ถอยหลังเข้าคลองกันดีไหมเอ่ย?

          เช้าวันนี้ ดิฉันเดินลัดสนามตามทางเดินหลังอาคารคณะสหเวชฯ ไปยังที่ทำงานเช่นเคย มองแต่ไกลเห็นคุณสมรถ คนสวนของคณะฯ ทำท่าเหมือนง่วนอยู่กับการเพาะชำต้นไม้

          พอเดินเข้าไปใกล้จึงถามคุณสมรถว่าทำอะไรอยู่  คุณสมรถบอกว่ากำลังเพาะต้นดาวเรืองครับ

          ดิฉันเห็นต้นไม้ต้นเล็กๆ เหมือนเด็กตัวน้อยๆ อยู่หลายต้นในถาดเพาะเป็นหลุมๆ เหมือนที่ใส่ไข่  และยังมีในถุงดำอีกหลายถุง

          เป็นดาวเรืองสีทอง กับ สีเหลืองครับ

          อ้าว! แล้วไปเอามาจากไหนหรือคะ? ไม่เห็นเคยขอเบิกจากคณะ

          ก็ขอๆ เมล็ดเขามาครับ  คุณสมรถตอบ ซื้อเขาแพงครับ ต้นละ 6 -7 สิบบาท  ปลูกเองดีกว่า

          จะว่าไปแล้ว คุณสมรถเคยทำอย่างนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนที่เพาะกล้าเข็มแดง เพื่อปลูกไว้ริมทางเดินลัดสนามทั้ง 2 ข้าง

          ตอนนั้น มีคนเคยเล่าให้ฟังว่า  เห็นคุณสมรถเดินท่อมๆ ไปตัดกิ่งเข็มที่โน่นบ้าง ที่นี่บ้าง ในมน. แล้วเอามาเพาะใส่ถุง ค่อยๆดูแลจนโต

          อย่างที่เห็นในรูปนั่นแหละค่ะ  พอเข็มโตได้ที่แล้ว คุณสมรถ (ยืนเท้าสะเอว ใส่หมวก) ก็บรรจงถอนหญ้าตามขอบทางเดิน แล้วลงกล้าเข็มจนเต็มแถวทั้งสองข้างทาง ดูสวยงาม และถ้าพวกเค้าโตขึ้นๆ คงเป็นแถวสีแดงสวยอย่าบอกใคร (ดิฉันหลับตาวาดภาพ แล้วอดยิ้มไม่ได้)

           ที่มาของทางเดินนี้ ก็ไม่พ้นคุณสมรถอีกนั่นแหละค่ะ ก็เมื่อปีที่แล้ว ดิฉันปรึกษากับคุณชรินทร์  (ฝ่ายดูแลอาคารสถานที่ของคณะฯ) ว่า  อยากทำทางเดินลัดสนามหลังอาคาร  เพราะมีผู้ที่ต้องใช้เดินผ่านเป็นประจำ  สงสารหญ้าที่ถูกเหยียบย่ำจัง (ไม่ได้สงสารคนเดินหรอกค่ะ)

          คุณชรินทร์จัดการทันที  ภายใต้เงื่อนไขอันจำกัดที่ดิฉันกำหนด คือใช้เงินให้น้อยที่สุด

          ดังนั้น  คณะจึงลงทุนเพียงวัสดุต่างๆ  ส่วนแรงงานนั้น คุณชรินทร์บอกว่า ถามคุณสมรถแล้ว  คุณสมรถบอกว่าทำเองได้

          ดิฉันจำได้ว่า ช่วงนั้น คุญสมรถใช้วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เพียง 2 วันเท่านั้น  แถมยังไปชวนคนรู้จักมาช่วยด้วยอีก 1 คน ใช้เครื่องทุ่นแรงเท่าที่มี  เททราย เรียงตัวหนอน ด้วยมือ และผสมปูนซีเมนต์ตกแต่งอย่างเรียบร้อย เหมือนเนรมิต

 

 

          มาถึงวันนี้  ดิฉันรู้สึกว่า เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง และถูกราคาจริงๆ ที่ได้ปรับการจ้างคุณสมรถจากลูกจ้างชั่วคราวรายวัน  มาเป็นลูกจ้างชั่วคราวรายเดือน

