ปรากฏการณ์ต้นไม้เปลี่ยนกระถาง

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ดิฉันได้ให้ต้นยี่หุบที่ปลูกอยู่ในกระถางที่บ้านแก่ลูกสาวเพื่อเอาไปปลูกลงดินที่บ้านหลังใหม่ ต้นยี่หุบต้นนี้อยู่ในกระถางใบเดิมมาหลายปี ค่อยๆ สูงขึ้น แม้ไม่ค่อยแตกกิ่ง แต่ก็ออกดอกให้เราชื่นชมอย่างสม่ำเสมอ อยู่ๆ ใจของดิฉันก็นึกถึงคำพูดของท่านศาสตราจารย์เกียรติคุณ ดร.วิจิตร ศรีสุพรรณ นายกสภาการพยาบาลคนปัจจุบัน อดีตคณบดีคณะพยาบาลศาสตร์ และอดีตรองอธิการบดีฝ่ายวิชาการ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

นับเวลาก็น่าจะเกินสิบปีแล้วที่ดิฉันเคยคุยกับท่านอาจารย์วิจิตรถึงลูกศิษย์ปริญญาโทคนแรกของดิฉัน รศ.ดร.วารุณี ฟองแก้ว อาจารย์วารุณีจบปริญญาตรีและโทจากโรงเรียนพยาบาลรามาธิบดี แล้วย้ายไปเป็นอาจารย์ที่คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา กลับมาทำงานมีผลงานวิชาการมากมายเป็นที่ยอมรับทั้งในประเทศและต่างประเทศ มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงานเป็นที่น่าชื่นชม

ดิฉันปรารภกับท่านอาจารย์วิจิตรว่าเสียดายที่อาจารย์วารุณีไม่ได้อยู่ทำงานที่รามาธิบดี ถ้ายังอยู่คงจะเป็นกำลังสำคัญคนหนึ่งของสถาบัน ท่านอาจารย์วิจิตรบอกว่าดีแล้วที่อาจารย์วารุณีได้ไปทำงานที่อื่น จะได้เจริญเติบโตเหมือน “ต้นไม้เปลี่ยนกระถาง” ไง คำพูดของท่านเปรียบเทียบได้ชัดเจนจริงๆ ดิฉันยังจำติดใจอยู่จนทุกวันนี้ และเป็นข้อคิดที่ทำให้ดิฉันไม่หวั่นใจต่อการย้ายงานหรือย้ายที่ทำงาน

ในระยะเวลาเกือบ ๑๐ ปีที่ผ่านมานี้ ดิฉันลาออกจากราชการไปทำงานในมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ นอกระบบราชการ แล้วมาอยู่ระบบเอกชน การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้มีโอกาสทำงานใหม่ๆ ในบริบทใหม่ๆ หลายเรื่อง ดิฉันรู้สึกว่าตนเองก็มีความเจริญเติบโตเหมือนต้นไม้เปลี่ยนกระถางเช่นกัน แม้ลำต้นจะไม่ได้สูงขึ้น (เพราะเป็นต้นไม้ที่อายุมากแล้ว) แต่ก็แตกกิ่งก้านสาขาแผ่กว้างกว่าเดิม

วัลลา ตันตโยทัย วันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๙