ชีวิตมีค่า...ที่น่าเอาอย่าง

เย็นของวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2558 เป็นวันที่น่าจดจำวันหนึ่งในช่วงชีวิตที่ข้าพเจ้าได้เห็น

..

ภาพถ่าย : อาจารย์ป้าอำไพ กับภาพแห่งความซาบซึ้งใจ ในวันเกิดครบรอบปี ที่นักศึกษาครูสมาธิรุ่นที่ 35 สาขาวัดโมกขธรรมาราม88

จังหวัดสุราษฎร์ธานี สถาบันพลังจิตตานภาพ จัด surprise ให้

..

ผู้หญิงสูงวัย ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่มีความตั้งใจอย่างแน่วแน่!!...ต่อการทำสิ่งดีงามบางอย่างในชีวิต ที่คนวัยนี้.........น้อยคนนักที่จะหาญกล้า...บุกเบิกและลงมือทำงานบางสิ่งบางอย่างที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จลงได้

..

ที่ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้...... นั่นเป็นเพราะว่า....ช่วงบั้นปลายของชีวิตผู้คน ที่ข้าพเจ้าเห็นและได้พบเจอมา หากเกษียนอายุแล้ว ก็จะอยู่กับครอบครัว เดินจูงลูกหลานออกเดินเล่น เข้าวัดทำบุญ หรือไม่ก็ท่องเที่ยวในสถานที่เหมาะสำหรับการพักผ่อน

คนบางคนหลุดสู่วงโคจรของสิ่งชั่วร้ายที่บั่นทอนชีวิตร่างกายและจิตใจของตัวเอง นั่นอาจเป็นเพราะว่า...คนบางคนเหล่านี้นั้น..เขาอาจมองโลกด้วยมุมคิดที่แคบ ขาดสติ หรือมีสิ่งหล่อหลอมที่ให้เขาเป็นอยู่เช่นนั้น .........จนบางครั้งข้าพเจ้ารู้สึกเสียดายช่วงชีวิตที่บุคคลเหล่านี่ได้เกิดมาเป็นคนแล้วชาติหนึ่ง....... แต่หาได้ยกคุณค่าของความเป็นคนให้สูงขึ้น เหมือนกับที่ตัวเองได้มีโอกาสเกิดมาบนโลกใบนี้...แต่อย่างใดไม่

ที่ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้...นั้นอาจเป็นเพราะว่า...ช่วงชีวิตของข้าพเจ้ามิได้มีสังคมที่กว้างขวาง...ที่จะกล่าวอ้างสิ่งใดๆ ได้มากไปกว่าวิถีชีวิตธรรมดา ๆ ที่ข้าพเจ้าเป็นอยู่

..

แต่วันนี้ วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2558 สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นวันนี้....ข้าพเจ้าสัมผัสถึงความตื้นตันใจของผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่ง ที่เธอไม่จำเป็นต้องทำสิ่งนี้ในวัยเช่นนี้ของเธอก็ได้ จริงๆ แล้ว....ที่บั้นปลายชีวิต เพียงแค่เธอนั่งชมความศิวิไลซ์ของผู้คนในสังคมเมือง เดินเล่นพักผ่อนกับลูกหลานหรือวงศาคนาญาติ ทำกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยความสะดวกสบายในบั้นปลายของชีวิต.... ซึ่งห้วงชีวิตของเธอนั้น เธอมีสิทธิ์เหลือเกินที่จะทำเช่นนี้

แต่สิ่งใดหนอ!!....ที่สร้างแรงจูงใจให้เธอทำเช่นนี้ ณ สถานที่แห่งนี้

ข้าพเจ้าคิดแทนคนในจังหวัดเดียวกันกับข้าพเจ้า ........สุราษฎร์ธานีเมืองที่ข้าพเจ้าใช้ชีวิตอยู่มาครึ่งค่อนชีวิต ข้าพเติบโต ณ เมืองแห่งนี้ ข้าพเจ้าเห็นความเปลี่ยนแปลงทางโลกวัตถุจากสังคมเล็ก ๆ แห่งนี้ ก้าวเป็นสังคมที่ใหญ่โตขึ้น เมืองที่ความเจริญทางวัตถุเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว บางครั้งบางช่วงเวลา....ข้าพเจ้าติดตามความเปลี่ยนแปลงทางวัตถุของสังคมเมืองนี้แทบจะไม่ทัน.. แสงสี สิ่งบันเทิง สถานที่พักผ่อนหย่อนใจ ฯลฯ เกิดขึ้นอย่างมากมายเป็นเงาตามตัว

..

ข้าพเจ้าอดไม่ได้ที่จะคิดต่อว่า...เมื่อข้าพเจ้าชราภาพลงไป ข้าพเจ้าอาจเผลอลืม!!สิ่งสำคัญบางอย่างในชีวิตไปหรือไม่ ?

..

แต่วันนี้.... ข้าพเจ้า ได้เห็นบางสิ่งที่ช่อนเร้นอยู่ในใจของอาจารย์ป้า

ข้าพเจ้าเห็นแววตาของอาจารย์ป้า แววตาทีริ้นไปด้วยน้ำตาแห่งความสุข

..

ข้าพเจ้าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ในวันสำคัญเช่นนี้

..

..

น้ำตาแห่งความสุข ของอาจารย์ป้า อำไพนั้น ...

ข้าพเจ้ารับรู้ถึงความสำเร็จที่อาจารย์ป้า...รอคอยมาตลอด กว่า 8 เดือน

..

และวันนี้วันที่พวกเรา....ต่างบรรลุวัตถุประสงค์ที่ตัวเองตัั้งใจไว้

วันที่พวกเราต่างซาบซึ้งในตัวอาจารย์ทุกท่าน ครูพี่เลี้ยงทุกคน ที่ยอมเสียสละความสุขสบาย ส่วนตัว

เดินทางกันมาไกลแสนไกล

เพียงเพื่อจุดประสงค์เดียวกัน....

..

นั่นคือ......

ความสุขความสงบที่เกิดขึ้นจากข้างใน

อริยทรัพย์ ที่จะตามติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติ

และสันติภาพที่จะเกิดขึ้นในโลกใบนี้ต่อไปตราบนานเท่านาน

---

บุญกุศลของเราชาวสุราษฎร์ธานี ที่ได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร ที่ท่านทรงมีเมตตา

บุญกุศลของพวกเรา ที่พระราชไพศาลมุนี เจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี(ธ)ท่านทรงเมตตามอบสถานที่เรียน ภายในบริเวณวัดโมกขธรรมาราม ตำบลขุนทะเล อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ให้เป็นที่เจริญวาสนา บารมี เสริมสร้างสมาธิ เพื่อหล่อมหลอมจิตใจให้เกิดความสุขเป็นแสงสว่างที่จะนำพาชีวิตของเราไปพบเส้นทางแห่งความหลุดพ้น

..

ข้าพเจ้าเห็นภาพเหล่านี้ ด้วยความรู้สึกเช่นนี้ จริง

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...ด้วยความชื่นชมนะคะ

[กุหลาบ มัทนา]

ช่างเป็นบรรยากาศที่งดงามและอบอุ่นจริง ๆ ค่ะ

[หยั่งราก ฝากใบ]

ความสุขความสงบที่เกิดขึ้นจากข้างใน

อริยทรัพย์ ที่จะตามติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติ

และสันติภาพที่จะเกิดขึ้นในโลกใบนี้ต่อไปตราบนานเท่านาน... :)