มายาคติของนักเรียนที่ดี ตอนที่ 1

เมื่อไม่นานมานี้ ฉันค้นพบว่ามีนักเรียนวัยรุ่น 2 คน กำลังทำการแข่งขันกันว่าใครสมควรที่จะได้เป็น คนที่เลวที่สุดในชั้น (genital ปกติจะแปลว่าอวัยวะสืบพันธุ์) พวกเขาพยายามจะทำสิ่งนี้มาประมาณ 3 เดือน ต่อมาก็เกิดการรู้ขึ้นมาว่า พวกเขารู้สึกเบื่อ เพราะว่าการไม่ตระหนักรู้ของฉัน และถามฉันว่ารู้ความหมายของสิ่งที่พวกเขาหรือไม่ ไม่หละ ฉันตอบ แต่ฉันมั่นใจว่าพวกคุณจะเห็นด้วยว่าพฤติกรรมของเด็กที่ดีเป็นอย่างไร

แต่พฤติกรรมที่ดีคืออะไร (But then what is?).

หัวข้อคือการอภิปรายร่วมกันกับอีกชั้นหนึ่ง ชั้นนี้เป็นเด็กประมาณ 13 ขวบ ฉันถามพวกเขาว่า นักเรียนที่ดีและไม่ดี คืออะไร คำตอบจะเป็น

นักเรียนที่ดี

1. เรียนเพื่อสอบ 2. เป็นคนฉลาด 3. เป็นคนเงียบ 4. เป็นคนให้ความสนใจ 5. มีเกรดที่ดี 6. สุภาพกับครู 7. ทำการบ้านสม่ำเสมอ 8. สวมใส่แว่นตา

นักเรียนที่ไม่ดี

1. ไม่ให้ความร่วมมือ 2. หัวแข็ง 3. โง่ และไม่ฉลาด 4. ตั้งฉายาให้ครู 5. คุยกันในห้อง 6. กินและดื่มในห้อง 7. ชอบป่วนห้อง (clown of the class) 8. มีเกรดที่ไม่ดี 9. ไม่เคยทำการบ้าน 10. ต่อยและเตะเพื่อนๆ 11. ซ้ำชั้น (repeat the year)

ในการถามคำถามกับนักเรียนที่มีอายุประมาณ 13 ปี คุณจะจับได้ว่าพวกเขาแบ่งประเภทออกเป็นสอง (polarization) และแยกเป็นประเด็นแบบตรงกันข้ามตลอด (counter point) ถ้านักเรียนดี ทำการบ้านตลอด แล้วนักเรียนที่ไม่ดีก็ไม่เคยทำการบ้านเลย อย่างไรก็ตาม มี 3 สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน สิ่งนั้นได้แก่ 1. การที่เป็นด้านลบของนักเรียนแย่ (The utter negativity of the bad student) 2. ความเป็นไปไม่ได้ของนักเรียนที่ดี (The impossibility of being a good student) และ 3. การขาดหายไปของกลุ่มกลางๆ (The complete lack of middle ground)

หนังสืออ้างอิง

David Petrie. (2014). The Myth of the Good Student. http://teflgeek.net/2015/01/15/the-myth-of-the-good-student/

[วัฒนา คุณประดิษฐ์]

ผมชอบแนววิเคราะห์ "มายาคติ" มากครับ มาปูเสื่อรออ่านอีกครับ

[ผศ.ดร. เมธา หริมเทพาธิป]

มายา จริงๆ