วันนี้ไปเจอบางสิ่งที่เราอาจหลงลืม(โดยเฉพาะผมลืมไปเลยจริงๆ) กระบวนการโสคราเต็ส เราใส่หน้ากากเข้าหากันมานานเท่าไรแล้ว เราพูดคุยแต่คำโกหก เราฟังแต่คำโกหกโดยไม่เฉลียวใจ นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่พูดคุยกันด้วยเหตุ ด้วยสิ่งที่กลั่นกรองออกมาจากความคิดและจิตวิญญาณ ผมเลยก๊อบปี้บทความนี้มาให้อ่าน เผื่อมีคนสนใจอยากศึกษา
"โสคราตีสไม่ได้โจมตีลัทธิโซฟิสต์เสียทั้งหมด เหมือนเพลโต เขาไม่ก่อตั้งพรรค ไม่โฆษณาชวนเชื่อ ไม่แก้ตัว ไม่ก่อตั้ง สำนักหรือสถาบัน โสคราตีสไม่ได้พัฒนาโครงงานการปฏิรูปรัฐขึ้นมา ไม่ได้พัฒนาระบบความรู้ ไม่ได้แสดงความคิดเห็นกับสาธารณชนหรือกับสมัชชาประชาชนเป็นการเฉพาะ “ฉันพูดกับปัจเจกชนเสมอ” เขากล่าวไว้ใน อาโพโลเกีย พร้อมอธิบายอย่างเย้ยหยันว่า เพราะไม่มีใครกล้าพูดกับฝูงชนอย่างตรงไปตรงมา จึงรู้สึกปลอดภัยในชีวิต ดังนั้นเจ้าแห่งความยุติธรรมผู้รักตัวกลัวตาย สมัครใจพูดกับปัจเจกชนดีกว่า ข้อโต้แย้งนี้สามารถพิจารณาได้ในแง่ความลึกล้ำ ความไม่จริงของกิจการงานรัฐ โดยไม่คำนึงว่ารูปแบบรัฐบาลจะเป็นอะไร ประชาธิปไตยหรืออภิชนาธิปไตยหรือทรราชย์ ไม่อาจเยียวยาได้ด้วยการทำงานใหญ่ทางการเมือง การปรับปรุงไปในทางที่ดีขึ้นจะเป็นไปไม่ได้เลย เว้นแต่ ปัจเจกชนจะได้รับการศึกษาด้วยการให้การศึกษาตนเองเสียก่อน เว้นแต่ภาวะที่ซ่อนเร้นของเขาจะถูก ปลุกตื่นสู่ความเป็นจริง ด้วยการหยั่งรู้ที่เป็นความเข้าใจภายใน กอรปด้วยความรู้ที่เป็นคุณธรรมในขณะเดียวกัน ผู้ใดเป็นคนจริง ผู้นั้นเป็นพลเมืองแท้"
แปลจาก Socrates ของ คารล์ ยัสเปิร์ส (Carl Jasper) แปลโดย โกมุที ปวัตนา
ก๊อบมาจาก http://www.baanjomyut.com/library/2548/socrates/in...