รั้ง..
.. ภายใต้ใบหน้า เปื้อนยิ้ม บางครั้ง อาจมี น้ำตา ซ่อนอยู่ ..
" คุณหมอ ยายขอยอมแพ้ ปล่อยยายให้ตายเถอะ ยายทนไม่ไหวแล้ว ไม่อยากเข้ายาต่อแล้ว "
คนไข้มะเร็งรายนึงบอกฉัน .. เนื่องจากทนอาการข้างเคียงของยาเคมีบำบัดไม่ไหว
หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ ความรู้สึกก็ไม่ต่างอะไร จากโดน บอกเลิก .. อีกครั้ง
"ความรู้สึกของการรั้งคนที่ถอดใจเอาไว้ ก็ไม่ต่างอะไรจากการดึงชักคะเย่อ
อีกฝ่ายดึงไป .. แต่อีกฝ่ายกลับดึง.. กลับมา ฝ่ายที่มีแรงมากกว่าเท่านั้น ถึงจะเป็นฝ่ายชนะ
แต่หากมีฝ่ายไหนยอมปล่อยมือไปก่อน อีกฝ่าย.. อาจไม่ต้องใช้แรงอะไรในการดึงเลย"
การดูแลคนไข้มะเร็งก็เช่นกัน ..
ต่อให้หมอ พยาบาล เภสัชกร หรือแม้แต่ญาติจะพูดให้กำลังใจมากแค่ไหน แต่ถ้าคนไข้ยอมแพ้
ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะให้การรักษาต่อไป ดังนั้น ยาที่มีค่า คงไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่า.. "ยาใจ"
"ยายจะไม่เข้ายาต่อได้ยังไงคะ เราสู้กันมาจนจะถึงเส้นชัยแล้ว อีกแค่ 2 รอบ ก็ให้ยาครบแล้วนะยาย"
"ยายเหนื่อยแล้ว ยายกลัว ว่าถ้าให้ยาต่อ แล้วยายจะไม่ไหว"
"ยายจะกลัวทำไม ทุกคนอยู่ข้างๆยาย คอยให้กำลังใจยาย ทั้งหมอ พยาบาล เภสัช ก็ช่วยยายเต็มที่ขนาดนี้
ยายไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ เราจะสู้ไปด้วยกันนะคุณยาย นั่นไง ลูกยายยืนอยู่ข้างๆ ไม่มีใครอยากให้ยายตายนะ
ยายต้องเข้ายาต่อ ไม่เคยมีใครตายเพราะให้ยาเคมีบำบัด แต่ส่วนใหญ่ที่ตาย เพราะให้ยาไปแล้ว ไม่ดูแลตัวเอง
กลับไปอยู่ที่บ้าน ก็ใช้ชีวิตอย่างประมาท คิดว่าให้ยาไปแล้ว จะร่างกายแข็งแรงเหมือนเดิม .."
จากใบหน้า และดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวล ค่อยๆ เริ่มมีรอยยิ้มและแทนที่ด้วยแววตาของความหวัง
แต่ทันใดนั้น .. ฉันก็ชายตาไปดูคุณยาย แอบเหลือบเห็นว่า ที่หางตาของคุณยาย มีน้ำใสๆ ล้นปริ่มอยู่
ราวกับว่า มันถูกกลั้นไว้ ไม่ให้ใครเห็นความอ่อนแอ..
บางคน.. เลือกที่จะถอย เพราะกลัวผิดหวัง
บางคน.. เลือกที่จะถอย เพราะกลัวเสียใจ
และบางคน.. ก็เลือกที่จะถอย เพราะกลัวตาย
ทั้งๆที่ไม่มีใครรู้ว่าข้างหน้า เราจะผิดหวัง เสียใจ จนตายจริงไหม? จะมีอะไรรอเราอยู่? แต่กลับให้ความกลัว มาตัดสินอนาคต
กว่าจะคิดได้ บางทีมันอาจสาย.. ไปเสียแล้ว
"ดังเช่นหนึ่งในคำสอนของพระพุทธเจ้า กล่าวไว้ว่า .. อย่ายึดติดกับอดีต และกังวลกับอนาคต แต่จงอยู่กับปัจจุบัน"
สุดท้าย .. ฉันก็ดึงเชือกชักคะเย่อไว้ไม่ให้ล้มได้สำเร็จ ..
คุณยายยอมให้ยาเคมีบำบัดจนครบ และสัญญาว่าจะสู้ต่อไป
ฉันดีใจ ที่คำพูดของฉันสามารถรั้งให้คนไข้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้
แต่กลับสะท้อนใจ .. ที่คำพูดของฉัน ไม่สามารถรั้งให้.. ใคร(บางคน)กลับมา
ความเห็น (1)
สู้ๆนะค่ะคุณหมอ ^_^