จันทร์ที่ 9 ตุลาคม 2549
ผมตื่นแต่เช้า แต่เนื่องจากอากาศค่อนข้างเย็นจึงนอนต่ออีกนิดหน่อยก่อนจะลุกขึ้นมาจัดข้าวของเตรียมออกเดินทางไปรับประทานอาหารเช้าและต่อไปที่พิธีเปิด
ที่ห้องอาหารเช้าผมเพิ่งรู้ตัวว่าลืมตั้งเวลาใหม่จึงลงมาช้ากว่าคนอื่นหนึ่งชั่วโมง ถ้าเป็นเรื่องสำคัญคงแย่ไปเลย ดีว่าพิธีเปิดเวลา 10.00 น. และไม่ไกลจากที่พักจึงยังคงสบาย ๆ
อาหารเช้าดีมาก ทำให้สบายใจว่าอีก 4 เช้าที่เหลือสบายแน่ มีไข่ดาว ขนมปัง เนย ไส้กรอก ผัก ผลไม้ นม น้ำส้ม เหมือนโรงแรมชั้นนำทั่วไป
เพิ่งมารู้ตัวว่าข้างนอกอากาศหนาวมากก็ตอนที่ออกจากโรงแรมแล้วพบว่าหิมะกำลังตก จึงกลับไปเปลี่ยนจากสูทเป็นเสื้อกันหนาว (Jacket) ที่มี hood เตรียมหมวกและถุงมือให้พร้อมด้วย
อ.เก๋ (อัจฉริยา) ตื่นเต้นกับการได้เห็นหิมะครั้งแรกมาก ทำให้นึกถึงตัวเองเมื่อวันที่ 3 ต.ค. 2537 (3 Oct 1994) ที่ได้พบหิมะครั้งแรกที่บ้านพักปากแม่น้ำดอน (River Don) ที่ Aberdeen (Scotland) ตอนนั้นผมเพิ่งจากเมืองไทยไปใหม่ ๆ ยังคิดถึงเมืองไทยอยู่มาก (Homesick) มองออกนอกหน้าต่างเห็นมีอะไรปลิวขาว ๆ อยู่ข้างนอกจำนวนมากก็คิดไปว่าเป็นดอกหญ้าคา ตามประสาเด็กบ้านนอก พอนึกขึ้นได้ว่ากำลังอยู่ต่างประเทศจึงรู้ว่าเป็นหิมะต่างหาก ตอนกลับมาอยู่เมืองไทยที่พิษณุโลกใหม่ ๆ เตรียมสอนอยู่และพอดี TV มีเพลงคริสมาสต์ก็ลืมตัวมองไปที่หน้าต่างว่าวันนี้หิมะตกหรือเปล่า พอรู้ตัวก็อดใจหายไม่ได้ว่าไม่ได้กำลังอยู่ที่ 247 Formatine Road แล้วซะหน่อย กลับมาอยู่เมืองไทยแล้วต่างหาก เห็นท่าทาง อ.เก๋ ตื่นเต้นดีใจแล้วก็พลอยเป็นไปด้วย
เอากล้องออกมาถ่ายรูปกันใหญ่ทั้ง ๆ ที่หิมะตกไม่มากเลย ไม่ถึงกับขาวโพลนไปทั้งพื้นถนน แต่ก็ตกปลอย ๆ น่าดูมากในสายตาของคนเพิ่งเคยเห็นและคนที่ไม่ได้เห็นมานาน
วิบูลย์ วัฒนาธร
.