          คุณสมรถมีความสุขกับต้นไม้  และมีความสุขกับครอบครัว เพราะมีรายได้ประจำที่พอเลี้ยงครอบครัวให้สุขสบายได้

          ดิฉันชอบปลูกต้นไม้ ชอบเห็นสีเขียวแซมอยู่ในพื้นที่คอนกรีต ยิ่งถ้ามีสีแดง เหลือง ส้ม ชมพู....นานาพรรณแล้ว รู้สึกผ่อนคลายสบายอารมณ์

          เดี๋ยวนี้ ต้นไม้ ไม้ดอก ไม้ประดับ ทั้งในและนอกอาคารสหเวชฯ ไม่มีต้นใดเฉา หรือเหี่ยวแห้ง คุณสมรถดูแลเอาใจใส่พวกเค้าอย่างดี แบบเศรษฐกิจพอเพียง โดยเราไม่ต้องเสียเงินซื้อความสุขจากธรรมชาติมากเกินควรเลย

          เมื่อวาน ดิฉันพูดคุยปัญหาต่างๆ กับแม่บ้านประจำอาคาร ซึ่งเป็นแม่บ้านที่จัดหามาโดยบริษัทรับเหมาทำความสะอาด  ที่มหาวิทยาลัยจัดการให้ทุกคณะโดยการประมูล

          สาเหตุที่เรียกมาคุยกันก็เพราะ ได้รับเสียงต่อว่าจากลูกบ้าน ว่าบ้าน(คณะฯ) ไม่สะอาดเลยช่วยจัดการที

          จากการพูดคุยกันจึงทำให้ทราบข้อมูลเพิ่มเติมว่า แม่บ้านเหล่านี้ ได้รับเงินเดือนๆละ 3,150 บาท อาจ+อยู่เวรเสาร์-อาทิตย์บ้าง ก็อีกไม่เกินเดือนละ 200 กว่าบาท  โอ! ทำยังงัยก็ยังไม่ถึง 3,500 บาทต่อเดือน (แล้วจะมีแรงทำอะไรได้)

          นี่ คณะสหเวชฯ ได้รางวัล 5 ส มาได้ยังงัยเนี่ย?

          ดิฉันนึกถึงคุณสมรถ นึกเปรียบเทียบ และคิด คิดอยู่ไม่วายว่า ถอยหลังเข้าคลองกันดีไหมเอ่ย?

          ถ้าเราสามารถทำให้คนที่อยู่กับเรา มีความสุขสมควรแก่อัตภาพ  เขาคงจะมีแรงช่วยเราคิด ช่วยสร้างสรรค์งานให้ดี  โดยไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้อง เรื่องที่เป็นทุกข์ของชีวิตอันไม่อาจหลีกหนีไปให้พ้น......

          นี่เราจะถอยหลังเข้าคลองกันดีไหมเอ่ย?

[วิบูลย์ วัฒนาธร]

ผมว่า มน. เรานี่โชคดีที่มีคนทำงานด้วยใจเยอะ มีทุกระดับ คนสวนที่คณะศึกษาศาสตร์อีกเช่นกัน ผมไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่เห็นผลงานแล้วรู้สึกชื่นชม ถ้าไม่ได้ทำงานด้วยใจไม่มีทางที่จะได้ผลงานเช่นนี้ blogger ที่ศึกษาศาสตร์ถ้าจะกรุณาช่วยผมชื่นชมในรายละเอียดเพิ่มเติมให้ด้วยจะขอบคุณมากเลยครับ

[นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์]

ขอขอบคุณอาจารย์มาลินี...

