"แม่ขอโทษนะ ที่แม่ไม่มีของ มีเงินให้ลูกมากมายเหมือนแม่คนอื่น" ... (คำพูดที่แสนจะแทงใจดำลูกกตัญญูทุกคน)
โปรยคำไว้ในอนุทินว่า
"... วันนี้ทำเด็กร้องไห้เป็นห้องสุดท้ายของภาคเรียนนี้ ..."
อยากยกงานเขียนของเด็กคนหนึ่งขึ้นมาให้อ่าน
อ่านไป ตรวจไป น้ำตาเอ่อล้นขอบตาไป
ไม่มีใครที่แม่จะรักมากเท่า "ลูก"
หลังจากที่ดูวีดิทัศน์ชุดนี้ แล้วนั่งนึกถึงภาพแม่
สิ่งที่แม่เคยพูดเสมอว่า "แม่รักลูกนะ แม่ภูมิใจในตัวลูกมากที่สุดเลย"
ก่อนออกบ้านมาเรียน แม่มักจะบอกเสมอว่า "ตั้งใจเรียนนะ"
แม้กระทั่งคำพูดที่อยู่ในใจเสมอที่แม่เคยบอกว่า
"แม่ขอโทษนะ ที่แม่ไม่มีของ มีเงินให้ลูกมากมายเหมือนแม่คนอื่น
ถ้าแม่มีเงิน มีทุกอย่างพร้อมลูก คงไม่ต้องลำบากอย่างทุกวันนี้"
มันเป็นคำพูดที่ลูกอยากจะบอกกับแม่ว่า
"ลูกไม่ได้ต้องการอะไรที่มากมาย แค่แม่ให้ลูกมีชีวิตอยู่
คอยดูแลลูกมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่เอาลูกออกตอนพ่อเสียไป
ให้ลูกได้ลืมตาดูโลกนี้ ลูกก็ภูมิใจแล้ว"
และอยากบอกกับแม่ว่า
"ถึงแม้ว่าลูกจะไม่ค่อยได้ดูแลแม่มาก แต่ลูกก็ห่วงแม่
ทุกวันที่แม่ไปทำงาน กลับบ้านค่ำ ลูกทำการบ้านแทบไม่เป็นสุข"
ตอนนี้ถ้าทำได้อยากจะกลับบ้านไปกอดแม่ เพราะเวลาลูกมีทุกข์ แล้วกอดแม่
มันทำให้รู้สึกเหมือนความทุกข์มันหายไปหมด มันรู้สึกตื้นตันมาก
ไม่อยากจะปล่อยมือออกจากอ้อมอกแม่
ถ้าย้อนเวลาไปได้จะไม่ทำให้แม่ต้องเสียใจเพราะเรา
คงจะไม่ทำให้แม่ต้องคิดมาก จะทำตัวให้เป็นลูกที่ดีกว่านี้
ทำให้ย้อนนึกถึงวันนั้นวันที่ทำให้แม่เสียใจมากที่สุด
แม่ร้องไห้จนแทบจะสิ้นใจ แม่เสียใจมากที่รู้ว่า
ลูกทำผิดกับสิ่งที่เคยให้สัญญากับแม่ไว้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยมีใครที่จะให้อภัยเราได้มากเท่ากับแม่อีกแล้ว
จากที่เคยคิดว่า ทำไมแม่ถึงไม่ดูแลเราเหมือนกับแม่คนอื่น ๆ
เพื่อนเขามีมอเตอร์ไซค์เป็นของตัวเอง เขาอยู่หอไม่ต้องเดินทางไกล
มีโทรศัพท์มือถือดี ๆ ใช้ มีคอมพิวเตอร์ มีเกือบทุกอย่าง
แต่ทำไมแค่เงินมาเรียน แม่ยังไม่เคยหามาให้
ทุกวันนี้เรารู้แล้วว่า แม่ไม่ได้คิดอย่างที่เราคิดเลยถึงแม้ว่าชีวิตจะลำบากขนาดไหน
ถ้าลูกของแม่ก็จะหายืมมาให้ เพราะแม่ไม่มีเงิน ไม่มีงานที่ได้เงินเยอะ ทำให้แม่ต้องกัดฟันสู้
ถึงแม้จะกลับมาดึกขนาดไหน แม่ก็จะกลับมาทำกับข้าวให้
ขนาดเมื่อคืนนี้ ลูกรีบทำงานส่งตอนเช้านี้จนไม่มีเวลาออกจากห้องไปกินข้าว
แม่ยังอุตส่าห์หาขนม ผลไม้ กับนม เอามาให้ถึงในห้อง มันทำให้รู้สึกตื้นตันมาก
และเสียใจที่เคยคิดไม่ดีกับแม่ "จากนี้ไปลูกรูัแล้วว่าไม่มีใครที่แม่จะรักมากเท่าลูก"
และลูกจะบอกกับแม่ว่า "ลูกจะตั้งใจเรียน ลูกจะเป็นครูให้ได้ ลูกจะทำงานเก็บเงินสร้างบ้านให้แม่
ลูกจะพาแม่ไปเที่ยวทุกที่ที่แม่อยากไป จะพาแม่ไปกินอาหารทุกอย่างที่แม่อยากกิน
จะดูแลแม่ไม่ให้แม่ต้องเสียใจอีก จะดูแลแม่จนกว่าเราจะต้องจากกัน"
"ลูกรักแม่มากที่สุด"
..........................................................................................................................................................
