ยังไม่ถึงเวลา หรือเวลานั้นยังมาไม่ถึง?

เมษายน...นับถึงวันนี้ก็เป็นวันที่ 20 เป็น 20 วันที่ผมได้รับข่าวคราวการจากไปของที่รู้จัก บางคนไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวแต่นับได้ว่าเป็นบุคคลอันเป็นที่รักของเพื่อน ร่วมงาน นับถึงวันนี้แล้วจำนวนของคนที่จากไปมีถึง 5 คน ทั้งหมดล้วนจากไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บไม่ใช่อุบัติเหตุที่เราคิดว่ามันอาจเกิด ขึ้นกับใครเมื่อไหร่ก็ได้ เมื่อคิดถึงจุดนี้แล้วจึงเกิดความรู้สึกว่า โรคภัยไข้เจ็บ อุบัติเหตุ สามารถมาถึงเราได้ทุกเวลา ทุกโอกาส ทุกขณะ บางคนเกิดกับตัวเอง ขณะที่บางคนเกิดกับคนที่รัก บางครั้งสิ่งที่ว่ามาเยี่ยมเยียนแบบตักเตือน แต่บางคราวมันก็มาเหมือนมุ่งหวังทำลายล้าง
คนเรามักละเลยกับการดูแลตัวเอง ซ้ำร้ายหนักคือการไม่ดูแลคนที่รักเราขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง สามี ภรรยาย ลูก หลาน โดยให้เหตุผลว่างานรัดตัว ไม่มีเวลา ไม่โอกาส ไม่กล้า ไม่มีเงิน ฯลฯ จนสุดท้าย เขาก็จะไม่มีโอกาสทำ "จริง" อย่างที่แก้ตัวเมื่อก่อน เพราะคนเหล่านั้นได้หนีหายตายจากไปแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นทุกอย่างก็สายไปแล้ว
ยังไม่ถึงเวลา หรือเวลานั้นยังมาไม่ถึง เป็นคำถามและก็เป็นคำตอบอยู่ในตัวมันเอง เราเลือกที่จะทำให้เวลานั้นมาถึง หรือ เรา จะปล่อยให้เวลานั้นเดินผ่านไปโดยไม่รู้ว่า "แท้จริงแล้วเวลานั้นมันเกิดขึ้นทุกนาทีของชีวิต"

ด้วยความระลึกถึงแม่ครับ

20/04/57