พ่อคือครูคนแรก...ที่สอนงานบริหารให้ผม
พ่อผมไม่ได้เป็นครู แต่ครูที่ผมเรียกพ่อ คือ ครูสุทิน ยงกุล..ครูใหญ่โรงเรียนบ้านไพรพะยอม ตั้งอยู่ ณ ตำบลกล้วยกว้าง อ.ห้วยทับทัน จ.ศรีสะเกษ พ่อ..เป็นผู้บังคับบัญชา เป็นเพื่อนร่วมงานและ..เป็นพ่อที่ให้ความรัก ความอบอุ่น เมื่อผมกลับบ้านในตอนเย็น
พ่อ..ไม่เคยแนะนำสั่งสอนอะไรตรงๆ แต่พ่อจะให้เรียนรู้สู้งาน ที่พ่อมอบหมายให้ จากคำพูดและท่าทีของพ่อ ผมรู้ว่าพ่อรักผม อาจเป็นเพราะผมเป็นครูที่มาจากต่างถิ่นต่างที่ มีความรับผิดชอบ มอบอะไรทำได้หมด ผมทำเพราะผมอยากเรียนรู้ ไม่ใช่เพราะพ่อผมเป็นครูใหญ่ ผมได้เรียนรู้อะไรจากพ่อมากมาย จัดการให้ตกตะกอน สั่งสมไว้..นำมาใช้ได้ถึงทุกวันนี้
ปีนั้น..พ่อให้ผมควบคุมการฝึกซ้อมทีมบอลโรงเรียน ผมไม่ค่อยสันทัด พ่อบอกผมให้ดูตัวผู้เล่นให้เหมาะสม ดูรูปร่าง ความถนัดและความเร็ว จัดวางตัวแล้วยังต้องวางแผนการเล่นให้รัดกุมทั้งลุกและรับ..วันนี้..ผมอยากบอกพ่อว่า..แนวคิดจากทีมบอลโรงเรียนวันนั้น ผมได้ใช้เป็นหลักการมอบหมายงานบุคลากรในองค์กร ที่จะต้องดูความถนัดและความสนใจ รวมทั้งความแตกต่างระหว่างบุคคล พ่อ..เกาะติดงานในทุกสถานการณ์ เวลามีคณะครูและชุมชน มาร่วมพัฒนาอาคารสถานที่ พ่อ จะคอยอยู่ดูแล สนับสนุนข้าวปลาอาหาร จนมืดค่ำ เป็นขวัญกำลังใจให้แก่ทุกคน พ่อไม่เคยจัดผ้าป่า ไม่เคยรบกวนเงินผู้ปกครอง พ่อ..ไม่สร้างอาคารหรือต่อเติมให้มันหรูหรา แต่พ่อจะอนุรักษ์ ดูแลบำรุงให้ใช้ได้นาน อย่างสมประโยชน์ เน้นความสะอาด สวยงามร่มรื่นและปลอดภัย พ่อ..จึงเป็นบุคคลที่พอเพียงในใจผมมาตลอด
ผมไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมโรงเรียนที่พ่อผมเป็นครูใหญ่ เป็นโรงเรียนกันดาร อยู่ห่างไกลอำเภอมากที่สุด แต่เมื่อพ่อไปประชุมที่อำเภอ จะมีเจ้านาย ชาวบ้านร้านตลาดทักทายพ่อ อย่างคุ้นเคยเป็นการเอง ผมมารู้ทีหลังว่า..พ่อ..ใจกว้างกับทุกคน โดยเฉพาะใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ พ่อทำให้ทุกคนประทับใจ ในมิตรไมตรี พ่อเป็นผู้ให้..ทั้งที่บางวัน..พ่อก็ไม่มีสตางค์ แต่พ่อมีน้ำใจ มีเป็ด ไก่และผักข้างบ้าน ผมอยู่กับพ่อและบันทึกภาพความทรงจำนี้จนชิน อย่างนี้นี่เอง..ที่ผมยอมมอบกายใจให้โรงเรียนขนาดเล็กและเข้าใจคนและชุมชน..เพราะได้แบบอย่างจากพ่อ.. ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน..จริงๆ
พ่อครับ..ทุกวันนี้ ผมพยายามสอนครูและนักเรียนให้ทำงานอย่างรอบคอบ และมีระเบียบ..พ่อเคยบอกผมว่า คนเราจะมีนิสัยอย่างไร จะก้าวหน้าแค่ไหน..ดูที่การทำงาน..ผมจำได้ติดหูติดตา พ่อให้ผมรับผิดชอบงานธุรการโรงเรียน ผมพิมพ์กระดาษไขเสร็จแล้ว ตีเส้น ด้วยไม่ระวังทำให้กระดาษไขขาด เวลาโรเนียว ก็เลยมีปัญหาทำให้หมึกดำสกปรก..พ่อเรียกมาเตือน ว่าต่อไปต้องระมัดระวังให้รอบคอบกว่านี้ จะได้ไม่สิ้นเปลืองและไม่เสียเวลา
พ่อครับ..ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ..จนผมได้ดำรงตำแหน่งศึกษานิเทศก์ และเป็นผู้บริหารโรงเรียนในทุกวันนี้ มีโอกาสทำงานธุรการจัดการเอกสาร ผมจะคิดถึงคำสอนของพ่อตลอดเวลา..พ่อคือครูคนแรก และเป็นต้นแบบผู้บริหารในดวงใจของผมครับ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
</span></strong>
ความเห็น (2)
ต้นแบบที่ดีแทบไม่ต้องพูดนะคะ ผอ.
ครับ
</span></span></strong>