การก่อการร้ายโดยรัฐ และมานุษยวิทยา ตอนที่ 1

Sluka ได้อธิบายและพรรณนาถึงปัญหาการก่อการร้ายโดยรัฐที่เกิดขึ้นและเติบโตต่อไปเรื่อยๆ อันดับแรก เขาได้แยกแยะระหว่างผู้ก่อการร้าย (terror) และการก่อการร้าย (terrorism) และนำเสนอนิยามเชิงเฉพาะขึ้นมา อันดับสอง เขาอภิปรายถึงการก่อการร้ายโดยรัฐ โดยแบ่งแยกออกเป็น 2 ระดับ ได้แก่ การทรมาน (torture) และ ฆาตกรเชิงการเมือง (political murder) อันที่สาม เขาได้สำรวจลักษณะทางมานุษยวิทยาในเรื่องก่อการร้ายโดยรัฐ และเน้นไปที่ความต้องการที่จะนำมาซึ่งเผด็จการของจิตสำนึก (กล่าวในหนึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นการสร้างอุดมการณ์หลักๆภายในรัฐเองมากกว่า) และไม่เพียงแต่อธิบายการก่อการร้ายโดยรัฐเท่านั้น แต่ยังนำเสนอท่าทีเชิงการเมืองต่อต้านอุดมการณ์หลักๆนั้นด้วย นั่นคือเขาพยายามจะไม่เป็นกลาง ภายใต้ความเสแสร้งเรื่องความเป็นปรนัยเชิงวิทยาศาสตร์นั้น อันดับสี่ เขายังพัฒนาโมเดลในเชิงทฤษฎีในการอธิบายการก่อการร้ายโดยรัฐ ที่เป็นทางเลือกในการใช้ความรุนแรง เพื่อที่จะคงไว้ซึ่งระบบการเมือง, เศรษฐศาสตร์, และสังคม ที่แบ่งเป็นชั้นเป็นตอน และสนับสนุนการคงไว้ซึ่งการดำรงอยู่ของความเป็นพลเมือง

การก่อการร้ายโดยรัฐ

การก่อการร้าย ก็คือ การขู่ในทางการเมือง และการควบคุมโดยความรุนแรง หรือการคุกคามว่าจะใช้ความรุนแรง การก่อการร้ายโดยรัฐก็คือการตอบโต้ที่ดุร้ายโดยชนชั้นนำ ที่มีต่อความเป็นพลเมือง เมื่อพลเมืองต้องการที่จะท้าทายสถานภาพของตัวพวกเขาเอง ถ้าการท้าทายกลายมาเป็นความรุนแรงหรือการต่อต้านรัฐ พวกชนชั้นนำ หรือบุคคลที่อยู่ในอำนาจจะตราหน้าหรือประณามความรุนแรงหรือการต่อต้านรัฐนั้นว่าการก่อการร้าย อย่างไรก็ตาม การก่อการร้ายแบบต่อต้านรัฐ (anti-state terrorism)ไม่เคยถูกเปรียบเทียบกับการก่อการร้ายโดยรัฐ (state terrorism) ที่มีเครื่องมืออันทรงอำนาจในเรื่องการทรมานที่เป็นระบบ, หน่วยล่าสังหาร, และการก่อการร้าย เช่น การเผา หรือการข่มขืน ที่ละเมิดสิทธิมนุษยชนเลย

นับแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 เกิดขึ้น ก็มีการก่อการร้ายโดยรัฐเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยการตาย, การหายตัว, การทรมาน, และผู้อพยพเป็นจำนวนล้านๆ เรื่องเหล่านี้ก็กลายเป็นสงครามที่ไม่มีการตระหนักรู้และไม่เป็นที่เปิดเผยของรัฐต่อความมีมนุษยธรรมเลย

ใครก็ตามที่ท้าทายหรือวิจารณ์รัฐ หรือสถานภาพ อาจถูกตราหน้า และถูกมองว่าเป็นพวกผู้ก่อการร้ายบ้าง, ผู้ทรยศบ้าง, เป็นพวกคอมมิวนิสต์บ้าง และอื่นๆอีกมากมาย คนพวกนี้จะไม่มีความปลอดภัยเลย ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง, ผู้สูงอายุ หรือแม้แต่เด็กๆก็ตาม แม้แต่พวกเด็กข้างถนน หรือคนไร้บ้าน และผู้ไม่น่าปรารถนาอื่นๆอาจถูกให้มีการล้างทางสังคมเกิดขึ้น (social cleansing) กลุ่มเป้าหมายนี้อาจเป็นใครก็ตามที่ไม่เห็นด้วยหรือเชื่อฟังรัฐ หรือบุคคลที่มีการวิพากษ์ หรือมีความคิดที่แปลกๆในหัวก็ตาม

ปรากฏการณ์ดังกล่าวนั้นได้รับฉายาว่า ความตายโดยรัฐบาล โดยนักรัฐศาสตร์ที่ชื่อ Rudy J. Rummel เขาคาดการว่าการตายที่รู้ได้ด้วยประสาทสัมผัสนั้นจะอยู่ในช่วง 80 ปีแรกของศตวรรษที่ 20 (สิ่งนี้ไม่รวมสงครามในรูปแบบต่างๆ) ยิ่งอำนาจอยู่ในรัฐบาลมากเท่าไร ก็ยิ่งจะก่อให้เกิดการสังหารมากขึ้นเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลประชาธิปไตย รัฐราชการ หรือแม้แต่รัฐเผด็จการก็ตาม ในที่อำนาจที่สุดยอดพัฒนามากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งจะมีวัฒนธรรมของความรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น ตามที่ Rummel ได้กล่าวไว้ว่า อิสรภาพและประชาธิปไตยเป็นเพียงเกร็ดเล็กๆของการก่อการร้ายทางรัฐเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม การก่อการร้ายโดยรัฐไม่ได้พัฒนาขึ้นอย่างโดดเดี่ยว แต่เป็นส่วนหนึ่งของระบบนาๆชาติในการสร้างเครือข่ายทางโลกขึ้นมา โลกที่เต็มไปด้วยการเกลี่ยผลประโยชน์ทั้งทางเศรษฐกิจ, การเมือง, การทหารของชนชั้นนำ ที่มีอำนาจจากโลกที่ 1 จนถึงโลกที่ 3 เลย การปราบปราม, การก่อการร้าย, และการประหารชีวิต โดยผ่านรัฐ จึงได้การยอมรับโดยชนชั้นนำ ราวกับจะเป็นสิ่งสำคัญในการดำรงไว้ซึ่งสถานภาพของชนชั้นสูงนั้น ดังนั้น อุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดในโลกจึงเพื่ออาวุธ และความปลอดภัยเท่านั้น

ตั้งแต่ในยุคทศวรรษที่ 1970 ได้เกิดปรากฏการณ์ที่น่าหวาดกลัวและได้รับการศึกษาในหมู่นักวิชาการขึ้นมา ในหมู่นักวิชาการเหล่านั้นก็มีนักภาษาศาสตร์ที่ชื่อ Noam Chomsky ที่ได้ชี้ให้เห็นบทบาทของสหรัฐขึ้นมา เขาและคนอื่นๆได้ศึกษาข้อเท็จจริงและพบว่าสหรัฐและพันธมิตร เช่นอังกฤษ และฝรั่งเศส เป็นผู้สนับสนุนหลักในเรื่องเหตุการณ์การก่อการร้ายในโลกทุกวันนี้

บางส่วนมาจาก

Jeffrey A. Sluka ใน Death Squad: The Anthropology of State Terror, J.A. Sluka, ed., (2014). http://www.soc.hawaii.edu/sponsel/Courses/345.html...