R2R กับชีวิตของฉัน

R2R กับชีวิตของฉัน

ทวนย้อนกับตนเองบนเส้นทางที่ครูบาอาจารย์ บ่มเพาะ
หากเปรียบ ดี ชั่วในตัวเอง ที่มีมีสติเห็นได้
จากที่เมื่อก่อนหลงไหล เข้าใจผิด สร้างภาพมากมายไปใหญ่โต ตอนนี้เริ่มจะเห็นกิเลสที่หยาบ ๆ ได้บ้าง
เกิดได้คิดอะไรกับตนเองกับคำว่า R2R ...
มันก็คล้าย ๆ กับว่า ตอนนี้หนูกำลังทำ R2R phase แรก ก็คือ การเก็บข้อมูลศึกษาบริบทของกิเลสตนเอง
เก็บข้อมูลมาเรื่อย ๆ เป็นการเก็บข้อมูลที่สะเป๊ะ สะปะ อยู่ เพราะยังไร้ทิศทาง เหมือนเป็นงานวิจัยเชิงสำรวจที่ใช้การเฝ้าดู สังเกตร่วมกับการสัมภาษณ์เชิงลึก เพราะครูเคยสอนเรื่อง ความคิดความรู้สึกที่ตอบสนองต่อ ผู้คนเรื่องราว
ในขณะเดียวกัน ครูก็ใส่ intervention ให้หนูด้วยทั้ง ภารกิจ ข้อวัตร รวมถึงโจทย์พิเศษที่ครูเมตตาให้โอกาสได้ทำ
แล้วก็ประเมินผล วนรอบ พัฒนาไปเรื่อย ๆ ตลอดช่วงของชีวิตที่ได้เริ่มรู้จักครู ท่านก็พาหนูทำแบบนี้มาตลอด
ตั้งแต่แรก ๆ ที่หนูไม่รู้จักคำว่า "R2R" ด้วยซ้ำ
จนมาวันนี้นึกย้อนทวนกับเส้นทาง ที่ครูบาอาจารย์พามา ว่า
"เอ๊านี่ คือ R2R แบบ ครูพาทำ จับมือทำเลยนะเนี๊ย"
ทำอยู่ไม่เคยได้หยุดเลย intervention ถูกเติมเข้ามาทุกขณะ ทุกโอกาสที่มี เพื่อแก้ไขพัฒนาให้ ปัญหาทุกอย่างที่เกิดในใจหนู กิเลสทุกจุด ที่พอจะแก้ไขถูกถากออก
รับรู้กับตนเองว่า
"ครูบาอาจารย์ท่านเห็นหมด รู้หมด แต่ท่านเมตตาให้เราได้ลงมือแก้ไขตามกำลัง นี่แหละคือ โอกาส"
รู้กับตนเองว่า ไม่ผ่านหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องสำนึกต่อครูบาอาจารย์ จะว่าแรง ๆ ชัด ๆ ก็ อกตัญญูนั่นแหละ
แต่ทุกขณะ คือ โอกาส คือ การเรียนรู้และเดินทาง ตราบเท่าที่ยังคงไม่เลิก วนรอบของการเรียนรู้ก็จะยังคงดำเนินอยู่ R2R