วิญญาณหนังสือพิมพ์
สูคนหนังสือพิมพ์ มาแปลงเพศเป็นคนพาล
ทรยศอุดมการณ์ วิชาชีพอันลือชา
อาวุธหนังสือพิมพ์ คือปลายคมแห่งปากกา
เป็นทวนอันคมกล้า และโคมทองอันวาววาม
คือปากและคือเสียง ของมวลชนอยู่ทุกยาม
เปิดโปงที่เลวทราม และเทอดทูนพิทักษ์ธรรม
สะท้อนความทุกข์ยาก และสาเหตุที่เงื่อนงำ
ชี้ทางเป็นแนวนำ และเป้าหมายอันโอฬาร
เข้าร่วมในแนวรบ ประชาชาติด้วยมือชาญ
ใช่ยืนสังเกตการณ์ เอาตัวรอดอยู่ริมทาง
ทวนทองต้องเป็นทวน ที่กล้าแกร่งบ่เป็นกลาง
เป็นทวนที่เข้าข้าง อยู่เคียงคู่กับมวลชน
โคมทองต้องส่องทาง และสัจจธรรมแก่ใจคน
สาดแสงอันร้อนรน ให้ปีศาจปลาตหนี
นี้คือจรรยบรรณ อุดมการณ์ทั้งมวลมี
คือเกียรติและศักดิ์ศรี อันสุดแสนจะแหนหวง
คือเลือดอันเดือดพล่าน เป็นพลายผุดในกลางทรวง
คือใจแต่เดียวดวง และวิญญาณหนังสือพิมพ์
แต่ดูสิเลวชาติ ได้เศษบุญมาชมชิม
หลงรสที่เลียลิ้ม ก็ทิ้งสิ้นทุกสิ่งสรรพ์
ทิ้งเกียรติและศักดิ์ศรี อุดมการณ์จรรยบรรณ
อั้นอึ้งตะลึงงัน เพราะน้ำเงินที่งามเงา
เปิปโป้สวาปาม ตระกรามซดบ่สร่างเซา
มูมมามและมึนเมา จนเมือบม้ามด้วยย่ามใจ
น้ำเงินที่เขาขุน เป็นบุญคุณเหนือสิ่งใด
น้ำข้าวที่จางใส ช่างโอชาจนกล้าตาย
สูลืมประชาชน ด้วยเห็นคนว่าคือควาย
น้ำข้าวจากมือนาย ช่างย้อมสูจนโหดหิน
โดย กวี ศรีสยาม (จิตร ภูมิศักดิ์)
ความเห็น (15)
คุณบอน
- ชอบผลงานกวี จิตร ภูมิศักดิ์ มากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
คุณบอนคะ
- ครูอ้อยเคยทำงานหนังสือพิมพ์ค่ะ
- ฝึกงานแต่คุ้มค่าแห่งชีวิตนักหนังสือพิมพ์ค่ะ 1 ปี
- แบบนี้นี่เอง ที่เป็นพื้นฐานสำำคัญ ทำให้เกิดบันทึกหลากหลายของครูอ้อย ที่ได้อ่านในวันนี้
-แบบนี้นี่เอง 1 ปีที่ให้ผลกับอีกหลายปีผ่านมา
- แบบนี้นี่เอง ที่ทำให้ครูอ้อยสามารถเล่าเรื่องได้จับใจนัก วิญญาณนักหนังสือพิมพ์เข้าสิงนี่เอง
คุณบอนคะ
ครูอ้อยแค่บอกนิดนึง คุณบอนเขียนสดุดีซะ4บรรทัดน่ะ ทีหลังไม่เล่าอะไรให้อ่านแล้ว โป้ง
สงสัยผิดแนว งั้นเอาใหม่
-โธ่เอ๊ย มิน่าล่ะ แค่วันเกิด เขียนบันทึกยังกะจะเอาไปลงหนังสือพิมพ์
- โธ่เอ๊ย อะไรก็เขียนได้หมดแม้แต่พ่อบ้าน ยังไม่ละเว้น
- โธ่เอ๊ย เจ้านงเจ้านาย คงสะอึกอยู่บ่อยๆ
- โธ่เอ๊ย พอมีคนรู้ทัน ทำเป็นโป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย
แหม ไม่ต้องเขียนนินทานายบอนก็ได้ แค่นินทาเจ้านาย พ่อบ้าน ยันลูกสาวของครูอ้อย ก็สนุกเกินขีดจำกัดแล้วล่ะครับ 55555
นายบอนไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกน่า
เขียนมาแบบนี้ เดี๋ยวนายบอนก็จัดการนินทาครูอ้อยตัดหน้าเสียหรอก (แล้วไม่ต้องเอาไปแปะไว้ที่ 212cafe นะ
คุณบอน
- วันนี้ครูอ้อยตอบบันทึกคุณบอนให้หมดเลย จะได้ไม่ติดหนี้ ชาติหน้าไม่อยากเจอแล้ว....
คุณบอน
- คุณเคยนับจำนวนบันทึกที่คุณเขียนเรื่องครูอ้อยมีจำนวนเท่าไร
- นับบ้างหรือเปล่า
- หน้าตาก็ไม่เคยเห็นกัน
- เห็นแต่ตัวอักษร
- มาเขียนบ่น ด่า ชม อยู่ได้
- ไม่เบื่อหรือไร
- ไม่อยากจะนับแล้วครับ เจอแต่ใครบางคนหวานๆๆๆๆๆ จนจะเป็นเบวหวานแล้วนา
- เพราะครูอ้อยนับให้แล้วนี่นา
- ถ้าอยากรู้ก็ search ดูก็รู้แล้ว ว่ามีกี่บันทึกที่มีคำว่าครูอ้อย
- หน้าตาไม่เคยเห็น แล้วรูปที่ประวัติน่ะ รูปนายบอนนะครับ ไม่ใช่หน้าตาหรอกหรือ
- แล้วครูอ้อยมาเขียนเนี่ย ไม่เบื่อหรือไร
- 55555
- วันนี้มาแบบกวนใจนะคุณบอน
เฮ้อ !
- คำว่าไม่เคยเห็นหมายถึง เห็นแบบสดๆจะจะหายใจได้ ไม่ใช่ยืนถือกล้องถ่ายรูปอยู่
- กวนครบข้อคำถามเลยนะคุณบอน
โป้ง
ชบาแดงสีเหลือง
ขออนุญาต คุณบอน คัดลอกบทกวี ของคุณจิตร ภูมิศักดิ์ ไปโพสที่กระทู้วิทยุยามเฝ้าแผ่นดินนะคะ... ตามลิงค์นี้ค่ะ ....
http://www.managerradio.com/radio/webboard/question.asp?GID=64558&Mbrowse=1
ขอบคุณมากนะคะ