บันทึกฝึกงานเรื่อง... " อีกครั้งหนึ่ง ตอนที่ 2 เมื่อเราเจอกัน "

และเมื่อเราพบกัน เบลก็ได้รู้ว่า ที่แท้จริงพี่บ๊วยของเราไม่ได้ขาดความสามารถที่จะทำกิจวัตรประจำวันง่ายๆอย่าง อาบน้ำ ทานข้าว แปรงฟันรอกค่ะ แต่แรงบรรดาลใจ ความมั่นใจในตนเอง และแรงขับหรือพูดง่ายนๆก็คือความอยากในการดูแลตัวเองพวกนี้มันหายไปความยากมันอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่แค่นั้น ด้วยตัวโรคพี่บ๊วยยังทำกิจกรรมต่างๆซ้ำๆซ้ำๆซ้ำๆ ไม่ค่อยเข้าสังคมและยังแสดงออกสีหน้า ท่าทาง และคำพูดน้อยมากอีกด้วย แต่เรื่องพูดมากเอ่ย การเข้าสังมเนี่ยเบลก็ถนัดซะด้วยนะคะ อิอิ

เริ่มสิ่งที่สำคัญมากๆก่อน''คุย''สิคะ เพื่อปลุกความเป็นตัวเอง ความมั่นใจ ให้พี่สาวคนนี้ เพิ่มความมั่นใจผ่านเกมส์อีกสักหน่อย เท่านี้ก็ผ่านด่านแรกไม่ได้แล้ว

ด่านที่สองเบลต้องทำให้พี่บ๊วยกลับไปสวยบริ๊งดูแลตัวเองดี สะอาดตา น่ามอง เผื่อจะได้กลับไปเข้าสังคมได้ต่อ ประเด็นอยู่ที่มีความสามารถแต่...ไม่ทำ จะไปยากอะไรคะ ทำตารางเวลากันเลย ตกลงกันก่อนน้ะ ต้องทำ! นะคะเพื่อความไฉไลของเรา(ตอนนี้ยังไงก็ต้องทำอยู่ในรพ.เบี้ยวไม่ได้ๆ อิอิ) พี่บ๊วยทำอะไรเสร็จแล้วมาทำสัญลักษณ์ไว้ในตารางนะ แล้วเบลจะมาดูนะคะ ด้านนี้ยากหน่อยพี่พยาบาลชอบมาแอบติ๊กแทน แต่ก็สำเร็จคะพักหลังๆทำเองไม่ต้องติ๊กก็ทำกิจกรรมเองได้ไม่ต้องเตือนมากนัก

ด่านที่สามการแสดงออก อันนี้ต้องอาศัยความคุ้นเคยด้วยนะคะถึงจะเข้าไปช่วยได้ ในระยะแรกจะเล่นเกม พับกระดาษ เย็บพรมพี่แกก็ทำหมด แต่ไม่พูด ไม่แสดงอะไร แต่พอหลังเริ่มเล่าเรื่องตัวเองมากขึ้น แสดงออกมากขึ้น นี่ถึงกับรีเครสขอเล่นหมากฮอสเองเลย เจ๋งสุดๆเลยคับท่านผู้ชม ผลจากการแสดงออกก็ทำให้พี่บ๊วยหากิจกรรมยามว่างทำได้ด้วยแบบนี้ก็จะไม่มีเวลาไปนั่งคิดกังวลอะไรเรื่องอื่นแล้ววว~

ด่านสุดท้ายการลดพฤติกรรมซ้ำๆ อันนี้ตามพยากรโรคแล้วยากคะ เป้าหมายสำหรับเดือนนึงเบลแค่ให้ลดลงก็พอคะ ด้วยการพยายามหันเตือนให้เห็นว่าที่ทำว่าเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะมีพฤติกรรมซ้ำ ก็ลดจาก 5-6 เป็น 2-3 ครั้ง ดีใจมากเลยนะคะ โมเม้นนั้น

รู้สึกดีมากที่เวลาเดือนนึงมันไม่สูญเปล่า อย่างน้อย ก็มีอะไรดีๆเกิดขึ้น ถึงจะไม่มากก็ตาม

ll BelL`★ ll