"ฐานชีวิต" (กลอน)

"รากฐานการอยู่บนโลก"

๑) คนเลี้ยง

เราเกิดได้ อาศัยคน เป็นกลเกิด

จะประเสริฐ เลิศคน ฝึกฝนได้

เพราะพ่อแม่ พี่น้อง ประคองใจ

เพราะอาศัย ครูแนะ แม่สังคม

๒) อาหารกิน

กายเติบใหญ่ เพราะได้ ใยอาหาร

เป็นแหล่งต้าน แหล่งเติม เพิ่มผสม

มีพลัง ห่างโรค ไม่โศกตรม

เป็นปฐม บ่มทรัพย์ จับพลัง

๓) โลก

โลกคือแหล่ง แปลงร่าง สร้างทุกสิ่ง

ต้องพึ่งพิง อิงโลก คอยปกฝัง

เป็นที่เกิด ที่ตาย ได้เดินทาง

เป็นแดนสร้าง นวภพ โอบวิญญาณ

๔) ที่ บ้าน

มีที่โลก ปกปักษ์ รักษ์ชีวิต

อยู่สถิต พิศมัย กลายเป็นบ้าน

มีที่ดิน สินทรัพย์ นับอนันต์

เป็นพื้นฐาน การเพาะปลูก เลี้ยงลูกตน

๕) สติ ปัญญา

แก่นของคน ผลผลิต คือจิตแท้

มีแก่นแม่ แผ่ทัศน์ พัฒน์เป็นผล

คือปัญญา ตาสติ มีเป็นพล

มองเห็นกล เห็นกฎ กำหนดกรรม

๖) แรงโน้มถ่วง

พลังยั้ง รั้งดึง จึงเดินได้

ช่วยผลักไส มิให้ลอย คล้อยถลำ

แรงโน้มถ่วง หน่วงเหนี่ยว เกี่ยวทุกยาม

ให้โลกงาม ไม่เสียศูนย์ จนวุ่นวาย

๗) อากาศ

สรรพชีพ มีหีบห้อง กล่องอากาศ

ต้องการธาตุ คือวาตเวียน เปลี่ยนสลาย

เป็นพลัง สร้างลม บ่มในกาย

จนวันตาย กายไม่รับ นอนหลับตา

๘) พืช

พืชเป็นพื้น หมื่นรากยา เป็นอาหาร

เป็นพื้นฐาน การเลี้ยงโลก ปกรักษา

ให้อากาศ อาหาร บ้านธารา

เป็นมารดา คอยโอบอุ้ม ให้ชุ่มชื้น

๙) ตัวเอง

ปฐมฐาน การรับรู้ อยู่ที่จิต

กายประสิทธิ์ จิตประสาน การรู้ตื่น

สรรพสิ่ง จริง-เทียม เปี่ยมวันคืน

มีจุดยืน ตื่นตัว ในรั้วกาย

๑๐) จิต วิญญาณ

จิตคือเม็ด เพชรพลอย ค่อยๆพัฒน์

ผ่านประสาท จัดกระบวน ประมวลสาย

คอยแยกแยะ แปรปรับ ลับทัศน์ใน

จนกลับกลาย เป็นนายรู้ อยู่ในตน

๗/๒/๕๘ ส.รตนภักดิ์