หวานใดเล่าคนเขาชมนิยมนัก
มีคนรักมีคนชมคนห่วงหา
หวานใดเล่าคนคลุกเคล้าเมาวิญญา
จำจากลายังอาลัยใจคร่ำครวญ
หวานน้ำผึ้งตรึงติดในแค่ปลายลิ้น
ภูมรินบินไปเกาะเกี่ยวเกสร
ดูดน้ำหวานสารอาหารย่านดงดอน
บินกลับคอนคืนรังผึ้งจึงเกิดมี
อันตาลอ้อยน้อยกว่าหวานน้ำผึ้งแน่
หวานที่แท้ชโลมใจให้สุขขี
หวานน้ำคำฉ่ำชื่นใจในชีวี
หวานวจีมีสัตย์ซื่อคือคนชม
ไม่มีความเห็น