สาวโรงงาน

มีเรื่องให้เล่าทุกวันเหมือนกันแฮะ

วันนี้เอ๋โทร.มาหา

บ้านเอ๋อยู่ที่ อ.จอมพระ จ.สุรินทร์ เรารู้จักกันเพราะค่ายของมูลนิธิปีหนึ่งไปที่โรงเรียนเอ๋ ตอนนั้นเอ๋อยู่ ม.3 ผมหยิกหยอยฟูเต็มหัว จำได้ว่าอาจารย์พาไปเล่นบ้านเอ๋ เพราะอยากให้พวกพี่ๆคุยกับแม่ เพื่อให้เอ๋ได้เรียนต่อ

เอ๋เป็นพี่สาวคนโตในบรรดาพี่น้องทั้งหมด 3 คน เป็นหญิงล้วน พ่อไปทำงานต่างจังหวัด ที่บ้านมีตายาย แม่ และลูกๆ สภาพความเป็นอยู่ไม่สะดวกสบาย แต่มีญาติพี่น้องอาศัยอยู่รายรอบ เป็นเครื่องประกันว่าจะไม่อดตาย

แล้วเอ๋ก็ได้เรียนต่อ ม.ปลายสมใจ จนจบ ม.6 ก็เข้ามาทำงานแถวสมุทรปราการ ที่โรงงานเสื้อยืดซนจัง ชีวิตสาวโรงงานก็ไม่ดีสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เลวจนเกินไปนัก เบื่อๆว่างๆเอ๋ก็โทร.มาคุยเล่นบ้าง หลายครั้งก็เป็นการโชว์เบอร์ให้โทร.กลับ

ชีวิตสาวโรงงานจะสิ้นสุดลงเมื่อใด ไม่มีใครรู้ รวมทั้งเอ๋เองด้วย