เสาร์-อาทิตย์ นี้ (18-19 เมษายน 2558) มีโอกาสได้ไปสอนวิชาคุณธรรมฯ ที่ศูนย์อุดรธานี
โดยบ่ายวันเสาร์ได้นำพานิสิตไปธรรมสัญจรที่วัดป่าบ้านตาด กลับมาจากวัด
ดูเหมือนว่า จิตใจสงบรวมลงเป็นสมาธิได้ดีขึ้นเป็นพิเศษ
กอปรกับ สัปดาห์ที่ผ่านมาได้เพียรศึกษาและฝึกตนตามแนวทางแห่ง ZEN อย่างเต็มที่อีกวาระหนึ่ง
กอปรกับ ในการศึกษา ZEN ในครั้งนี้ บังเอิญว่า ได้ไป Download เสียงอ่านหนังสือ สูตรของเว่ยหล่าง
อีกสำนวนหนึ่ง ที่ไม่ใช่สำนวนแปลที่ผมเคยอ่านมา
ซึ่งบทที่ว่าด้วย "ปรัชญา" ได้แปลเป็นภาษาไทยที่ต่างออกไปจากสำนวนเดิมประมาณว่า ..
ปรัชญา หมายถึง การเข้าถึงจิตเดิมแท้ด้วยปัญญาญาณ
เมื่อจิตสงบรวมลงเป็นสมาธิ
จึงค่อย ๆ พิจารณาธรรม เห็นอีกก้าวหนึ่ง
ดังจะได้อธิบายต่อไปนี้ หนอ
มีนิยามศัพท์เฉพาะพื้นฐานที่สำคัญมากต่อการทำความเข้าใจ
ที่ต้องใช้คำว่า นิยามศัพท์เฉพาะนั้น
เพราะว่า เป็นการให้ความหมายตามความเข้าใจของผมอาจที่ตรงตามคำ 100% หนอ
1. คำว่า ปัญญา(เฉโก) กับ ปัญญาญาณ
ในที่นี้ ปัญญาแบบเฉโก ผมหมายถึง ปัญญาทางโลกตามความเข้าใจของคนส่วนใหญ่ทั่ว ๆ ไป
ที่เน้นการใช้สมองในคิดพิจารณา หนอ
ส่วน "ปัญญาญาณ" นั้น ผมหมายถึง ปัญญาที่เกิดหลังจากการทำสมาธิ
จนเข้าสู่สภาวะจิตรวมลงเป็นสมาธิ (น่าจะเทียบกับระดับ ฌาน ๒)
เป็นสภาวะที่ "ว่าง" จากความคิดเฉโกไปแล้ว และมีสติดูรู้อยู่ หนอ
2. จิตเดิมแท้ ในที่นี้ หมายถึง ..
ไม่มีความเห็น