DAR โครงการ ​"Teaching in the University Context : ครูเพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21 ครั้งที่ 1"

เช้าวันที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๗ ไปลงทะเบียนตอน ๙ โมง หิ้วโน๊ตบุ๊คไปด้วย เจออ.ธวัชชัยมาต้อนรับ และเรียนเชิญให้ไปค่าย๒ เขาค้อและค่าย ๓ หัวหิน บอกว่าเด็กในกองกบศ.บอก

สิ่งที่มีในซองแจกมาตอนลงทะเบียนประกอบด้วย

• แผ่นซีดี วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ ๒๑ ของท่านศ.นพ.วิจารณ์ พานิช
• หนังสือทักษะการสื่อสารเพื่อความเป็นเลิศ ด้านการเรียนการสอน (พิมพ์ครั้งที่๒ พร้อมลายเซ็น) ของรศ.นพ.ชิษณุ พันธุ์เจริญ
• เอกสาร การศึกษาเพื่อพัฒนาคุณลักษณะบัณฑิต ของ ผศ.กิตติภูมิ มีประดิษฐ์
• เอกสารของท่านศจ.ระพี สาคริก ประวัติของท่าน
  1. ผู้บริหารกับความเป็นครู rapeearticle2008055.doc
  2. ประสบการณ์จากการเป็นผู้บริหาร บนพื้นฐานความเป็นครู
  3. คุณธรรมและจริยธรรมของผู้บริหาร
  4. ศิลปะกับผู้บริหาร rapeearticle2008094.doc
  5. ครูผู้เป็นกัลยาณมิตรของศิษย์

วิทยากรพร้อมแล้วก็เริ่มพิธีเปิดงาน ระหว่างนั้นผมก็ดูซีดีของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ แล้ว ท่่านอาจารย์ระพี ก็มาบรรยายเป็นคนแรก ท่านบรรยายถึงจิตวิญญาณในความเป็นครูของท่าน ซึงผมคิดว่าอยู่ในเอกสารลำดับที่ ๕ นะครับ

สิ่งที่จดมาได้ เป็นดังนี้

วันนี้ผมได้มาเจอครูหลายคน ทำไมผมจึงว่าเป็นครูผม เพราะว่าผมกำลังถูกสอบ ให้คุณครูถามเลย ถ้าผมตอบไม่ได้ให้ตบเลย ผมคิดไปถึงปี ๒๕๕๑ มีคนขอพระราชทานรางวัลปราชญ์ของแผ่นดินให้ผม แล้วช่อง ๓ นำไปให้ออกเที่ยงวันทันข่าว ผมบอกว่า"ผมภูมิใจที่รอดปากเหยี่ยวปากกาไปได้" ตอนนั้นกล้วยไม้เขาต่อต้านกัน ผมก็มาทำ

ยกตัวอย่างเรื่อง Cluster ดร.โฆษิต ปั้นเปี่ยมรัษฎ์ เมื่อ ๔๐ ปี ที่แล้วบอกว่า อ.ระพีได้ทำมาแล้ว

เมื่อวาน ฝันถึงครูของศิษย์ ที่บางคล้า ตรงนั้นมีร้านชำ เขาขายของชำเป็นคนจีน คนที่นามสกุล "อัศวเพียรชอบ"อยู่ตรงไหน เราไปออกค่ายกันที่กิ่งอำเภอน้ำยืน ตอนนั้นคอมมิวนิสยึดครอง ผมไปที่นั่นไปนอนกับเด็ก ตื่นเช้าเขาทำอะไรผมทำด้วย ถือว่าเขาเป็นครู ๑๕๐ กม.วิ่งไปจังหวัด เป็นป่า ข้ามสะพานเห็นเป็นเกาะ วันสงกรานต์มีเก้าอี้ที่ชายหาดให้เด็กๆ มารดน้ำสงกรานต์ เด็กหายไปคนหนึ่ง แต่งชุดดำเป็นศพแล้ว ตอนกลางคืนเลี้ยงส่ง อธิการหายไปไม่อยู่ไปพบน้อนอยู่ในมุ้ง ผมนอนกับศพลูกศิษย์ (เรื่องราวของ ธรรมศักดิ์ อัศวเพียรชอบ) ลูกศิษย์ทุกคนถ้าใครมีอันเป็นผมจะตามถึงบ้าน คนที่เขาจมอยู่ในลำน้ำคือ ธรรมศักดิ์ อัศวเพียรชอบ เด็กคนนี้กลับมาบ้านแล้วจะไปออกค่ายแล้วไปจมน้ำตาย