• เท่าที่จำได้... อากาศพิดโลก(พิษณุโลก)ร้อนมาก ลำปางว่าร้อนแล้ว พิดโลกยิ่งกว่า
• ถ้ามีต้นไม้เขียวๆ + ดอกไม้บ้างอย่างที่อาจารย์ว่า น่าจะช่วยได้มาก

ขอเรียนเสนอให้ มน. ปลูกต้นไม้ทั้งมหาวิทยาลัยเลียนแบบป่า ซึ่งต้นไม้จะมีหลายระดับคล้ายๆ คอนโดมิเนียม (multistorey trees)

• ก่อนปลูกวัดอุณหภูมิระดับผิวดิน ยอดหญ้าทุกสัปดาห์ > ปลูก + บันทึกไว้ทุกสัปดาห์ > 3 ปีน่าจะลดอุณหภูมิได้ 1-3 องศาเซลเซียส (ประมาณการณ์)

[เจนจิต รังคะอุไร (ตูน)]

• อาจารย์มาลินีคะขอเพิ่มป้าย (คำหลัก) คำว่า goodnews อีกป้ายเพื่อค้นหาง่ายนะคะ
• อาจารย์อย่าลืมนำคำแนะนำจากท่านอาจารย์หมอวัลลภไปฝากคุณสมรถด้วยนะคะ  เผื่อพี่เค้าจะได้มีความสุขเพิ่มขึ้นจากการได้รับรู้ว่าได้เป็นส่วนหนึ่งของการลดอุณหภูมิอันร้อนระอุของโลกเราค่ะ

[dhanarun]

รับบัญชาค่ะน้องตูน ขอบคุณมากนะคะที่เตือน ตอนเขียนก็เตือนตัวเองไว้แล้วว่าอย่าลืมป้าย goodnews แล้วก็ลืมจนได้ สงสัยตอนนั้นง่วงเต็มทีแล้ว  

[วิภา เพิ่มผลนิรันดร์]

• วิภาอ่านบล็อคอาจารย์แล้วอดยิ้มไปด้วยจนกระทั่งอ่านจบไม่ได้  อาจารย์บรรยายถึงคุณสมรถได้เห็นภาพมากๆ เลยค่ะ
• ขอร่วมชื่นชมบุคลากรที่ทำงานด้วยใจอย่างคุณสมรถด้วยคนนะคะ  ทุกวันนี้สาวๆ จากงานวิจัยสี่ห้าคนจะไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสคณะสหเวชฯ เป็นประจำทุกวันจันทร์-พุธ-ศุกร์ อยู่แล้ว เห็นทีต้องแว้บไปดูคุณสมรถคนสวนคนเก่งของเราซะหน่อยแล้วล่ะค่ะ ^^

[ส่วนหนึ่งของคณะ]

ข้าพเจ้าได้อ่านBlog นี้แล้วก็รู้สึกชื่นชมคนสมรถค่ะ ที่ทำงานด้วยใจมาโดยตลอด ทำโดยไม่ต้องคิดว่าสิ่งที่ทำไปนั้นใครจะมาสนใจรึไม่ แต่ทุกสิ่งที่ทำๆ ด้วยใจทำด้วยความสำนึกที่ดี ไม่เกี่ยงงอนเลยว่า สิ่งที่ทำนั้นเกินกว่าหน้าที่ของตัวเอง หรือว่าทำไปแล้วจะได้อะไรตอบแทนไหม อย่างเรื่องของการนำเมล็ดพันธุ์หรือกิ่งดอกไม้มาเพาะปลูก เพื่อนำมาประดับตกแต่งคณะให้ดูสวยงาม  วันหยุดที่ยาวนานหลายวันคุณสมรถก็มาดูแลต้นไม้ให้คณะของเราตลอด   เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าที่นี่มีบางสิ่งที่คุณสมรถเองรู้สึกผูกพัน และอยากทุ่มเทให้ที่นี่ก็เพราะว่าที่นี่ให้มากกว่างานค่ะ  อย่างที่ท่านคณบดีได้กล่าวว่า ถ้าเราสามารถทำให้คนที่อยู่กับเรา มีความสุขสมควรแก่อัตภาพ  เขาคงจะมีแรงช่วยเราคิด ช่วยสร้างสรรค์งานให้ดี  โดยไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้อง เรื่องที่เป็นทุกข์ของชีวิตอันไม่อาจหลีกหนีไปให้พ้น.    ข้าพเจ้าเชื่อว่าการที่เราเห็นคุณค่าของคน ๆ หนึ่งไม่ว่าคนนั้นจะเล็กน้อยแค่ไหนแต่เค้าก็จะสามารถสร้างอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน   อย่างที่คุณสมรถรู้สึกและก็ทำอยู่ในขณะนี้ ข้าพเจ้าอยากจะขอบคุณทุกคนแทนคุณสมรถ ที่ได้มองเห็นคุณค่าของคนตัวเล็กๆ ที่ถึงแม้ว่าจะได้มีตำแหน่งใหญ่โตอะไร แต่ทุกคนก็ชื่นชมและมองเห็นค่ะ

