ความสุขรายทาง...สถาบันขงจื่อ ม.ขอนแก่น...
ภาคเช้าครูเชิญศิษย์เก่าอย่างผม...ให้มารับใช้ให้มาร่วมปรับปรุงหลักสูตรของสาชาวิชา ที่ ม.ขอนแก่น
ภาคบ่ายจึงว่างบ้าง...เลยถือโอกาสไปสวัสดีปีใหม่พี่แก้ว (อุบล) พี่สาวในโกทูโนว์ ที่ ร.พ.ศรีนครินทร์
ถ้าใจของผมมีปีก อยากจะปีกไปหาทุกท่าน ที่อยู่ในมอขอ...
(อังคาร 20 มกราคม 2558)
ผมเดินเลาะหนทาง..ผ่านตึก..อาคาร เพื่อจะไปโรงพยาบาลที่อยู่รั้วมอขอ...อาคารแปลกไป...หนทางแปลกตา...ต้นไม้ใหญ่ขึ้น...บางต้นก็ไม่เห็นแล้ว...ผมรู้สึกว่า ได้กลับมาเป็นนักศึกษาอีกครั้ง...เห็นภาพเก่าๆ ผุดโผล่ แม้บางสิ่งจะกลายเป็นสีเทา...
ผมดูหนังเรื่อง ขงจื่อ ไม่นานมานี้ เคยอ่านหนังสือของท่าน ผมเสือมใสศรัทธาในการเป็นนักบู้และบู้นของท่าน ทราบข่าวว่า มอขอของผม เปิดสถาบันขงจื่อ...สมเด็จพระเทพฯ ท่านทรงเสด็จมาเปิดอาคาร....ระหว่างไปหาพี่แก้วจึงต้องไปชมเป็นบุญหูบุญตาหน่อย...
มีเวปไซด์ด้วยครับ... http://confucius.kku.ac.th/home/index.php/home/ind...
อาคารที่ผมสัมผัสเห็น...มีลักษณะสถาปัตยกรรมไทยผสมเป็นจีน งดงามอย่างลงตัว....
รูปปั้นของท่านขงจื่อ...ถ้าผมไม่ผิด ในหนัง ก็มีเหมือนกัน น่าจะเป็นพิมพ์นิยม...
มองผ่านประตู เหมือนเปิดม่านไม้ไผ่ บรรยากาศข้างบน เหมือนโรงเตี็ยม....
ถึงแม้สถานที่ยังคงก่อสร้างบางส่วนอยู่...และหลายๆ ห้อง ใช้เป็นห้องเรียน ห้องสอบ ภาษาและวัฒนธรรมจีน แต่ให้อารมณ์เหมือนในหนังจีนโบราณ เช่น เรื่องมังกรหยกที่ผมชอบ...
ผมมานั่งอ่านหนังสือในมุมห้องสมุด ผมยกมือไหว้หนังสือ แต่จริงๆ ต้องกราบสมเด็จพระเทพ ฯ ท่านปรีชาสามารถหลายด้าน แม้กระทั่งโคลงจีน จะมีภาษาจีนก่อน ตามมาภาษาไทย และบทขยายความ เพื่อให้เห็นภาพและอรรถรสของโคลงอย่างเข้าใจและลึกซึ้ง...ขอพระองค์ทรงพระเจริญ....
ถ้อยคำน้อย...แต่งดงาม และลึกซึ้งยิ่งนัก...
ผมเหมือนมานั่งอ่านหนังสือที่กรุงปักกิ่งเลย...
ขอพระองค์ทรงเจริญ....นับเป็นบุญของผม ที่ได้มาอ่านโคลงจีน....
ห้องต่างๆ จะมีชื่อจีนกำกับเสมอ....ใครมามอขอ...มาแวะชมนะครับ
หรือจะมาเรียนภาษาและวัฒนธรรมจีนยิ่งดีมากๆ
เพราะตอนนี้คนรุ่นใหม่เรียน 3 ภาษา ไทย จีน ภาษาอังกฤษ....
ความเห็น (2)
สถานบันขงจื้อหลายๆที่รูปทรงเหมือนกันหมดเลยครับ
ขอบคุณมากๆ
อารมณ์เหมือนมังกรหยกจริงๆด้วย
555555
หลายครั้งเหมือนกันที่ผมมีอันต้องไปยังถิ่นเก่า สถานที่เดิม ๆ ความรู้สึกไม่แตกต่างไปจาก "ทิมดาบ" หรอกครับ จิตใจมันกระโดดไปหาวันวานในอดีต (แสดงว่าต่างสูงวัยแล้ว) สักครู่หนึ่งจึงหวนกลับมาเป็นเราคนเดิม