มีคนหนึ่งร้องอยู่วง KU Band ต้องเรียนซ้ำ ผมตามไปริมโขง เขาไปร้องเพลงที่ไนท์คลับ พอเลิกก็เขียนจดหมายถึง กลับมาการเรียนไปโลด คงจบสหรัฐแล้ว ๓๐-๔๐ ปี

คนทีสามนี้ที่จะกล่าวถึงคือในหลวง ( ในหลวงในดวงใจของชาวเกษตร) (ในหลวงในดวงใจrapeearticle2008048.doc )ท่านเป็นมหาราชของครู ท่านไปร้องเพลง มีคนไปถวายฎีกา มีคนให้ท่านจักรพันธ์ อธิการบดี คัดชื่อออกเพราะว่าหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ เด็กวิศวปี๔ เรียนดี แม่คิดว่าจบแล้วจะไปเลี้ยงน้อง มล.ทวีสันต์ บอกว่าเปลี่ยนได้ไหม ผมเป็นรองฯบริหาร

ในหลวงเสด็จไปภูพิงค์ ทรัพย์สินพระมหากษัตริย์เป็นของกระทรางการคลัง ผมจำได้หมดลิงค์ไปได้หมดทุกเรื่องทุกเรื่องมันโยงถึงกันทุกเรื่อง ทำใจให้อิสระเท่านั้น

การศึกษาของไทยเป็นเหมือนลิงขึ้นต้นไม้ มันไม่มองลงมาข้างล่าง เด็กวิศวม.นเรศวร ส่งรูปผมไปให้ในเฟสบุ๊ค (ทำหน้าปกหนังสือ)

ผมทำงานภาคพื้นดิน ให้ความสำคัญกับลูกศิษย์ มากกว่าตัวเอง ลูกศิษย์ไปอยู่ด้วยหลายคน เขามีบุญคุณกับผม เขาสอนไม่ให้ผมทำชั่วเพราะมีสายตาของเขามองอยู่ " ความปลื้มใจ เป็นอาหารของครู" มีครูดี "ใครก็อยากเป็นศิษย์"

เดี๋ยวนี้เกษตร (ม.เกษตร) เป็นอย่างไร "เหมือนกับป่าคอนกรีต" "ถ้าจะให้คนดี ต้องลดวัตถุ"

"ถ้าไปสำนักงบประมาณ ปลายปีจะมีฝากเด็ก"

ไปไหนทักกันเสียนิด คุณสบายดีหรือครับ

ปากผมอยู่ไม่สุข ถามเขานิดว่าเขามาทำไม เขาจะได้มีกำลังใจ นี่แหละเราต้องเป็นคน แอคทีฟ ทางความคิด

สมเด็จพระนเรศวร มีความกล้า เรามีคนกล้าไหม ขอให้กล้า กล้าทำจริงๆ ธรรมะไม่ใช่เข้าวัด ให้ทำจริง ผม ๙๓ แล้วก็ยังทำ แล้วทำจริงๆ ด้วย

เมื่อ ๗ รอบ พระเจ้าอยู่หัวให้เข้าเฝ้า เอาน้ำสังข์รดบนศีรษะ เอาใบมะตูมทัดหู พระองค์ตรัสว่า "ติดตามผลงานอาจารย์มาตลอด"..."ผมสัญญาว่าจะทำดีตลอดชีวิต"

