ที่มาภาพ : http://www.tlcthai.com/education/news-teen/77190.html
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่อเมริกา ในห้องเรียนของเด็กชั้นมัธยมต้นแห่งหนึ่ง ครูให้นักเรียนเขียนเรียงความเรื่อง "ความฝันของฉัน" มีนักเรียนชายอายุ 15 ปี ชื่อ "มอนตี้" เขาเขียนเรียงความว่าเขาฝันอยากเป็นเจ้าของฟาร์มเลี้ยงม้าที่มีเนื้อที่กว้างใหญ่ไพศาลเท่านั้นเท่านี้ กำหนดตัวเลขไว้ชัดเจน กลางฟาร์มม้านั้นจะสร้างอาคารกว้างยาวเท่านั้นเท่านี้เพื่อเป็นที่ต้อนรับผู้คนที่จะมาศึกษาดูงาน ณ ฟาร์มม้าของตน จากนั้นก็ส่งเรียงความให้กับคุณครูเช่นเดียวกับเพื่อนๆ
เมื่อครูตรวจเสร็จก็แจกเรียงความคืนให้นักเรียนทุกคน มอนตี้รีบดูผลคะแนน ปรากฏว่าเขาได้ "F" แปลว่า "ตก" และมีข้อความว่า "มาพบครูหลังเลิกเรียน"
มอนตี้เขาไปพบครูตอนเย็นครูบอกกับเขาว่า "มอนตี้ การที่เธอฝันว่าจะเป็นเจ้าของฟาร์มม้าที่ใหญ่ขนาดนั้น เธอรู้ไหมว่ามันต้องใช้เงินมากมายขนาดไหน เธอเป็นเพียงแค่ลูกของคนเลี้ยงม้าที่มีฐานะยากจน ฝันของเธอมันเป็นไปไม่ได้เลย"
"เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เธอกลับไปเขียนเรียงความฉบับใหม่มาส่งครูพรุ่งนี้ คราวนี้เขียนฝันที่เป็นไปได้หน่อยนะ แล้วครูจะให้คะแนนใหม่แทน F ที่เธอได้"
เมื่อมอนตี้กลับถึงบ้าน ก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อฟังพร้อมกับขอคำแนะนำว่าควรทำอย่างไรดี เมื่อพ่ออ่านฝันที่มอนตี้เขียนจบ ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "นี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับชีวิตลูก พ่อว่าลูกต้องคิดและเลือกเองแล้วล่ะ"
เช้าวันรุ่งขึ้น มอนตี้ไปพบครู เขาส่งเรียงความฉบับเดิม แล้วบอกครูว่า
"ครูเก็บ F ของครูไว้เถอะครับ ผมจะเก็บความฝันของผมไว้"
เสียงคนเล่าจบลงพร้อมกับพูดว่า "เด็กน้อยมอนตี้ในวันนั้น ก็คือผมในวันนี้ เรียงความฉบับนั้น ผมใส่กรอบแขวนไว้กลางผนังที่ทุกท่านเห็นอยู่ตอนนี้ และขณะนี้ทุกท่านกำลังยืนอยู่ในอาคารกลางฟาร์มเลี้ยงม้าที่เด็กคนนั้นเขียนไว้ในความฝันของเขา และถ้าท่านมองออกไปนั้นคือฟาร์มเลี้ยงม้าขนาดเดียวกับที่เขียนไว้ในเรียงความฉบับนั้น"
หลังจากที่คณะดูฟาร์มได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ปรมมือชื่นชม ขณะที่คณะกำลังจะแยกย้ายกลับบ้านก็มีชายสูงวันคนหนึ่งเดินมาหามอนตี้ แล้วพูดว่า "มอนตี้ เธอจำครูได้ไหม ตลอดหลายสิบปี ครูคงเป็นคนที่ขโมยความฝันของนักเรียนมาหลายคนแล้ว แต่ครูดีใจที่เธอเก็บความฝันนั้นไว้และทำฝันให้เป็นจริง ครูขอโทษที่เกือบจะขโมยฝันของเธอ"
ไม่มีความเห็น