนโลกนี้ ก็เท่านั้นเอง...จิตจะได้ไปในที่ ๆ ดี ที่เราต้องการเห็น
ไปสู่ภพใหม่ที่ดีและมีความสุขยิ่งขึ้น...
สิ่งหนึ่งที่จะได้รับรู้ตอนสุดท้าย...นั่นคือ ตัวฉันจะได้เรียนรู้
เรื่อง "ความตาย" จากตัวของฉันเอง...นั่นคือ การสิ้นภพ
แห่งการเรียนรู้ในภพนี้ นับแต่แรกเกิด...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (4)
Gotoknow ... เป็น แหล่งรวม...ผลงานดีดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอเปิ้ล 
...ถูกต้องแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณพิชัย 