เป็นปีที่3 ที่โรงเรียนมีห้องพิเศษวิทยาศาสตร์ นักเรียนห้องนี้เรียนหนักมาก เรียนถึงวันละ 8 ชั่วโมง ตามปกติ เราจะมีหน่วยบูรณาการทั้ง 10 รายวิชา 1 หน่วย โดยมีรายวิชาIS เป็นตัวเชื่อม ดังนี้
ถึงฤดูกาลที่ต้องนำเสนอเค้าโครง นักเรียนทุกห้องตื่นเต้น จับกลุ่มถกเถียงกัน
แต่นักเรียนห้องนี้หน้าเศร้าเมื่อคุณครูบอกว่าขอให้นักเรียนห้องพิเศษร่วมเสนอเค้าโครงกับเด็กทั่วไป
เขาต่อรองว่าเขาไม่ได้เรียนIS ไม่รู้เรื่องโครงงานไม่ขอร่วมได้ไหมค่ะ สร้างความงงให้กับดิฉันมาก
แต่เรื่องอะไรครูอย่างดิฉันไม่ยอมแน่นอน ในเมื่อนักเรียนห้องนี้เขาเป็นความหวัง
ดิฉันยอมเสียสละคาบเรียนในรายวิชาประวัติศาสตร์ เปิด คลิป ให้พวกเขาดู
พวกเขานิ่่งมาก หัวเราะ เมื่อดูคลิปจบ ดิฉันแจกกระดาษเล็กๆ ให้คนละแผ่น
ถามว่า "พวกเรารู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร กับคลิปนี้
ดิฉันอ่านของทุกคน แล้วบอกกับพวกเขาว่า นี้คือคำตอบให้กับครูแล้ว แล้วพวกเรากลัวอะไร
ดิฉันได้ฟังเสียงพวกเขาพูดว่า ไม่กลัวแล้วค่ะ
จากนั้นต่อด้วยคลิปหัวใจของพี่ใหญ่มาก ต่อด้วยเกิดอะไรขึ้น พวกเราคิดอย่างไร
หวังอยู่นะค่ะ ว่าพวกเขาคงกล้าที่จะก้าวออกจากกรอบ
มาร่วมเรียนรู้ด้วยแรงบันดาลใจที่ดีๆ ขอบพระคุณคุณครูมากครับผม