97) บันไดเลื่อน เคลื่อนขึ้นลง ตรงหน้าที่
ห้างแห่งนี้ มีความ ตามกระแส
แผนกโน้น แผนกนั้น ชำเลืองแล
คมขำแท้ แม่ค้า น่าดูมอง
ศูนย์การค้า มาเที่ยว เดี๋ยวเดียวครบ
เดินบรรจบ อบแอร์ แลดูของ
สินค้าน้อย ถอยสมัย ไม่ใฝ่ปอง
แค่เหลียวมอง จ้องเดิน เพลินเพลินตา
98) ออกมารอบ ขอบเขต เนตรประสบ
ไม่สงบ จอแจ แม่ค้าจ๋า
ทั้งของกิน ของใช้ ให้เจรจา
บ้างหาบมา ค้าขาย ได้กินกัน
ชีวิตชาว บ้านที่ฉัน ผ่านประสบ
ที่ได้พบ ขบคิด เตือนจิตฉัน
ไทยเมียนมาร์ พัฒนา ช้าต่างกัน
ไม่เทียบทัน ช้าตาม สามสิบปี
ไม่มีความเห็น