จากกระบวนการง่าย ๆ สู่ความหมายของการตระหนักรู้
ที่คุณพ่อคุณแม่ที่ให้ความรักกับลูกอย่างไม่ต้องการสิ่งใดมาตอบแทน
หากลูกคนหนึ่งสามารถเลิกเอาแต่ใจตัวเองได้
เลิกที่จะเลียนแบบและเปรียบเทียบกับเพื่อนที่มีฐานะดีกว่า
เราก็จะไม่เห็นความเสียใจของแม่เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด
ภูมิคุ้มกันของสังคมต้องค่อย ๆ สร้างอย่างละเมียดละไม
หาใช่การฉาบฉวยเพื่อสร้างภาพลักษณ์เท่านั้น
เพราะความกตัญญูเกิดจากภายใน ไม่ใช่ภายนอกไม่
และต้องใช้เวลาพิสูจน์พอสมควร
อดไม่ได้ที่จะนำงานเขียนของลูกศิษย์มาอวด
อยากให้ลูกทุกคนคิดได้แบบนี้
บุญรักษา ลูกที่ดีทุกท่านครับ ;)...
..........................................................................................................................................................
...
...
ความเห็น (10)
ลูกศิษย์ของเราที่ราชภัฏเชียงใหม่มาจากครอบครัวที่ลำบากยากแค้นมากมายกว่าครึ่ง
เมื่อไรทุกบ้านจะหลุดจากความยากจนเสียทีนะ
สถานะที่แตกต่างเป็นรากฐานของประเทศไทยมาหลายสิบปีแล้วนะครับอาจารย์
กลุ่มเด็กเหล่านี้แหละที่เขาได้มีโอกาสมาเรียนที่มหาวิทยาลัยของเรา
ด้วยความฝันอะไรบางอย่าง และในฐานะครู (ที่ไม่ต้องดีก็ได้)
อยากให้เติบโตทั้งสติปัญญาและอารมณ์ เพื่อจะประคองชีวิตให้ดีที่สุด
เมื่ื่อเรียนจบออกไป
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ GD ;)...
(บังเอิ๊ญ เด็กนอกหอ้งเรียน วันนั้นก็แอบรอ้งไห้ ) แล้วมันก็ผ่านไปจริงจริงค่ะ
พยายามสะสมภูมิคุ้มกันตัวเอง ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ณ เวลานี้
ขอบคุณสำหรับข้อคิดที่ดีค่ะ
ยินดีครับ ;)...
"ภูมิคุ้มกันของสังคมต้องค่อย ๆ สร้างอย่างละเมียดละไม
หาใช่การฉาบฉวยเพื่อสร้างภาพลักษณ์เท่านั้น
เพราะความกตัญญูเกิดจากภายใน ไม่ใช่ภายนอกไม่
และต้องใช้เวลาพิสูจน์พอสมควร"
ขอบคุณวลีเด็ด วรรคทองนี้ครับ
ส่งกำลังใจให้อาจารย์สร้างครูดีๆคืนสู่สังคมนะค่ะ ความกตัญญูเป็นรากฐานของความดี และหนูก็เชื่อว่าเด็กๆจะเติบโตเป็นคนดีของสังคมผ่านการสอนของอาจารย์ค่ะ
เป็นเช่นนั้นจริงแท้ครับ คุณ nobita ;)...
ขอบคุณมากครับ น้อง วิราวรรณ ;)...
เด็กดี เจอครูดี ดีทวี นะคะ ^_,^
แอบดีเล็ก ๆ ครับ คุณหมอธิ ธิรัมภา 555