[ส่วนเล็ก ๆ ของคณะ]

ก่อนอื่นขอชื่นชมคุณสมรถค่ะ ดิฉันเองก็เคยเห็นว่าคุณสมรถจะมาทำงานเช้ามาก มาถึงก็เริ่มต้นดูแลต้นไม้เลย รดน้ำต้นไม้ทุกต้นในตอนเช้า และอื่นๆ อีกมากมาย ตลอดทั้งวัน และถ้าเราทุกคนทำงานด้วยใจรักอย่างคุณสมรถ ก็คงจะดีนะคะ สร้างสรรค์งานของตัวเองที่ทำอยู่ โดยไม่สร้างปัญหาให้กับใคร ที่ทำงานของเราก็คงจะเป็นสถานที่ที่น่าทำงานมาก ๆ เลยทีเดียวค่ะ

[เริงวิทย์ บุญโยม]

แม้ผมจะไม่เคยพบคุณสมรถแต่ดูจากรูปก็รู้ว่าเป็นคนที่ทำงานอย่างเต็มที่  ในส่วนนี้ผมคิดว่าบุคลากรทุกคนไม่ว่าจะเป็นอาจารย์จนถึงพนักงานทำความสะอาดควรเอาอย่าง เพราะการทำงานที่ดีควรทำงานนั้นให้ดีที่สุด ไม่ได้ทำงานแต่เพิ่งหวังจะให้เงินเดือนขึ้น การที่ได้รับเงินเดือนที่เพิ่มขึ้นเป็นแต่เพียงผลพลอยได้จากกรที่เราทำงาน แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือการที่เราได้ทำงานนั้นเต็มที่หรือยัง คุมค่ากับเงินภาษีที่ประชาชนให้เราหรือยัง ถ้าเป็นอาจารย์ก็คุ้มค่ากับการที่ผู้ปกครองให้ความไว้เนื้อเชื่อใจเราว่าจะสามารถสั่งสอนเขาให้เป็นคนดีและมีความรู้หรือยัง ถ้าเป็นลูกจ้างก็ทำงานคุ้มค่ากับการเอาค่าธรรมเนียมมาจ่ายเป็นเงินเดือนหรือเปล่า คงไม่ต้องถึงถอยหลังลงคลอง เดี๋ยวจะเปียก แต่ถอยหลังเพื่อมาฉุกคิดว่าวันนี้เราได้ทำงานที่เราได้รับเต็มความสามารถหรือยังดีกว่า

[มาลินี ธนารุณ]

          ดีใจจังเลยค่ะ  อาจารย์เริงวิทย์ (อาจารย์เริงวิทย์  บุญโยม สาขาเทคนิคการแพทย์) ไม่เคยทอดทิ้งพวกเราเลย  อาจารย์ไปเรียนต่อ ป.เอก ถึงต่างประเทศ ยังแวะมาทักทายพูดคุยกับพวกเราอยู่เสมอ

          และวันนี้ ก็เข้ามาให้ข้อคิดดีดี ที่น่าชื่นชม สมเป็นอาจารย์ที่น่านับถือจริงๆ

          เรื่องเล่าในวันนี้ของดิฉันค่อนข้างจะสับสน ไม่ค่อยเข้ากับชื่อเรื่องเท่าไหร่  ใจพะวงอยู่กับเรื่องหนึ่ง (เรื่องแม่บ้านของคณะฯ)  แต่ท้าวความเล่าที่มาของความคิด ซึ่งเป็นอีกเรื่องหนึ่ง (เรื่องคนสวนของคณะฯ)

          จึงสื่อความไม่สมบูรณ์  โปรดอ่านใจของดิฉันจาก "ถอยหลังเข้าคลองกันดีไหมเอ่ย? 2" อีกสักหน่อยนะคะ อาจพอเข้าใจได้

          คิดถึงอาจารย์เริงวิทย์เสมอ  อยากให้กลับมาไวไว