วันที่ยี่สิบสาม-ริบหรี่

วันที่ยี่สิบสาม-ริบหรี่

วันพุธ ที่ 18 กุมภาพันธ์ 2558

วันนี้หนัก ใจมันแบกและทุกข์ สิ่งที่ตั้งใจ ทำได้เรื่องเดียว คือ ส่งข้อมูล
ที่เหลือประสานงาน หลายเรื่องทำหงายหลังไปเลยกับตนเอง

ปรับโหมดมาทำ Lab แต่ยังไม่ลงมือ เอาเป็นว่า "พรุ่งนี้ละกัน" บอกตนเอง
วันนี้จะว่าแปลกก็แปลก ใจหนูกระเพื่อม สิ่งแวดล้อมก็ กระเพื่อมแรงเช่นกัน
ออกแนวปั่นป่วนแบบ หัวเราะแห้งๆกันเลยทีเดียวค่ะ

จึงนั่งทำ template การคำนวณการวิเคราะห์ยา

ตกเย็น เหมือนไม่ได้ทำอะไรมาก
แต่รู้สึกเหนื่อย

ครูโทรมา ทั้งๆที่ท่าน จะโทรมาให้กำลังใจ ให้ธรรมะ
มาเจอสภาวะไม่สู้กิเลสของหนู ท่านเลยต้องมาเหนื่อย "บ่งหนองแทน"

ซึ่งก็ไม่แน่ใจกับตนเองว่า จะมีโอกาสอีกมากแค่ หรือ อาจจะเป็นโอกาสสุดท้าย
ก็ยังตอบไม่ได้

ก็เหมือนซมซานไปทำสิ่งที่ควรทำ
เหมือนฝนปรอยๆ เป็นระยะๆมาทดสอบใจ

แม้คนที่เข้ามา สอบถามและซื้อจะน้อยคน
แต่จะว่าไปก็คนคุณภาพ
น้องที่เดินมาเหมือน ชวนคุยเรื่อง อาหารคลีน ๆ
อาหารสุขภาพ เป็นประเด็นน่าประทับใจ
บ้านน้อง ทำตั้งแต่ปลูกเห็ด ปลูกผักไฮโดรโปรนิค เคยทำเค้กขายแถวหลังมหาวิทยาลัย
แต่สูตรไม่ใส่เนยไม่ใส่ไข่ อย่างที่ครูทำนั้นน้องไม่เคยทำและสนใจ

หนูจึงให้ข้อมูลไปว่า หนูเป็นแผนกกระจายสินค้า
แม่ครูเป็นคนทำ

น้องจึงขอเบอร์ ติดต่อและ page เผื่อมีออเดอร์เป็นเบรกจะติดต่อ
น้องขายยำ. อยู่อีกโซนหนึ่ง

หนูนั่งมองนั่งทบทวนถ้าจะมาขายต้องมีอะไรเพิ่ม
น่าจะมีป้าย อาจจะไปพิมพ์ภาพที่ครูทำไว้มาเป็นป้าย สื่อสาร
มีหลอดไฟแบบเสียบปลั๊กอาจจะคล้ายที่เคยใช้ที่กระต๊อบภาวนาก็ได้หรือไม่ก็ตะเกียงชาร์ทแบตอย่างที่ใช้ที่วัดก็ได้
หรืออาจจะ ใช้ตะเกียงแล้วหยด กลิ่นอโรมา อันนี้แค่นั่งคิดกับตนเอง ณ ช่วงว่าง

ถ้ามีน้ำสมุนไพรอย่างที่คิดไว้เมื่อวานน่าจะดี แต่เหมือนเจอ
โหมดท้อทำพิษ เลยไม่ลงมือทำ

อะไรที่ยังไม่เป็นไปตามที่หวัง
ยังจัดตารางเวลาตนเองไม่ได้

ตีกันมั่วไปหมด

แถมด้วยผื่นที่เริ่มเล่นงานมากขึ้น ๆ คันมาก ยังหาสาเหตุกับตนเองไม่ได้

วันนี้ พลาดแบบรูดลง จนจะตัดสินใจเลิกทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาทั้งหมด

แต่ครูก็เมตตาและดึงไว้ให้สู้

ตั้งแต่ก้าวเดินมา ก็ไม่เคยที่จะถอยแบบออกปากออกคอ กับ ครู

แต่ครั้งนี้ มันแย่จริงๆ กับความหยาบคาย แต่ไม่มีสติเหยียบกิเลส
ทำได้อย่างเดียว ก้มหน้าก้มตารับกรรม

อดทนไว้ แล้วทำไป จนกว่าจะจบ หรือหมดโอกาสไป