พระองค์ท่านเป็นมหาราชครู เด็กถวายฎีกา ท่านมีแผนให้คนในเกษตรไปเฝ้า ท่านเสด็จไปที่ภูพิงค์ จะเสด็จ สวน ๒ แสน ตรงนั้นมีลิ้นจี่ ท่านซื้อสวนนั้นไปจากคุณปรีชา แล้วพระราชทานให้ม.เกษตร เป็นที่วิจัย เมื่อมีหมายกำหนดการ ไม่มีใครขึ้น ผมก็ขึ้น ตอนนั้น ๔ โมงเย็น เห็นในหลวงแต่งชุดตรวจการณ์ ประทับยืนอยู่ที่บ้าน สมเด็จพระเทพฯ เจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์เสด็จไปด้านโน้น ผมพับเพียบที่พระบาท บอกว่าไม่เปลี่ยนจริงหรือ ผมอยู่ตำแหน่งนี้เรื่องมันต้องผ่านผม โทษฐานหมิ่นพระบรมคืออะไร นี่ถ้าให้ฉันตัดสิน เด็กนั้นไม่หมิ่น ม.เกษตรหมิ่น เย็นนั้นให้ร่วมเสวย เปิดเพลงความฝันอันสูงสุดให้ฟัง ท่านสอน

ตอนหลังผมถูกกล่าวหาว่าไม่ถวายความจงรักภักดี (อาจารย์ระพี สาคริก เล่าเรื่อง "เมื่อฉันถูกกล่าวหาว่าไม่จงรักภักดีต่อในหลวง") ตอนนั้นทรงดนตรีแล้วผมออกมา ก็ท่านเสด็จไปช่วยราษฎร ผมก็ไปบ้าง (ท่านฝากแผ่นดินแบบทูตตอนเอาน้ำสังข์รดบนศีรษะ)

ทำงานลงพื้นดิน ได้ความรัก รักเพื่อนมนุษย์ ผมไม่ได้ทำกล้วยไม้ คนฉลาด แต่ไม่เฉลี่ยว เรื่องที่ผมทำนี้ มันมาจาก Human being ผมได้กำไรชีวิต ๙๐ กว่าเก็บข้างหลังมาได้หมด ๒ ขวบเฝ้าพระปกเกล้า พระองค์ท่านผนวชอยู่ที่วัดบวรฯ ตอนนั้นเป็นเจ้าฟ้าประชาธิปก คุณตาผมคือคุณพระศรีวรภูมิ พ่อได้นามสกุล "สาคริก" เพราะตอนเด็ก ๘ ขวบ ปู่เอาพ่อไปให้คนอื่นเลี้ยง พ่อผมจึงเอาผมไปให้คนอื่นใช้งาน (คุณพ่อ ศาสตราจารย์ระพี สาคริก.doc )คนโตให้คนอื่นเลี้ยงให้ใช้งาน เพื่อเป็นที่พึ่งแก่น้องๆ มันลึกมาก ชีวิตมันลำบาก จนครั้งนี้ไม่ลำบาก เพราะผมให้ความรักกับทุกคน ฉันปลูกต้นไม้ตั้งแต่เล็กๆ เฝ้ามันดูออกดอก ได้ให้คนอื่นชื่นชม กล้วยไม้ กล้วยไม้พันธุ์ใหม่

กล่าวคำกลอน ๑

จามรีขนข้องอยู่ หยุดปลด

ชีพบ่รักรักยศ ยิ่งไซร้

สัตว์โลกซึ่งสมมติ มีชาติ

ดูเยี่ยงสัตว์นั้นได้ ยศซ้องสรรเสริญ ฯ

กล่าวคำกลอน ๒ ไม้ใหญ่ต้นนี้มีอายุ (ลิงค์ไปดูวีดีโอครับ)