บันทึกการเดินทางด้วยรอยเท้าตนเอง (39) ความทรงจำเล็กๆ เกี่ยวกับ "พระใหญ่" ที่บ้านเกิด

ทุกครั้งที่ผมกลับบ้านและมีโอกาสได้ "เข้าวัด" จะโดยไปทำบุญตักบาตร หรือกระทั่งไปด้วยภารกิจอื่นใดก็ตาม ผมมักไม่ลืมที่จะแวะไปกราบสักการะ "พระใหญ่" เสมอ

พระใหญ่ – เป็นคำที่พ่อใช้เรียกพระพุทธรูปที่พ่อและแม่เป็นเจ้าภาพหล่อขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๙
นับรวมๆ ถึงปีนี้ (๒๕๕๘) ก็ครบ ๒๙ ปี

สมัยนั้นที่วัดบ้านเกิดไม่มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ๆ สักเท่าไหร่
บนศาลาวัดมีบ้าง แต่ไม่มากมายใหญ่โต
ส่วนใหญ่ที่จำได้จะเป็นองค์เล็กๆ ไปจนถึงขนาดกลาง และที่มากมายหน่อยก็จะเป็นพระพุทธรูปไม้เสียมากกว่า
ซึ่งปัจจุบันสูญหายไปอย่างน่าใจหาย

ปี ๒๕๒๙ พ่อและแม่ (พ่อนาค-แม่มา ปรีวาสนา) ขันอาสาเป็นเจ้าภาพเรื่องงบประมาณในการ "ปั้นพระ" ประดิษฐานไว้ใต้ต้นโพธิ์เพื่อให้คนได้กราบสักการะ เสมือนการย้ำเน้นถึงพื้นที่ทางธรรม และประวัติศาสตร์ของการก่อเกิดพระพุทธศาสนาไปในตัว ซึ่งปีนั้นผมก็เพิ่งอายุ ๑๓ ปี

สมัยนั้นในวัดไม่มีพระพุทธรูปที่ประดิษฐานกลางแจ้ง หรือตั้งตระหง่านใต้ต้นโพธิ์เหมือนที่ผมว่า ... ทั้งหลายทั้งปวงล้วนประดิษฐานอยู่บนศาลาวัด –

การปั้นพระพุทธรูปดังกล่าว หลักๆ พระและสามเณรในวัดเป็นคงลงแรงปั้นแต่งกันแทบทั้งสิ้น มีญาติโยมเข้ามาร่วมประปรายตามโอกาสที่อำนวยของแต่ละคน
ต่อเมื่อปั้นเสร็จแล้ว ก็มีพิธีสวดอย่างจริงๆ จังๆ ตามครรลองความเชื่อและศรัทธาอย่างไม่ผิดเพี้ยน

ผมยังคงจำภาพเก่าๆ ได้เป็นอย่างดี ในเทศกาลสำคัญๆ ชาวบ้านจะมาจุดธูปเทียนบูชาสักการะ"พระใหญ่" อย่างถ้วนทั่ว

วันนี้ วิถีบางอย่างเลือนหายไปตามกาลเวลา ภายในวัดหลากล้นไปด้วยพระพุทธรูปที่หล่อขึ้นมาอย่างสวยสดงดงาม อลังการใหญ่โตอย่างน่าทึ่ง มีทั้งขนาดเล็ก กลาง-ใหญ่ประดิษฐานในศาลาวัด หรือกระทั่งใต้ต้นโพธิ์ที่ว่าก็มีพระพุทธรูปจำนวนมากประดิษฐานอยู่อย่างหลากล้น


อะไรๆ เปลี่ยนไปตามยุคสมัย... แต่สำหรับผมแล้ว ความทรงจำในหลายเรื่องแจ่มชัดและเป็นปัจจุบัน ไม่เว้นกระทั่ง "พระใหญ่" องค์นี้...

และคำว่า "ใหญ่" ในมุมของผม คงไม่ใช่ "ขนาด" ที่ต้องวัดกันด้วย "ไม้เมตรไม้บรรทัด"
เหนือสิ่งอื่นใดอารมณ์ความรู้สึกตอนนี้คือ อยากกลับไปกราบ "พระใหญ่" อีกรอบจริงๆ ...

[พ.แจ่มจำรัส]

ศรัทธาที่เกิดจากศรัทธา

หามาจากความใหญ่โตไม่

สวยงามอยู่ถึงภายใน

ข้างนอกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา.

[แผ่นดิน]

ครับ ท่าน อ.พ.แจ่มจำรัส

... ขณะหนึ่ง ความเรียบง่าย สถมะ ก็งดงามและยิ่งใหญ่ได้อย่างไม่เขินอาย ครับ..

ขอบพระคุณครับ